Roberto Marcelino Ortiz
Roberto Marcelino Ortiz
| Prezydent Argentyny | |
|---|---|
| 20 lutego 1938 -26 czerwca 1942 | |
| Agustín Pedro Justo Ramon Castillo | |
| Zastępca |
| Narodziny |
24 września 1886 Buenos Aires |
|---|---|
| Śmierć |
15 lipca 1942(55 lat) Buenos Aires |
| Imię w języku ojczystym | Roberto María Ortiz |
| Imię urodzenia | Jaime Gerardo Roberto Marcelino María Ortiz Lizardi |
| Narodowość | Srebrzyk |
| Trening | Uniwersytet w Buenos Aires |
| Zajęcia | Prawnik , polityk |
| Partie polityczne |
Radykalna Unia Obywatelska Zgody Argentyńskiej |
|---|---|
| Nagrody |
Wielki Krzyż Orderu Białej Róży Finlandii Naszyjnik Orderu Izabeli Katolickiej (1940) |
Jaime Gerardo Roberto Marcelino María Ortiz Lizardi (ur24 września 1886 - martwy 15 lipca 1942) był prezydentem Argentyny z20 lutego 1938 w 27 czerwca 1942.
Biografia
Roberto Marcelino Ortiz urodził się w Buenos Aires . Studiował na Uniwersytecie w Buenos Aires i brał udział w nieudanej rewolucji 1905 roku . Ukończył studia prawnicze w 1909 roku . Aktywnie działał w Partii Radykalnej Unión Cívica i w 1920 roku został wybrany na posła Argentyńskiego Kongresu Narodowego . Został mianowany ministrem robót publicznych do prezydenta Alvear od 1925 do 1928 roku . Poparł wojskowy zamach stanu w 1930 r. I był ministrem skarbu od 1935 do 1937 z mandatu prezydenta Agustína Pedro Justo .
Był oficjalnym kandydatem do rządu w wyborach prezydenckich w 1937 roku, które wygrał. Ale opozycja zarzuciła mu oszustwo wyborcze, podczas gdy nieprawidłowości były powszechne. Ortiz nigdy nie zaprzeczył tym oskarżeniom, ale gdy tylko objął urząd, próbował uczynić politykę Argentyny czystszą i bardziej przejrzystą, z pomocą swojego ministra spraw wewnętrznych Diógenesa Taboady . W ten sposób zadekretował federalną interwencję w prowincji Buenos Aires po masowych oszustwach zorganizowanych przez ustępującego gubernatora Manuela Fresco (skrajna prawica).
Był prezydentem kraju w trudnym okresie początku drugiej wojny światowej . Chociaż był zwolennikiem sojuszników, nie wypowiedział wojny państwom Osi z powodu opozycji w armii silnie faszystowskiej.
Jednak cukrzyca, na którą nie zwracał uwagi, pomimo ostrzeżeń lekarzy, spowodowała całkowitą ślepotę i pogorszenie stanu organizmu, co zmusiło go do rezygnacji z funkcji. Początkowo pełnił obowiązki wiceprezesa Ramón Castillo . Potem całkowicie zrzekł się swojej szarży27 czerwca 1942. Zmarł wkrótce po zaawansowanej cukrzycy.
Jego następcą został wiceprezydent Ramón Castillo. Ten ostatni nie podzielał jego demokratycznego zapału i odwołał reformy.