Rjana Łužica

Hymn Serbołużyczan ( dolnołużycki  : Rědna Łužyca  ; francuski: Belle Lusace ) to hymn z Serbołużyczan , niemiecka mniejszość języka słowiańskiego , mieszka w regionie Łużyc i mówienia łużyckiej język.

Rjana Lužica została napisana przez poetę Handrija Zejlera w języku górnołużyckim . Piosenka została wydana po raz pierwszy24 sierpnia 1827w Lipsku w magazynie Serbska Nowina .

Muzyka została skomponowana na początku 1845 roku przez Korla Awgust Kocor (niem Karl August Katzer ).

Hymn został po raz pierwszy wykonany publicznie przez 17 października 1845w Budziszynie (w języku górnołużyckim: Budysin).

O przekaz tekstu w języku dolnołużyckim zadbał folklorysta łużycki Hendrich Jordan .

tekst piosenki

Górnołużycki Dolnołużycki Francuski
Rjana Łužica, sprawna, přećelna, mojich serbskich wótcow kraj, mojich zbóžnych sonow raj, swjate su mi twoje hona! Časo přichodny zakćěj radostny! Ow, zo bychu z twojeho klina wušli mužojo, hódni wěčnoh wopomnjeća! Rědna Łužyca, spšawna, pśijazna, mojich serbskich woścow kraj, mojich gluknych myslow raj, swěte su mě twoje strony. Case ty pśichodny, zakwiś radostny! Och, gab muže stanuli, za swoj narod źěłali godne nimjer wobspomnjeśa! Piękne Łużyce, Współczujący, pełen szacunku, Ziemia naszych łużyckich przodków, Raj moich szczęśliwych snów, Święte są dla mnie Twoje pastwiska. Zabezpiecz swoją przyszłość Rozkwitaj szczęśliwy! Och, z twojego łona Tylko szlachetni ludzie, Godny wiecznej pamięci!

Poniższe dwa wersety zostały wyłączone z oficjalnej wersji z powodu ich defetystycznych uwag.

Górnołużycki Francuski
Bitwu bijachu horcu, železnu, něhdy serbscy wótcojo, wójnske spěwy spěwajo. Štó nam pójda waše spěwy? Boha čorneho gapić się kralestwo rapak nětko wobydli, stary moch so zeleni, na skale, kiž wołtar běše. Zaciekle toczone bitwy, Wojny z kutego żelaza, Nasi przodkowie śpiewali z dumą. Śpiewanie rewolucyjnych piosenek. Kto teraz opowie nam swoją historię? Kiedyś mroczny bóg ziemi Ostatnie miejsce starych wierzeń, Teraz zamieszkały przez wronę, Stary zielony mech rośnie na skale, Ołtarze ku czci naszych przodków.