Dożywocia (śmierć lub renta) jest renta wypłacana do śmierci beneficjenta.
Te ostatnie są tradycyjnie oceniane na podstawie prawa Ulpiańskiego , ale to Johan de Witt jako pierwszy ocenił je na podstawie matematycznego przewidywania aktualnych wartości przyszłych kwot do zapłacenia. Pierwsze ceny wyliczone według tabeli empirycznej należą do Edmonda Halleya , ale już od 1668 roku Hôtel-Dieu de Paris oferował poprawnie wycenione czynsze, o czym świadczy bliskość tabeli Deparcieux zaktualizowanej o 5%. Tetens był zainteresowany rozproszeniem wyników, które nazywa ryzykiem funduszu , a Laplace , za Condorcetem , pokazał, jak odpowiednio naliczać składki, aby zapewnić wypłacalność firmy ubezpieczeniowej. Od tego czasu w większości krajów uregulowano tabele umieralności i metody obliczania rezerw.
Przed drugiej połowie XVII -go wieku, cena rent rzadko zależy od wieku ubezpieczonego: oprócz kilku wyjątkowych przypadkach zwyczajem było, że kredytobiorca służył podwójny interes wieczystego stawki renty. Tak więc, gdy można było uzyskać za dwa tysiące funtów wieczystą rentę w wysokości stu funtów („dwadzieścia denarów”), renta dożywotnia kosztowała tylko tysiąc funtów („dziesięć denarów”).
W 1671 roku Johan de Witt , wielki pogranicznik Holandii, zauważył, że dożywotnie renty „najczęściej” składane są na „młodych głowach”, ledwo wyleczonych z chorób wieku dziecięcego. Obliczył ich wartość, aby pokazać, że kupienie ich po obecnej cenie i postawienie na „młodą, energiczną i zdrową głowę” to dobry interes, którego długowieczność została w ten sposób wynagrodzona. Ta niekorzystna selekcja dotyczy blisko 80% dożywotnich rent zakupionych w Holandii w latach 1662–1713, które zostały złożone na głowę osoby niepełnoletniej innej niż kupujący. Teraz de Witt zastanawia się, co jest najbardziej kosztowne dla państwa w przypadku pożyczek dożywotnich lub wieczystych: przy założeniu przybliżonej śmiertelności oblicza, że aby być aktuarialnym odpowiednikiem rent wieczystych sprzedawanych po 25 (= 4%), renty dożywotnie powinny być sprzedawane po 16 den (= 6,67%), czyli droższe niż 12½ denier (= 8%).
Podczas XVIII th wieku, aktuarialne z postępem nauki: tabele śmiertelności doskonały, zwłaszcza poprzez zwiększenie liczby i rzetelność obserwacji (niepewność metodologiczna Halley rygor administracyjny Wargentin ), rozróżnienie kobiet i mężczyzn (Struyck, 1740), a także rozpatrzenia niekorzystne wybór. Rzeczywiście, ponieważ osoby o słabym zdrowiu nie kupują rent dożywotnich, mimo że pojawiają się one w ogólnej tabeli umieralności, wskazane jest uwzględnienie tabeli umieralności tylko dożywotnich rencistów, co robi Deparcieux (1746), kompilując archiwa dwóch pierwszych francuskich tontyn (1689 i 1696). Z drugiej strony pomysł pobierania składek na pokrycie kosztów administracyjnych, a zwłaszcza w celu zapewnienia wypłacalności, pojawia się wyraźnie tylko w przypadku Laplace'a (1812).
Chociaż już w 1752 roku (Simpson) wiemy, jak prawidłowo oszacować cenę rent dożywotnich na kilku głowach, nabywców tych produktów jest bardzo niewielu. Gdy są dostępne (jak w Wielkiej Brytanii, gdzie są sprzedawane przez Equitable ), klienci unikają ich lub wolą towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, które niewłaściwie wyceniając ryzyko są skazane na niepowodzenie, takie jak słynne wdowy funduszu Calenberg. Co gorsza, we Francji monarchia sprzedaje bezklasowe renty dożywotnie od 1702 r. W najbardziej desperackich momentach, aby przyciągnąć kapitał do finansowania wojen. Dzieje się tak zwłaszcza w latach 1778, 1779 i 1781, kiedy Necker wprowadził dożywotnie dożywotnie renty w wysokości 10 denierów (10%), niezależnie od wieku abonenta.
Stół Ulpien daje pierwsze oszacowanie wartości rent życiowych. Możemy też zrekonstruować koszt emerytur według hipotez Johana de Witt czy Deparcieux :
Wiek beneficjenta ( x ) | Cena jednostkowej renty dożywotniej | |||||
Ulpian
v. 200 kwi J.-C. |
przez Witt
1671 |
Szpital
v. 1680 |
Halley
1693 |
Deparcieux
1746 (5%) |
||
1 | 30 | 16 | - | 10.28 | - | |
10 | 30 | 15.19 | - | 13.44 | 16.25 | |
20 | 28 | 13,83 | 20 | 12,78 | 15.58 | |
30 | 22 | 12.22 | 20 | 11,72 | 14,84 | |
40 | 19 | 10.39 | 15 | 10,57 | 13,62 | |
50 | 9 | 8.68 | 12 | 9.21 | 11,58 | |
60 | 5 | 6.70 | 10 | 7,60 | 9.24 | |
70 | 5 | 3.77 | 8 | 5.32 | 6.36 | |
80 | 5 | 0 | 8 | 3.05 | 3.86 | |
90 | 5 | 0 | 6 | 1.74 | 1.58 | |
95 | 5 | 0 | - | 1.02 | 0 | |
Wszystkie wartości są przybliżeniami |
Emerytalne emerytury to przypadek rent życia (niezależnie od formy ich nabycia: ubezpieczenia na życie , plan oszczędności emerytalne, obowiązkowego lub fakultatywnego programu, itd.), Ale są inni ( emerytura , sprzedaż w życiu ...).
Renta dożywotnia jest, w zależności od przypadku, indeksowana lub nie na podstawie inflacji lub innego indeksu.
Zgodnie z zasadą kosztu historycznego, koszt nabycia środka trwałego nabytego na podstawie umowy o dożywocie musi być ustalany niezależnie od okresu życia rencisty.
Ogólny plan kont (art. 321-6) stanowi: „W przypadku towarów nabytych w ramach płatności dożywotnich rent cena zakupu oznacza kwotę wynikającą z określenia ceny lub, w przypadku jej braku, oszacowania”.
Koszt wejścia składnika aktywów, który ma zostać zatrzymany, to albo cena określona w akcie, albo w przypadku braku tej ceny wskazana w celu określenia praw z rejestracji, albo ostatecznie wartość rynkowa nieruchomości.
Kontrahent jest zapisywany na rachunku skapitalizowanych rent dożywotnich 1685.
Niektóre umowy renty dożywotniej mogą podlegać klauzuli indeksacji . Należy wziąć pod uwagę te różnice w indeksacji.
Wszystkie renty dożywotnie podlegają opodatkowaniu, z wyjątkiem rent dożywotnich od PEP lub PEA.
Zgodnie z artykułami 81 i 158 Ordynacji Podatkowej, które definiują opodatkowanie, w ramach podatku dochodowego (lub IR), renty dożywotnie podlegają opodatkowaniu.
Istnieją jednak dodatki umożliwiające osobom sprzedającym dożywotnią rentę na dodatkową emeryturę.
Różnią się one w zależności od wieku sprzedawcy od pierwszej wypłaty rent. Ta pierwsza płatność jest dokonywana w momencie podpisania umowy sprzedaży dożywotniej renty majątkowej. W przypadku finansowej renty dożywotniej płatność jest zazwyczaj dokonywana jeden miesiąc po spłacie kapitału przez sprzedającego.
Jeśli zdecydujesz się na wspólną rentę dożywotnią dla współmałżonka, szacunki zostaną dokonane na podstawie wieku najstarszego.
Oto różne dodatki w zależności od wieku:
Jeśli chodzi o wiek używany do obliczenia zasiłku, Rada Stanu miała możliwość sprecyzowania, że powyżej 69 lat konieczne jest uwzględnienie 70 ukończonych lat. Przykład: jeśli rencista ma 69 lat i 11 miesięcy, zasiłek wyniesie 60% (CE19 stycznia 1996, Nr 13037).
Żadne inne zwolnienie nie dotyczy rent dożywotnich