Royal Rumble (2001)

Royal Rumble 2001

Informacja

Federacje	Światowa Federacja Zapaśnicza
Przestarzały	21 stycznia 2001
Widzowie	16056 osób
Miejsca)	New Orleans Arena
Miasto (a)	Nowy Orlean, Luizjana

Chronologia wydarzeń

Armageddon 2000 Bez wyjścia 2001

Royal Rumble 2000 Royal Rumble 2002

We Francji to wydarzenie było transmitowane w Canal + .

Wyniki

#	Wyniki	Warunki	Komentarze	Trwanie
Sunday Night Heat Royal Rumble - mecz kwalifikacyjny	Lo Down ( D'Lo Brown i Chaz ) (z Tiger Ali Singh ) pokonaj Kaitai ( Taka Michinoku i Funaki )	Tag mecz drużynowy	Chaz przypiął Funakiego, aby otrzymać partiticpation Royal Rumble dla członka jego zespołu (chociaż podczas serialu Vince McMahon ustąpił miejsca Drew Carey ).	01:57
1	The Dudley Boyz ( Bubba Ray i D-Von ) pokonują Edge'a i Christiana (c)	Tag Team Match dla WWF Tag Team Championship	Bubba Ray przypiął Edge'a po 3D .	09:59
2	Chris Jericho pokonuje Chrisa Benoita (c)	Mecz rankingowy o WWF Intercontinental Championship	Jericho odpiął pas, by wygrać.	18:44
3	Ivory (c) (z Stevenem Richardsem ) pokonuje Chynę	Pojedynczy mecz o mistrzostwo WWF kobiet	Ivory przypiął Chynę. Po meczu Chyna została ( kayfabe ) przetransportowana karetką.	03:32
4	Kurt Angle (c) (z Trish Stratus ) pok. Triple H (z Stephanie McMahon-Helmsley )	Pojedynczy mecz o mistrzostwo WWF	Angle przypiął Triple H po tym, jak Steve Austin uderzył go tytułem WWF i dał mu Stone Cold Stunner . Podczas meczu Stephanie i Trish wdały się w bójkę. Bójkę miał przerwać Vince McMahon , ale obaj kontynuowali walkę od tyłu.	24:16
5	Steve Austin wygrał Royal Rumble 2001	Mecz Royal Rumble	Kiedy przybył Steve Austin , Triple H interweniował, zanim wszedł na ring i pobił go za przerwę w Mistrzostwach WWF .	01:01:55
(c) wyznacza mistrza broniącego swojego tytułu w meczu.

Nowy uczestnik mniej więcej co 2 minuty.

Zamów dane wejściowe	Wstępowanie	Kolejność eliminacji	Wyeliminowany przez	Czas
1	Jeff Hardy	4	Matt hardy	6:36
2	Bull Buchanan	1	Matt Hardy i Jeff Hardy	2:08
3	Matt hardy	3	Jeff Hardy	4:45
4	Faarooq	2	Matt Hardy i Jeff Hardy	0:58
5	Drew Carey	5	samego siebie	2:54
6	Kane	29	„Zimny jak kamień” Steve Austin	53:46
7	Kruk	9	Kane	8:51
8	Al śnieg	8	Kane	7:08
9	Perry Saturn	10	Kane	5:02
10	Steve Blackman	7	Kane	3:08
11	Wielki Mistrz Sexay	6	Kane	1:03
12	Człowiek Honky Tonk	11	Kane	1:16
13	Skała	28	Kane	38:42
14	Dobry ojciec	12	Skała	0:14
15	Tazz	13	Kane	0:05
16	JBL	18	Właściciel zakładu pogrzebowego	17:40
17	Albert	20	Kane	15:53
18	Hardcore Holly	21	Właściciel zakładu pogrzebowego	14:04
19	K-Kwik	16	Wielki pokaz	7:53
20	Val Venis	22	Właściciel zakładu pogrzebowego	10:22
21	William Regal	14	Test	2:01
22	Test	15	Wielki pokaz	2:08
23	Wielki pokaz	17	Skała	1:23
24	Crash Holly	19	Kane	2:31
25	Właściciel zakładu pogrzebowego	25	Rikishi	10:45
26	Scotty 2 Hotty	23	Undertaker & Kane	0:46
27	Steve Austin	-	Zwycięzca	9:43
28	Billy Gunn	27	„Zimny jak kamień” Steve Austin	7:22
29	Haku	24	„Zimny jak kamień” Steve Austin	2:51
30	Rikishi	26	Skała	2:35

Kane podczas tego Royal Rumble osiągnął rekord eliminacji (11 zapaśników) w jednym meczu. Rekord ten został wyrównany, a następnie pobity przez Roman Reigns podczas Royal Rumble 2014. (12 zapaśników)
Stone Cold Steve Austin osiągnął rekord zwycięstwa w Royal Rumble z 3 zwycięstwami (pobił rekordy Shawna Michaelsa i Hulka Hogana, którzy mieli 2 zwycięstwa). Ten rekord nigdy nie został wyrównany.
Najdłużej na ringu był Kane z 53 minutami i 46 sekundami.
Tazz był najkrótszym czasem na ringu z wynikiem 0:05 sekund.
Drew Carey dobrowolnie opuścił ring, aby uniknąć konfrontacji z Kane'em.

(w) „ Royal Rumble Entrance & Disposal Information ” na Prowrestlinghistory.com (dostęp 26 sierpnia 2009 )