Przycinania lub przycinania jest operacja jest usunięcie obwodową część obrazu w celu poprawienia go (najlepiej kadrowanie, podkreślając temat, usunięciu wad lub winietowanie , itd.), Przy czym dostosowanie do użytku innego niż ten, na który został wyprodukowany lub zmodyfikować jego format .
Operację można przeprowadzić cyfrowo za pomocą oprogramowania do edycji obrazu . Proces dotyczy fotografii , grafiki i wideo .
Te fotografie przeznaczony na prasie są przez większość czasu przycięte w celu lepszego zilustrowania tematu, którym towarzyszą i integrację w układzie .
Autorskich Europejska uważa ramkę jako podstawowego własności dzieła. Kadrowanie, jak każda inna modyfikacja, może nastąpić tylko za zgodą autora, niezależnie od warunków przeniesienia praw majątkowych do obrazu. Jednak w prasie zwyczajowo wspomina się o akceptacji przez autora kadrowania dokonanego ze względów redakcyjnych lub dokumentalnych.
Henri Cartier-Bresson był temu całkowicie przeciwny i kazał wydrukować swoje zdjęcia z cienką czarną obwódką wskazującą, że nie zostały przycięte. Podobnie Richard Avedon ze swoimi 4x5s . Inni fotografowie, jak Eugene Smith, postrzegali powiększanie i kadrowanie jako integralną część tworzenia obrazu .
Kontrowersje między fotografami, którzy traktują obraz jako migawkę, z której musimy zachować wszystkie postacie, a tymi, którzy uważają go za projekt graficzny, kontynuowany po wykonaniu zdjęć, rozwinęły się wraz z refleksjami teoretycznymi, odwołującymi się do klasycznych koncepcji, dominuje idea, a dzieło jest przedłużane i wznawiane aż do najlepszego końca, w przeciwieństwie do idei romantycznych, skupiających pracę na osobowości artysty i zawrotach głowy chwili. W przypadku klasyków kompozycja jest udana, gdy pojawia się sam pomysł; dla romantyków dobry wizerunek wyraża przede wszystkim osobowość artysty. Te odbicia nakładają się na te dotyczące technicznej wirtuozerii niezbędnej do uzyskania możliwego do wykorzystania ujęcia bez kadrowania.
W malarstwie „rama” odnosi się do ramy . Mówi się, że termin przeformułowanie jest niejednoznaczny i nie jest powszechny. Mówimy o „redukcji”.
Obraz kościelny jest dość często przycinany lub powiększany mniej lub bardziej z grubsza pomalowanym paskiem, aby dokładnie pasował do nowej kaplicy, w której ma zostać zawieszony. Zdarzało się, że właściciele bardziej wyceniają ramę niż obraz, a ten ostatni przycinają, aby dopasować go do ramy.
Obraz jest przycinany, aby podzielić go na kilka mniejszych, które są łatwiejsze do umieszczenia i sprzedaży. W ten sposób mogliśmy rozebrać portret zbiorowy na kilka pojedynczych portretów , eliminując jednocześnie postać, której nie chcemy upamiętniać.
Stoły są również przycinane, aby zmienić ich kształt, z prostokąta na owalny lub do górnej części drzwi, lub w celu usunięcia zniszczonej części.
Na rysunkach przycinanie arkusza jest dość powszechne, aby wyodrębnić studium lub szkic, aby podkreślić lub zebrać arkusze o różnych rozmiarach w albumie.