Ricardo Flores

Ricardo Flores przy grobie Georgesa Boillota w Vadelaincourt , podczas pierwszej wojny światowej .

Narodziny	19 października 1878 Alencon
Śmierć	20 października 1918(w wieku 40 lat) Rennes
Narodowość	Francuski
Zajęcia	Karykaturzysta , rysownik , ilustrator , malarz

Ricardo Florez , znany jako „Ricardo Flores”, urodził się dnia20 października 1878w Alençon i zmarł dalej20 października 1918w Rennes jest malarzem , ilustratorem , rysownikiem i projektantem humorystycznym francuskim .

Biografia

Ricardo Florez, pochodzący z Peru przez ojca, dołączył w 1894 roku jako pomocniczy kreślarz w wojskowych biurach inżynieryjnych w Alençon. W 1896 wstąpił do Beaux-Arts . Zaczął tworzyć karykatury i wystawiać rysunki, a wspólnikami byli Marcel Noblot i Evelio Torent . Pierwsza karykatura pojawiła się w Le Rire w 1897 roku, następnie w Le Frou-frou , Le Bon Vivant , L'Assiette aueurre , Le Charivari , Le Clou , Le Cri de Paris , Le Petit Bleu i Lectures pour tous . Ilustruje on także prace Maupassanta i różnych prac, takich jak La Chanson des Gueux przez Jean Richepin i wykonuje niektóre portrety społeczne.

Jest przedstawiany jako elegancki i żywy, kochający się śmiać i śpiewać, zwłaszcza w restauracji przy rue Norvins na Montmartre , Chez Adèle . Najchętniej szkicuje postacie z popularnego Paryża. W swoich wspomnieniach Pierre Mac Orlan cytuje około 1910 r. Ricardo Flores wśród stałych bywalców lata, wraz z malarzami Maurice Asselinem i Émile Jourdanem , o „małej gospodzie położonej na skale, położonej przy wejściu do molo, z którego miał widok ” , Chez la Mère Bacon w Brigneau-sur-Mer . Kiedy wybuchła pierwsza wojna światowa , Ricardo Flores zaciągnął się do Invalides , jako zagraniczny wolontariusz, wSierpień 1914. Służąc 103 th Terytorialnej pułk piechoty, stara się w tym nowym środowisku z Hairy to widać w ich codziennej rzeczywistości. Przedstawia również wroga w mundurze feldgrau i noszącego czapkę. Pod koniec 1914 roku opublikował serię wojskowych kreskówek zatytułowanych Boches! i podtytuł Deutschland unter alles .

Zmarł w szpitalu wojskowym na posocznicę , a jego rana uległa zakażeniu.

Uwagi i odniesienia

Archives komunalnych Alencon, rejestr urodzeń 1878 14 PL 215 czyn n O 245
Pierre Mac Orlan, Pomnik wczesnego dnia , Gallimard, 1955.

Zobacz też

Bibliografia

Robert Beaufort „Wystawa prace artystów, którzy zginęli za Ojczyznę” Le Pays de France , n o 259,4 października 1919, s. 8 .
Emmanuel Bénézit , Słownik krytyczny i dokumentalny malarzy, rzeźbiarzy, projektantów i rytowników wszystkich czasów i wszystkich krajów , Gründ, 1976, s. 408 . ( ISBN 978-2-700-00152-5 )
Élisabeth Dixmier i Michel Dixmier, „L'Assiette aueurre”: ilustrowana recenzja satyryczna, 1901–1912 , F. Maspero, 1974, 382 s.
André Roussard, Słownik malarzy w Montmartre: malarzy, rzeźbiarzy, grafików, projektantów, ilustratorów, artystów XIX -go i XX -go stulecia , limitowane A. Roussard 1999, 640 s. ( ISBN 978-2-951-36010-5 )

Linki zewnętrzne

Dokumentacja urzędowa :