Rekhmire

Rekhmire
Fałszywa stela na drzwi z grobowca Rekhmire - Luwr
Rodzina
Tata	Neferouben
Matka	Zakład
Małżonka	Meryt
Dziecko (dzieci)	kilka córek i syn
Pogrzeb
Nazwisko	Grave TT100
Rodzaj	grób
Lokalizacja	Dolina Szlachty

Rekhmirê ( Savant as Re ) był wezyrem za XVIII  dynastii E , w drugiej połowie panowania Totmesa III , między XXVIII a XXXII rokiem , a także na początku panowania Amenhotepa II .

Genealogia

Należał do prestiżowej rodziny i szczególnie bliskiej władzy królewskiej, której członkowie łączyli funkcje cywilne i religijne. Wnuk Amtou , bratanek Useramona , który obaj byli przed nim wezyrami , był synem wezyra Północnego Neferoubena i jego żony Bet.

Amenemopet zastąpi go w jego opiece.

Pogrzeb

Jego grób ( TT100 ) dostarcza cennych informacji na temat funkcji wezyra w instytucjach, w szczególności poprzez serię szczegółowych ilustracji, które dostarczają również informacji o życiu codziennym.

Widzimy go tam zarówno w sprawowaniu urzędu, świadczącym o jego ważnej roli ekonomicznej, jak iw scenach rekreacyjnych, prywatnych, rodzinnych, obok żony Méryt ( L'Aimée ), jego córek i syna.

Jedna z przedstawień przedstawia go, ofiarującego bukiet kwiatów nowemu faraonowi Amenhotepowi II , podczas wstąpienia na tron ​​Egiptu.

Jeden z inskrypcji z jego ostatniego domu podkreśla znaczenie tej postaci w jego czasach:

„Szlachcic, książę, zarządca szafarzy, człowiek tajemnic, który wchodzi do sanktuariów, nie ma drzwi między Bogiem a nim. Nie wie nic o tym, co jest na niebie, na ziemi ani w jakiejkolwiek ukrytej części Duat. On jest kapłanem Sem in the Per-neser, wielkim widzącym w Per-Our [...] najpotężniejszym ze wszystkich przepasek biodrowych [to znaczy wszystkich ludzi] [...] "

W swoim grobie Rekhmiré skopiował dwa podstawowe teksty wezyratu: Instalacja wezyra i Obowiązki wezyra .

Champollion zauważył w tym samym grobowcu rysunek przedstawiający Semitów w towarzystwie innych egipskich robotników, którzy wyrabiali cegły i budowali mur.

Uwagi i odniesienia

1. Vizirat został podzielony podczas Nowego Królestwa na Górny i Dolny Egipt
2. Claire Lalouette, Teby czyli narodziny imperium , wyd. Flammarion, strona 326.