Rocca di Urbisaglia jest obwarowany wojskowy sięga początku XVI -go wieku , zbudowany przez włączenie ruiny średniowiecznych budowli wcześniej w kolei zbudowane na ścianach Roman (nadal widoczne).
Położenie tej twierdzy, dominującej nad całą przestrzenią miejską i doliną rzeki Fiastry poniżej, sugeruje, że znajdowała się tutaj Arx (cytadela, najlepiej chronione miejsce Urbs Salvia) lub Kapitol rzymskiego miasta Urbs Salvia .
Po opuszczeniu rzymskiego miasta, gdy powrót na wyżyny był konieczny ze względów obronnych i bezpieczeństwa, ludność wycofała się wokół fortyfikacji, utworzonej być może przez Arx-Capitole de Urbs Salvia . Tak narodził się Castro de Orbesallia , rządzony przez rodzinę Abbracciamonte .
Twierdza i jej zamek były kilkakrotnie niszczone i podpalane podczas wojen między sąsiednimi gminami ( przez długi czas walczyły o to tereny Tolentino , Camerino , San Severino i San Ginesio ). W szczególności w 1294 roku Tolentino zniszczyło zamek, zdobywając Rocca, prymitywną fortyfikację odpowiedzialną za obronę wioski, która w związku z tym już istniała.
Od początku XIII -tego wieku , kilka członków rodziny Abbracciamonte zaczął sprzedawać swoją część Urbisaglia w mieście Tolentino; w tym samym czasie wielu obywateli Urbisaglia (Urbisalviensi) oddało się pod opiekę Tolentino w zamian za pieniądze i odszkodowanie.
W 1303 roku Fidesmido di Pietro , ostatni władca Urbisaglii, przekazał ostatnią część wioski Tolentino, który stał się jej jedynym absolutnym właścicielem, wyznaczając podestat i ustanawiając na zamku garnizon wojskowy, aby zapobiec powstaniom ludności. nietolerancyjny wobec jego mocy.
Po seigneury z Francesco Sforza ( 1433 - 1443 ), w którym zamek został zniszczony, z wyjątkiem zachować (która służyła jako wieża spotting), Urbisaglia wrócił pod dominacją Tolentino, który nalegał na pozwoleniem Papieża budować fortecę. aby zniechęcić do ewentualnych buntów.
Nastąpiły apele o uwolnienie do Papieża, krótkie okresy bezpośredniego poddania się Izbie Apostolskiej i liczne bunty ze strony Urbisalviensi; ostatni, najpoważniejszy, miał miejsce w 1497 r. , kiedy niektórzy mieszkańcy starali się podnieść wioskę, ale pojmani przez Tolentinati zostali osądzeni i straceni.
Po tym wydarzeniu papież Aleksander VI udzielił Tolentino pozwolenia na budowę twierdzy, to znaczy na odbudowę i rozbudowę już istniejącej, przekształcając ją po użyciu broni palnej; do budowy powołano mistrzów lombardzkich pod kierunkiem magistra Lombardusa Antoniusza .
W 1507 roku Rocca z pewnością został ukończony i Tolentino wysłano tam, by bronił garnizonu składającego się z 12 żołnierzy. W 1517 r. Wybuchła bójka między Urbisalviensi a rezydentem garnizonu w La Rocca, której wynik nie jest znany, ale która spowodowała konieczność interwencji w celu naprawy fortyfikacji.
W 1564 r . Urbisalviensi przedstawili papieżowi Piusowi IV petycję , prosząc go o autonomię Tolentino. Wynik wyprawy był pozytywny, ale śmierć Papieża zatrzymała wyzwolenie, które zostało odłożone na 5 lat. Rzeczywiście, to papież Pius V uwolnił Urbisaglia spod jurysdykcji Tolentino9 sierpnia 1569.
W następnych latach Rocca był zarządzany bezpośrednio przez Urbisaglia, która zainstalowała tam swój własny garnizon. Po przywróceniu XVII th wieku , Rocca traci coraz bardziej swoją funkcję obronną i jednocześnie jego znaczenie, do tego stopnia, że w 1877 roku Rada Miejska postanowiła go zniszczyć, aby otworzyć drogę z miejsca do Tolentino. Rozbiórkę, która dotyczyła południowo-zachodniej ściany kurtynowej i zachodniej wieży, przeprowadzono nawet przy użyciu min. Na szczęście niektórzy obywatele poprosili o interwencję Regia Sovrintendenza (Królewska Dyrekcja Sztuk Pięknych), co zapobiegło całkowitemu zniszczeniu. Renowacja rozpoczęła się w 1909 r. Poprzez przebudowę kurtyny południowej, a zakończyła w 1938 r .
Dalsze prace konserwatorskie podjęto w 1998 roku , podczas których przeprowadzono wykopaliska, które odsłoniły konstrukcje z poprzedniej fortyfikacji.
W odniesieniu do Urbisaglii należy odróżnić zamek od rokcy : w rzeczywistości zamek był miastem otoczonym murami otaczającymi, z basztami i bramami warownymi, co odpowiada obecnemu miastu, podczas gdy Rocca była tylko fortyfikacją wzniesioną w celu obrony miasto, z funkcjami kontroli terytorium dookoła.
Dziś można zobaczyć duże fragmenty murów zamku, z dwiema bramami wejściowymi, Porta Entogge (na zachodzie, obecnie nazywana Porta Trento) i Porta Fiastra (na wschodzie, obecnie nazywana Porta Piave), które utraciły swoje walory militarne, ale nadal prezentują swój pierwotny ostrołukowy kształt.
Obecna brama do miasta Urbisaglia (Porta Vittoria) przeprowadzono tylko w XIX -tego wieku .
La Rocca de Urbisaglia ma trapezoidalny plan, najszerszy front skierowany na zewnątrz, aby lepiej chronić zamek w przypadku ataku.
Z czterema okrążeniami okrągłymi kątowymi twierdza ma zewnętrzne nachylenie ściany ( strome ), ponieważ została zbudowana (lub lepiej odbudowana) po odkryciu prochu : w rzeczywistości mur wału był konstrukcją techniczną stosowaną w fortyfikacjach w celu zapewnienia większego oporu do broni palnej i zwiększenia stabilności strukturalnej.
Pierwotnie Rocca była połączona z murami zamku przez basztę zachodnią i południową; dziś nie ma już ciągłości między murami zamku a La Rocca z powodu otwarcia dróg miasta na zewnątrz.
Pierwotnie była to strażnica. Kilkakrotnie przebudowywany między XII th wieku i XV th wieku The wieża miała być znacznie wyższa niż dzisiaj (24 metrów).
Podstawa ujawnia starszą konstrukcję w porównaniu do górnej części, która kończy się w jaskółczy ogon merlons (à la Ghibellina ).
Szkic z początku XVII XX wieku pokazuje, że górna część warowni została pokryta przez siodło koc, w celu wspierania operacji opieki nad dziećmi i obronne. Wejście do lochu zostało umieszczone na górze, aby utrudnić dostęp, co było możliwe dzięki drewnianej drabinie, którą można było usunąć w razie niebezpieczeństwa.
Wewnątrz warowni zachowały się trzy pomieszczenia, w których mieszkał garnizon; dlatego miał kominek.
U podstawy donżonu można zobaczyć cysternę i kilka ruin starego zamku.
Chroniony przez Wieży Północnej i przez utrzymanie sama pod warunkiem z muszkietu luk , to była wieża, na której został zaszczepiony ścianę obwodową na zachodnim brzegu, dzisiaj nieciągły.
Wejście, umieszczone u góry, prowadziło po drewnianych schodach, które w razie niebezpieczeństwa można było wyciągnąć.
Obecne wejście (które znajduje się od strony zamku na zewnątrz ) było pierwotnie małymi drzwiami awaryjnymi otwieranymi na zewnątrz i z czasem stało się jedynym możliwym do zrealizowania wejściem, bez korzystania ze starej, a obecnie zniszczonej drewnianej klatki schodowej.
Wraz z Wieżą Południową i łączącą je kurtyną tworzyła zewnętrzną fasadę murów zamku .
Został wyposażony w dwa poziomy ognia, pierwszy na platformie szczytowej, chroniony przez merlony z otworami strzelniczymi , a drugi na ziemi, w kazamacie zwieńczonym sklepieniem kolebkowym (zrekonstruowanym), w którym znajdują się trzy otwory strzelnicze .
Była to najbardziej eksponowana wieża, w pełni wysunięta w kierunku pola wroga.
Podobnie jak West Tower obdarzony dwoma poziomami ognia (pierwszy na ziemi z mieszanymi strzelnicami - luk i kanonierek - drugi na platformie w sposób podobny do West Tower), był również chroniony przez luki wykonane w przęsło ściany kurtynowej , które zaopatrzone w coś w rodzaju machikuły miało służyć być może jako latryna .
U podstawy tej wieży można zobaczyć rzymskie ruiny starożytnego miasta Urbs Salvia .
Jest to najmniej wyposażona wieża do czynnej obrony, znajdująca się w obwodzie murów zamkowych .
Wieża ta była faktycznie używana jako magazyn, aw przypadku oblężenia, jako mieszkanie dla mieszkańców Rocca ; z tego powodu szczyt tej wieży miał osłonę siodłową, w przeciwieństwie do innych wież. Mimo to wyposażono go również w dwa poziomy ognia: pierwszy na ziemi (dwa otwory strzelnicze do ognia flankującego do obrony kurtyn ) i drugi, wyższy, być może wykonany w osłonie merlonów z otworami strzelniczymi .
Jest to jedyna wieża, która zachowała nienaruszone sklepienie kalenicowe , na którym widać, zgodnie ze strzelnicami poniżej, kominy wylotowe dymu i gazu po wystrzeleniu artylerii.
Znajduje się w obrębie murów zamkowych , podobnie jak wieża wschodnia, ale w przeciwieństwie do tej ostatniej bronił frontu północno-wschodniego, jeśli oblężnicy przełamali mury zamku i rozprzestrzenili się wewnątrz.
Ponadto bronił również Wieży Dostępowej, ostrzeliwując bezpośrednio potencjalnych napastników. Wyposażony jest w trzy otwory strzelnicze w ziemi, zniknęło natomiast sklepienie pokrywające komorę strzelniczą.