Rheme

W gramatyce produkcji (tekstu) remem (z greckiego  : wszystko, co mówimy, słowo , mowa , czasem także we francuskich „propos”) jest nowym elementem wprowadzanym przez wypowiedź , generalnie przez nieokreślony wyznacznik, a często przez druga część zdania. Różni się od tematu , jakim jest znany element, element wpisany w ramy czy logikę tekstu, wprowadzany na ogół przez określony wyznacznik. W anglojęzycznej tradycji językowej stosuje się odpowiednio terminy skupienie / komentarz i temat .

Definicja

W rozdziale III w sprawie interpretacji , Arystoteles daje następującą definicję: „to, co dodaje doczesne znaczenie i którego żaden odosobniony część ma sens samo w sobie” .

Przykłady

„Wczoraj wieczorem poznałem kobietę. Kobieta zawołała mnie. "

• W pierwszym zdaniu „kobieta” jest remem ( COD ). Zwróć uwagę na nieokreślony wyznacznik „jeden”.
• W drugim zdaniu „kobieta” stała się „kobietą” ( podmiotem ), określony wyznacznik „La” wskazuje nam, że chodzi o kobietę, którą znamy. Tematem przewodnim jest „Kobieta” .

Pojęcie to wykorzystuje dwie metody konstruowania zdań: tematatyzacja i reematyzacja.

Rematyzacja polega na tym, że reme przenosi podmiot, a temat orzecznik  :

To Paul dał mi tę książkę.

W tym przykładzie nową informacją jest to, że działał Paweł, a nie ktoś inny. Podmiotem jest zatem remem (lub tematem).

Bibliografia

• Pierre Pellegrin ( reż. ) ( Przekład  ze starożytnej greki), Arystoteles: Dzieła kompletne , Paryż, Éditions Flammarion ,2014, 2923  str. ( ISBN  978-2-08-127316-0 ) , „O interpretacji”. 

Uwagi i odniesienia

1. „  RHÈME: Etymologie de RHÈME  ” , na www.cnrtl.fr (dostęp 12 lutego 2017 )
2. Pellegrin 2014 , Arystoteles, Dzieła kompletne , s.  68