Narodziny |
1947 Quingey |
---|---|
Narodowość | Francuski |
Czynność | Autor, reżyser teatralny |
Pole | Teatr |
---|
Roger Lombardot , urodzony w 1947 roku w Quingey w Doubs , jest pisarzem i reżyserem teatralnym mieszkającym w Ardèche . Jest dyrektorem artystycznym Compagnie Théâtre d'Aujourd'hui.
Zaangażowany autor pokolenia Maja 68 , w swoich tekstach demaskuje okropności wojny, "matrycy wszelkiej przemocy". Zdaniem krytyka Gillesa Costaza , jeśli można porównać Rogera Lombardota do angielskiego pisarza Edwarda Bonda , jego wizja świata jest jednak pełna nadziei: miłość, a zwłaszcza sztuka, mogą łączyć ludzi.
„Przedstawia w sposób skromny i ambitny wszystko, co teatralne słowo może przynieść łącznie z buntowniczym, rozpaczliwym potępieniem i wiarą w sztukę jak w ludzkość” dla Marie Bernanoce.
Według Brigitte Purkhardt: „Roger Lombardot należy do tego pokolenia, które na zawsze naznaczyły pewne ideały, w szczególności konsekracja życia, postrzegana jako ostateczne bogactwo, dzielone w sprawiedliwości i radości przez istoty zakochane w wolności, jasności, nadziei, kreatywności, piękno, solidarność... Jego miłość do ludzkości jest od początku oczywista, podobnie jak wiara w człowieka, ale nie chodzi o miłość ślepego człowieka, który wymazuje wady człowieka. Wręcz przeciwnie, przez dzieło przebiega bezkompromisowa klarowność, a barbarzyństwo jest tam potępiane bez najmniejszego śladu anielstwa”.
Jego zainteresowanie teatrem sięga młodości. Zaczynał jako aktor podczas służby wojskowej w Polinezji.
W 1974 przeniósł się wraz z żoną Cécile do Saint-Mélany , wioski w Ardèche, która stała się jego przybraną ziemią.
Pismo jest mu znajome; eksploruje różne formy, teksty piosenek dla zespołu muzycznego Ange , newsy, artykuły prasowe. Dopiero w 1981 roku powrócił do teatru, już nie jako aktor, ale dwukrotnie pisząc swoją pierwszą sztukę Jonathan Dubois . Był to początek płodnej kariery autora, z około czterdziestoma dziełami na swoim koncie.
W latach 1989-1995 rozpoczął się okres zaangażowania humanitarnego, skoncentrowanego na skonfliktowanych krajach Europy Wschodniej.
W 1989 roku utworzył Eropę, międzynarodową organizację uznaną przez UNESCO, która ma pomagać najuboższym poprzez artystyczną ekspresję. Trasa teatralna Revoir les cerisiers Blossom jest organizowana w Rumunii, a następnie w Chorwacji i Bośni.
W 1993 roku zorganizował bezprecedensowy koncert muzyczny na Mont Blanc z udziałem 100 muzyków i chórzystów oraz pianisty Christophera Becketta , aby uświadomić Europejczykom okropności wojny, która wtedy pustoszyła byłą Jugosławię i przyjść z pomocą dzieciom-uchodźcom. . Koncert poprowadzi francuski dyrygent Hugues Reiner . Ten program nakręcony przez Denisa Ducroza dla France 3 jest następnie transmitowany w 23 kanałach telewizyjnych na całym świecie21 czerwca, Festiwal muzyczny . Kolejna akcja na dużą skalę, Skrzypce Pokoju , koncert 10 młodych skrzypków w 10 europejskich miastach tworzących gwiazdę wokół byłej Jugosławii (Sztokholm, Berlin, Londyn, Strasburg, Barcelona, Wenecja, Ateny, Kluż, Kijów, Warszawa) i nadawane w Wigilię przez France Musique oraz inne stacje radiowe i telewizyjne w Europie. Ten okres zostanie opowiedziany w Beauty uratuje świat (2017).
W 1995 r., zadłużony, położył kres tego typu projektom i zajął się formą teatru narracyjnego zbliżoną do prymitywnego teatru greckiego, z serią tekstów zebranych w Cykl Róży: décadrame, dziesięć spektakli dla samotny aktor / aktorka (2009).
W 2002 roku założył teatr w sklepionych piwnicach swojego domu w Laurac-en-Vivarais . Miejsce kreacji, w którym wystawiane są jego sztuki przed wyjazdem na tournée po Francji i za granicą, a od 2006 roku buduje bibliotekę teatralną skupiającą dzieła ponad 300 współczesnych autorów.
W 2003 roku odwiedził jaskinię Chauvet , niezwykłe doświadczenie, które zainspirowało La Rose (a później w 2012 Homo Botticelli ). W 2009 roku zaprosił 33 autorów, aby przyszli i napisali po 1000 słów na temat malowideł naskalnych tej jaskini: 33 000 słów w porównaniu do 33 000 lat, które dzielą nas od pierwszych znanych dotychczas obrazów ludzkości.
W 2013 roku założył autorskie rezydencje w środku natury z restytucją pism w swoim teatrze.
W 2016 roku obchodzi 36-lecie pisarstwa i twórczości teatralnej.
W 2018 roku w ramach rezydencji w Instytucie Francuskim w Casablance powstała sztuka Tonight I Will Not Play Antigone . Zapewnia inscenizację; interpretację podaje Coralie Russier (aktorka, dla której napisał Sarah ); towarzyszy mu muzyk Steve Shehan . Spektakl wystawiany jest w Teatrze 121 w Casablance . Ten monolog przywołuje kryzys migracyjny na Morzu Śródziemnym i gwałty na kobietach jako broń wojenną. Gość w pisaniu rezydentury w Reunion wlistopad 2018interpretuje go Roger Lombardot, a także przedstawia 50 lat miłości (2018) oraz 68 mon amour (2008), dwa teksty autobiograficzne.
W marzec 2019, jej sztuka Investiture Speech prezydenta Stanów Zjednoczonych w reżyserii Chantal Péninon, w wykonaniu Claudine Guittet (Compagnie Vue sur scène), jest wystawiana w Matignon High School Theatre w Bostonie w ramach miesiąca Frankofonii. Utwór ten jest również prezentowany na Festiwalu Off d'Avignon 2019, a także 68 mon amour w teatrze La croisée des Chemins.
Kolejna twórczość dotyczy muzyka, śpiewaka i poety Reunionese Danyèla Waro .
Sztuki Rogera Lombardota były tematem pracy magisterskiej na Uniwersytecie Paris-Sorbonne (Paryż- IV ), zatytułowanej „Geneza twórczości teatralnej u Rogera Lombardota” Antoinette de Robien pod kierunkiem Gabriela Conesy.
Roger Lombardot jest członkiem Writers Associates of the Theatre (jeść).
Możemy również określić, że od lat 80-tych oprócz koncertu na Mont-Blanc ma na swoim koncie liczne występy w przyrodzie: szlaki, parki, skwery, jeziora i rzeki, winnice, jaskinie, lasy w Kanadzie, płaskowyże w Karpatach, wulkan na Islandii, laguna w Polinezji, spacer po Sewennach śladami Stevensona...