| Narodziny |
18 lutego 1918 Pointe-a-Pitre |
|---|---|
| Śmierć |
1952 Saint-Hilaire-le-Chateau |
| Narodowość | Francuski |
| Czynność | Inżynier |
| Różnica | Croix de guerre 1939-1945 |
|---|
Raymond Belmont (Alias " Komendant Martin ") to urodzony w 1937 roku francuski inżynier i bojownik ruchu oporu18 lutego 1918w Pointe-à-Pitre (Gwadelupa) i zmarł w 1952 roku w Saint-Hilaire-le-Château (Creuse).
Raymond Belmont urodził się dnia 18 lutego 1918w Pointe-à-Pitre na Gwadelupie . Jako błyskotliwy student wstąpił do metropolii i uczęszczał do École nationale supérieure des mines de Saint-Étienne i Ecole nationale supérieure d'Aéronautique de Paris. Podczas studiów spędzał wakacje ze swoją siostrą uchodźczynią w Saint-Hilaire-le-Château w Creuse .
Jest zmobilizowany w 1939 roku, jako aspirant , a następnie porucznik do 3 e artylerii kolonialnej pułku . Po ciężkich walkach został wzięty do niewoliMaj 1940. W niewoli przez 18 miesięcy, ucieka po trzech nieudanych próbach.
Do życia cywilnego powrócił w 1941 r. , Podjął studia w Lyonie , Saint-Étienne, a następnie w Paryżu . W czasie studiów związał się z różnymi grupami oporu o inspiracji komunistycznej i nie tylko. Przed wyjazdem ze stolicy w 1944 r. Był członkiem wojskowej grupy szkoleniowej w grandes écoles.
Schronił się w znanym mu Creuse pod pretekstem kontynuowania studiów nad odpornością (sic) materiałów podczas projektu lotniczego w celu uzyskania dyplomu.
Staje się 4 maja 1944, szef wojskowy departamentu FTP pod pseudonimem „Martin”. Został aresztowany dnia20 maja 1944przed stacją Guéret , w towarzystwie kilku menadżerów FTP, w tym Marc Parrotin (uczeń liceum, kierownik ds. młodzieży FTP) i Lacombe (polityk FTP). Przesłuchiwany w Limoges przez 2 nd Milicji Biura , kierowanego przez Jean Filliol , został wydany21 czerwca 1944dzięki odwadze swoich towarzyszy, torturowanych, aby wyznać więź z Raymondem Belmontem, którego nigdy nie rozpoznali, i z braku dowodów. Natychmiast wznawia swoją działalność.
Dzięki swojemu doświadczeniu jako oficer i jako żołnierz podziemia zorganizował swoje jednostki w połowie lipca, aby stawić czoła akcjom brygady Jessera na południu Creuse. Dzięki zastosowaniu taktyki spadku rtęci zachowana zostaje główna część siły roboczej. Następnie brał udział we wszystkich akcjach partyzanckich aż do odejścia nazistów. Jest częścią personelu departamentalnego FFI de la Creuse, który ostatecznie przyjmuje formę10 sierpnia 1944podczas spotkania zjednoczeniowego, które odbyło się w Vieilleville , siedzibie stacji na linii Limoges / Montluçon . Przyjął stopień dowódcy i został zastępcą podpułkownika Alberta Fossey-François , szefa departamentu FFI.
Departament został oficjalnie zwolniony 25 sierpnia 1944, Bierze udział w tworzeniu 2 nd brygady z 12 th okręgu wojskowego, która zrzesza większość personelu byłego FFI z Creuse. Następnie dowodzi batalionu 13 -go pułku piechoty na froncie zachodnim i uczestniczy w decyzji La Rochelle . Zasiada w CDL (Departmental Liberation Committee) w Creuse w ramach FFI doWrzesień 1944.
Wrócił do cywilnego życia, wznowił studia. Z jego dyplomem wWrzesień 1945dołączył do Snecma (Société Nationale d'Étude et de Construction de Moteurs d'Aviation), gdzie został szefem organizacji pracy i siły roboczej. W 1947 zrezygnował, odmawiając zorganizowania łańcucha napraw reaktorów samolotów, które walczyły w Wietnamie .
W 1952 roku stworzył w regionie paryskim firmę zajmującą się mechaniką precyzyjną.
Bezpośrednio po wojnie wspierał kandydatów RSW w różnych wyborach. Zmarł w 1952 roku . Został pochowany na cmentarzu Saint-Hilaire-le-Château, gdzie spoczywa dziś kilku jego towarzyszy bojowych, takich jak Albert Coucaud czy Jean Dumet .