Rośliny mają zdolność postrzegania otoczenia. Posiadają adaptacje umożliwiające im oszacowanie parametrów fizykochemicznych środowiska, w którym żyją.
Roślina odróżnia dzień od nocy (lub cienia), to fotoperiodyzm . Mierzy długość dnia i nocy, więc ustawia się w różnych porach roku. Jest również w stanie dostrzec orientację promieni świetlnych. Przykładem fototropizmu jest słonecznik Helianthus annuus .
Na wzrost roślin ma wpływ ich środowisko lądowe. Łodygi rosną w kierunku nieba, korzeń kierunku środka Ziemi. W warunkach mikrograwitacji lub przyspieszenia grawitacyjnego (na stacji kosmicznej lub w wirówce laboratoryjnej) wzrost roślin wydaje się zdezorganizowany, co świadczy o roli ziemskiej grawitacji 1 g w regulacji ich tropizmu . Dlatego rośliny są wrażliwe na siłę grawitacji: nazywa się to grawitropizmem .
Aby zakończyć pełny cykl wzrostu, niektóre rośliny, takie jak pszenica ozima, muszą być przez pewien czas wystawione na działanie niskich temperatur. Ten obowiązkowy warunek pozwala kiełkować roślinie wiosną. To zjawisko to wernalizacja . Zimno może również wywoływać inne termoindukcje, takie jak wejście i przerwanie uśpienia .
Najbardziej wymownym przykładem pokazującym, że rośliny potrafią rozróżniać swoje najbliższe otoczenie za pomocą dotyku, jest Mimosa pudica . Ta roślina ma zdolność cofania różnych części swoich liści, gdy są dotykane. Na tym polega fenomen tigmonastii .
Jeśli kierunek reakcji rośliny jest zależny od kontaktu, będziemy raczej mówić o tigmotropizmie : dotyczy to na przykład niektórych pnączy i instalacji ich systemów mocowania i mocowania.
Inne zjawiska obejmują również dotyk. Można przytoczyć przykład wszystkich pnączy, które po wykiełkowaniu muszą znaleźć opiekuna. Tak więc, owijając rośliny, takie jak fasola Phaseolus, przed znalezieniem podparcia, łodygi obracają się z prędkością około 4 cm / h ^ -1. Przytoczmy również przykład szybkiego zamykania się liści muchołówki .
Reagują również na związki biologiczne. To znaczy z innymi organizmami żyjącymi w związkach: