Artysta | Antonello z Mesyny |
---|---|
Przestarzały | 1475 - 1476 |
Rodzaj | Sztuka sakralna |
Techniczny | olej na drewnie |
Wymiary (wys. × szer.) | 115 × 133,5 i 65 cm |
Format | 115 × 65 cm (środkowy panel), 55,9 × 35 cm (lewy panel), 56,8 × 35,6 cm (prawy panel) |
Właściciel | Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu |
Kolekcja | Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu |
Numer inwentarzowy | GG 2574 |
Lokalizacja | Kunsthistorisches Museum , Wiedeń ( Austria ) |
Ołtarz San Cassiano jest malowanie na drewnie przez Antonello Messina , wykonany w 1475-1476 do kościoła San Cassiano , w Wenecji , a częściowo zachowane w Kunsthistorisches Museum w Wiedniu .
Pierwotnie większy, ołtarz zawiera teraz tylko środkowy panel ( Dziewicę z Dzieciątkiem w Majestacie ) i czterech świętych widzianych w połowie wysokości: Świętego Mikołaja i Świętej Marii z Magdali z jednej strony, Świętej Urszuli i Świętego Dominika z drugiej.
Nazwa ołtarza pochodzi od kościoła San Cassiano, dla którego był pierwotnie przeznaczony. Praca, zlecona przez Pietro Bon (it) , odniosła natychmiastowy sukces zarówno w przypadku zastosowania farb olejnych, jak i innowacyjnego składu.
Z oryginalnego dużego ołtarza Świętej Rozmowy , do dziś zachowały się tylko Dziewica w Majestacie i czterech świętych z popiersia : św. Mikołaj z Bari , Maria z Magdali , św. Urszula i św. Dominik . Pierwotnie po każdej stronie było czterech świętych, w tym św. Jerzy i św. Sebastian.
Praca jest inspirowana innym ołtarzem Giovanniego Belliniego w bazylice San Zanipolo w Wenecji.
Dzieło Antonello z Messyny ma jednak większą równowagę w kompozycji i bardziej stonowaną architekturę. Antonello przyjął schemat piramidy, wzmocniony ostrożnym użyciem światła.
Dzieło charakteryzowało się większą kompozycją, skalibrowaną z wielką starannością, z mniej zwężonymi świętymi, ułożonymi półkolem wokół wysokiego tronu Matki Boskiej, z kolei wstawioną w stonowaną dekorację architektoniczną. Kompozycja typu piramidalnego zawierała figury o wielkiej naturalności. Niezwykłą nowością są efekty atmosferyczne stworzone przez światło, które ujednoliciło pracę z ciepłymi tonami, czyniąc przedstawienie bardziej naturalnym: złote światło zalewa postacie, elastycznie przywracając różne szczegóły i relacje przestrzenne między postaciami.
Obok geometrycznej syntezy, jaką przyjęło ciało Dziewicy, odnajdujemy efekty perspektywy oparte na książce z trzema złotymi kulami trzymanymi przez Świętego Mikołaja z efektami optycznymi charakterystycznymi dla malarstwa flamandzkiego.
Święty Mikołaj i Święta Maria Magdalena
Twarz Dziewicy
Dziecko