| Narodziny |
5 lipca 1912 Paryż |
|---|---|
| Śmierć | 10 czerwca 1996 (w 83) |
| Narodowość | Francuski |
| Zajęcia | Historyk , historyk ruchu robotniczego |
Robert Brécy , urodzony dnia5 lipca 1912w Montmartre ( Paryż ) i zmarł10 czerwca 1996, jest francuskim historykiem, który interesował się głównie historią ruchu robotniczego i piosenką społeczną we Francji.
Robert Brécy urodził się w Paryżu w biednej rodzinie pochodzenia chłopskiego. Wychowywał się w katolicyzmie, ale w wieku 15 lat został ateistą.
Jego ojciec zmarł w 1918 roku, gdy miał zaledwie 6 lat. Z pewnym powodzeniem uczęszczał do szkoły miejskiej przy rue de Clignancourt , ale w wieku 14 lat musiał przerwać naukę z powodu braku środków.
Następnie został praktykantem mierniczego , ale nadal uczęszczał na zajęcia wieczorowe. Udało mu się wstąpić do banku w 1926 roku i przez trzy lata kontynuował kursy zawodowe.
Wstąpił do CGT w 1936 r., Następnie Przyjaciół Związku Radzieckiego, gdzie pełnił funkcję zastępcy sekretarza grupy Belleville-Saint-Fargeau, a następnie PCF . Od 1936 do 1939 roku uczęszczał na kursy na Université Ouvrière .
Został zwolniony w 1938 r. Z powodu działalności związkowej i został wcześniej zatrudniony Kwiecień 1939w ratuszu Maisons-Alfort na czele z Albertem Vassartem . W lipcu zdaje egzamin urzędniczy w ratuszu i jest ustanawiany przez burmistrza.
Aresztowanie burmistrza na początku wojny doprowadziło do jego dymisji przez przewodniczącego Delegacji Specjalnej.
Jest zmobilizowany w Wrzesień 1939i został sierżantem piechoty w Alzacji w pobliżu linii Maginota. Następnie był uważnie obserwowany, a jego broszura zawierała wzmiankę PR (domniemany rewolucjonista). WMarzec 1940, został odesłany do magazynu w Epinal. W czerwcu uciekł, gdy przybyły wojska niemieckie i zdołał dotrzeć do Bretanii i uniknąć więzienia.
Wrócił do regionu Paryża w Lipiec 1940. Następnie pozostaje bezrobotny do końca roku, kiedy znajduje pracę jako księgowy. W lipcu wznowił kontakt z konspiracyjną PCF . Jest zastępcą szefa organizacji w Maisons-Alfort , Alfortville i Charenton .
Policja wtargnęła do jego domu Marzec 1941Postanawia opuścić Maisons-Alfort do Paryża i jego kampanii w VII -tego okręgu. Dołączył do "Miejsca pracy dla bezrobotnych intelektualistów" w 1943 r., Został zatrudniony przez Jacquesa Jaujarda i Josepha Billiet do kierownictwa Muzeów Prowincjonalnych i brał udział w ewakuacji muzeów wybrzeża Morza Śródziemnego w magazynach w głębi lądu, a następnie w majuCzerwiec 1944, w centrum.
Wrócił do Paryża w r Wrzesień 1944do gabinetu Josepha Billiet , (tymczasowego) dyrektora ds. sztuk pięknych, zrezygnował po odejściu.
Robert Brécy zostaje zatrudniony na stałe w siedzibie Frontu Narodowego , zastępca administratora i asystent krajowego sekretarza ds. Edukacji Henri Wallona . Został wybrany do pierwszej Komunistycznej Komitetu Narodowego w Paryżu pod koniec 1944. Student ówczesnego dyrektora Szkoły Federalnej, wziął udział w kongresie 10-te PCF wCzerwiec 1945.
Étienne Fajon wzywa go do centralnej sekcji edukacyjnej PCF wPaździernik 1945. Zorganizował wojownicze szkoły na prowincji i prowadził trzy szkoły centralne (młodzież, dziennikarze, przywódcy kolonialni), zanim w 1948 roku został redaktorem naczelnym Cahiers du communisme , którego dyrektorem był wówczas Victor Michaut . Przez kilka lat pracował z François Billoux w sekcji ideologicznej Komitetu Centralnego.
Pod koniec 1955 roku został dyrektorem Wydawnictwa Społecznego .
Jego nieporozumienia polityczne pojawiają się w 1956 r., Na temat wojny algierskiej, XX Kongresu Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego , wydarzeń na Węgrzech i antykoncepcji . Brał udział w nurcie opozycyjnym „L'Etincelle”, a następnie w „Voies nouvelles” w latach 1957-1958.
W 1958 r. Został odwołany z Social Publishing przez kierownictwo PCF.
W 1961 r. Opuścił PCF, ponieważ uważał „wewnętrzne próby destalinizacji i demokratyzacji za bezpłodne ”.
Nie wstąpił wtedy do żadnej innej partii i pozostał zwolennikiem „rewolucyjnego i demokratycznego socjalizmu oraz niezależnych związków zawodowych” .
Nie ukończył uniwersytetu, ale został uznanym historykiem ruchu robotniczego ; publikuje w recenzowanych czasopismach naukowych, zwłaszcza w Le Mouvement social , Revue d'histoire moderne et contemporaine , Historycznych Rocznikach Rewolucji Francuskiej . Pisze również notatki biograficzne o rewolucyjnych śpiewakach w Słowniku biograficznym Francuskiego Ruchu Robotniczego .
Zafascynowany historią francuskiego i międzynarodowego ruchu robotniczego, Robert Brécy opublikował Le Mouvement syndical en France (1871-1921) i La Grève générale en France , poprzedzone przez Jeana Maitrona . Wreszcie pasjonuje się historią piosenki społecznej.
W 1978 opublikował antologię pieśni rewolucyjnych, od 1789 do Frontu Ludowego , aw 1989 La Révolution en chantant, która zdobyła Prix de l'Académie Charles Cros .
W 1980 roku, wraz z Bernardem Baissatem , był współautorem filmu Listen to Bizeau , poświęconego francuskiemu poecie anarchistyce i autorowi tekstów Eugène Bizeau , który osiągnął wiek 100 lat.
W 1991 roku opublikował studium szalejącej grupy poetów i kompozytorów rewolucyjnych Muse Red (1901-1939).