Baltic Red

Czerwony Bałtyckie jest gałęzią ras bydła pochodzących z dzikiej populacji znajduje się w Prusach Wschodnich .

Historyczne pochodzenie

Ludność ta, oswojona od dawna, prawdopodobnie od czasów starożytnych , dała początek licznym rasom. Rozmieszczenie geograficzne pozwala zlokalizować pochodzenie gałęzi po stronie Prus Wschodnich i krajów bałtyckich . Zwierzęta były stopniowo eksportowane do Skandynawii i Niemiec .

Charakterystyka morfologiczna

Wszystkie mają wspólną cechę:

jednolity kolor od ciemnej pszenicy do prawie czarnego poprzez czerwony i ciemny mahoń. Często głowa i nogi są ciemniejsze. Rasy ze wschodniego Bałtyku są jasnoczerwone, podczas gdy te z Niemiec, Danii czy Francji są ciemniejsze. Kolor ten oznacza krzyżowanie z mniej lub bardziej rozległymi Holsteinami .
Przydatność do produkcji mleka. Ilość mleka jest interesująca, ale równie ważna jest jego jakość (zawartość białka i tłuszczu): jest to mleko o odpowiednich proporcjach do produkcji sera. Ta jakość jest przekazywana podczas krzyżowania.
Przystosowanie do zimnego i wilgotnego środowiska.

Powiązane rasy

Niemcy : The Angeln lub Angler, Harzer rotvieh , Vogelsberger rotvieh
Dania : Rodt dansk malkekvog ( duński czerwony ). Jest najbardziej wyselekcjonowany i najbardziej produktywny w mleku. Został wyeksportowany, aby ulepszyć inne rasy.
Estonia : Eesti punane.
Francja i Belgia : czerwień flamandzka i czerwień belgijska , dawniej czerwona z Flandrii Zachodniej.
Łotwa : Danijas sarkana.
Litwa : Lietuvos zalieji lub czerwony z Litwy .
Norwegia : Vestlandsk raudkolle.
Polska : to czerwień Polski lub polska czerwień.
Republika Czeska : Česká červinka
Szwecja : Rödkulla lub szwedzka czerwień .
Ukraina : czerwień stepów.

Dla Philippe Dubois rasy niemieckie, duńskie i francusko-belgijskie należą do gałęzi ras z wybrzeża Morza Północnego . Ich ciemniejszy kolor i uznana pojemność mleczna przemawiają za tym pochodzeniem, chyba że jest to krzyżowanie dwóch gałęzi.

Te rasy o zdecydowanej jakości mlecznej były źródłem ulepszeń lub krzyżówek eksportowych. Rzeczywiście, są lepiej przystosowane do surowych zim niż Holsteinowie, a bogactwo ich mleka predysponuje je do produkcji masła i sera.

Źródła

Bibliografia

Daniel BABO Francuskie rasy bydła opublikowane przez France Agricole. (Wprowadzenie: główne rodziny bydła w Europie)
Philippe J. Dubois , Do naszych krów: Inwentaryzacja wymarłych i zagrożonych ras bydła we Francji , Paryżu, Delachaux i Niestle ,luty 2011, 448 str. ( ISBN 978-2-603-01707-4 )