Narodziny |
29 października 1922 Wittenberge |
---|---|
Śmierć |
24 listopada 2014(w wieku 92 lat) Giessen |
Narodowość | Niemiecki |
Trening | Christian Albrecht University w Kilonii |
Zajęcia | Chemik , profesor uniwersytetu |
Pracował dla | Uniwersytet w Giessen |
---|---|
Pole | Chemik |
Członkiem |
Leopoldine Academy Austriacka Akademia Nauk Bawarska Akademia Nauk |
Nagrody |
Alfred Stock Memorial Prize ( w ) (1974) Nagroda Otto-Hahna w dziedzinie chemii i fizyki (1989) Medal Lavoisiera (1995) |
Rudolf Hoppe (29 października 1922 - 24 listopada 2014), to niemiecki chemik, który odkrył pierwsze reakcje chemiczne z udziałem rzadkich gazów kowalencyjnych.
Hoppe studiował chemię na Christian-Albrechts Uniwersytetu w Kilonii i ukończył doktorat na University of Westfälische Wilhelms (Münster) , w 1954 roku uzyskał habilitację również do nadzorowania badań w chemii nieorganicznej, jak również stanowisko profesora w taki sam w 1958 roku w Münster . W 1965 roku Hoppe przyjął ofertę przewodniczenia w dziedzinie chemii nieorganicznej i analitycznej na Uniwersytecie Justus-Liebig w Gießen , którą utrzymał aż do przejścia na emeryturę w 1991 roku.
Hoppe zasłynął dzięki swojej syntezie stabilnego związku XeF 2 ( difluorek ksenonu ), przeprowadzonej i opisanej wListopad 1962. Jego praca jest następstwem syntezy heksafluoroplatynianu ksenonu ((F) 6 PtXe) przez Neila Bartletta , przeprowadzonej na23 marca 1962i zgłoszone w czerwcu tego samego roku. Do tego czasu wszyscy zakładali, że takich związków nie będzie; po pierwsze, nie powiodło się żadne doświadczenie próbujące zsyntetyzować takie związki gazów szlachetnych, a po drugie koncepcja „zamkniętego bajtu elektronów”, zgodnie z którą gazy szlachetne nie uczestniczą w reakcjach chemicznych.
Dzięki właściwościom związków międzyhalogenowych stało się jasne, że tylko fluorki gazów szlachetnych są dostępne. Od 1949/50 grupa badawcza w Münster prowadziła obszerne dyskusje na temat możliwości powstawania i właściwości fluorku ksenonu. Ta grupa badawcza była przekonana już w 1951 r., Że XeF 4 i XeF 2 muszą być termodynamicznie stabilne w obliczu ich rozkładu na pierwiastki.