Randal MacDonnell ( 1 st  Marquis Antrim)

Randal MacDonnell Obraz w Infobox. Tytuły szlacheckie
Hrabstwo
Markiz
Biografia
Narodziny 9 czerwca 1609
Śmierć 3 lutego 1683(w wieku 73 lat)
Zamek Dunluce
Czas Pokolenie XVII wieku ( d )
Tata Randal MacDonnell ( w )
Matka Ellis MacDonnell ( w )
Rodzeństwo Alexander MacDonnell ( w )
Małżonkowie Katherine Villiers ( w )
Rose MacDonnell ( w )

Randal MacDonnell , 2 e  liczyć, a następnie 1 st  Marquis Antrim , (9 czerwca 1609 - 3 lutego 1683), jest dużym właścicielem ziemskim ze Szkocji i Irlandii , szefem klanu MacDonnell of Antrim , stowarzyszonego z klanem MacDonald . Najbardziej znany jest z udziału w Wojnach Trzech Królestw , głównie w obozie rojalistów .

Biografia

Był najstarszym synem Randal MacDonnell (1st Earl Antrim) (Randal "Arranach" MacDonnell) i Alice O'Neill Hugh O'Neill córką, 3 th  hrabia Tyrone. Otrzymał wykształcenie katolickie , następnie wyjechał za granicę. Po powrocie w 1634 r. Udał się do sądu. W następnym roku ożenił się z Katherine Manners, wdową po księciu Buckingham , zamordowanej 7 lat wcześniej, i przez kilka lat żył na wysokim poziomie dzięki fortunie żony. W 1639 r., Kiedy wybuchły wojny biskupów , zainicjował plan zebrania wojsk w Irlandii, aby zaatakować Argyll w Szkocji i odzyskać Kintyre , dzielnicę niegdyś należącą do jego rodziny. Ale wyśmiewany i zniechęcony przez hrabiego Strafford porzucił swój plan.

Wkrótce po powrocie do Irlandii, aw 1641 roku, starał się tworzyć z księciem Ormonde dywersji na korzyść Karola I st przeciwko Parlamentowi . Skojarzył się ze swoimi planami Lorda Slane'a i Felima O'Neilla , przyszłych przywódców irlandzkiego powstania , ale kiedy wybuchło ono jesienią 1641 roku, odłączył się od sojuszników i udał się na emeryturę do swojego zamku w Dunluce .

Ze względu na podejrzane zachowanie i katolicyzm, partia angielska uznała go za wroga. WMaj 1642, został schwytany w swoim zamku Dunluce przez szkockiego generała Covenantera , Roberta Monro i uwięziony w Carrickfergus . Po ucieczce dołączył do królowej w Yorku . Póżniej wMaj 1643po podróży do Irlandii, aby negocjować zawieszenie broni między angielskimi rojalistami a irlandzkimi buntownikami, został ponownie schwytany ze swoimi papierami i ponownie uwięziony w Carrickfergus, skąd ponownie uciekł. Następnie schronił się w Kilkenny , siedzibie Konfederacji Irlandzkiej .

W grudniu powrócił do Oksfordu z zamiarem zebrania 10 000 Irlandczyków na służbę w Anglii i 2 000, aby dołączyć do markiza Montrose w Szkocji. Dzięki wpływowi księżnej Buckingham plan ten uzyskał aprobatę króla. Plik26 stycznia 1644, Antrim został stworzony markizem . W lutym wrócił do Kilkenny, złożył przysięgę konfederatów i został członkiem Rady Najwyższej i generałem-porucznikiem wojsk Konfederacji. Ale ponieważ ten ostatni nie poparł żadnego z jego projektów, porzucił mandat i z pomocą Ormonde wysłał w czerwcu 1600 ludzi pod dowództwem swojego krewnego, Alasdaira MacColli , aby podali rękę Montrose w Szkocji, który rozpoczął wojnę domową w tym kraju. Następnie Antrim wrócił do Oksfordu i został wysłany przez króla do Saint-Germain-en-Laye z listami przeznaczonymi dla królowej .

Stamtąd dotarł do Flandrii , gdzie uzbroił dwie fregaty w sprzęt wojskowy, który wysłał do księcia Walii w Falmouth . Udał się do Cork , a następnie dołączył do swoich wojsk w Szkocji w nadziei wypędzenia Argylla z Kintyre, ale został zmuszony do wycofania się na rozkaz króla. Po powrocie do Irlandii pogrążył się w intrygach frakcyjnych.

W 1647 r. Został wyznaczony przez Konfederację Irlandzką wraz z dwoma innymi osobami do wyjazdu do Francji w celu negocjacji traktatu z księciem Walii. Ale chociaż wyprzedził swoich towarzyszy o tydzień, nie udało mu się zapewnić upragnionego tytułu lorda porucznika, który został potwierdzony w Ormonde. Następnie przestał wspierać katolików i sprawę królewską: sprzeciwiał się traktatowi zawartemu między Ormonde a Konfederatami, popierał projekt unii między O'Neillem a parlamentem , aw 1649 r. Nawiązał kontakt z Cromwellem , któremu oddał różne usługi podczas jego podboju Irlandii . Ale żaden historyk nie potwierdził wersji Thomasa Carte , według której Antrim był autorem fałszywego traktatu, zgodnie z którym hrabia Inchiquin zdradził armię króla. Później dołączył do Ireton i był obecny w siedzibie Carlow .

Wrócił do Anglii w 1650 roku i jako rekompensatę za skonfiskowaną ziemię otrzymał emeryturę w wysokości 500 funtów, później zwiększoną do 800, a także ziemię w hrabstwie Mayo . Podczas Restauracji Antrim został wykluczony z amnestii ( Akt Zapomnienia ) ze względu na swoją religię. Kiedy pojawił się w sądzie, został oskarżony o jednoczesny udział w buncie irlandzkim w 1641 r. I współpracę z Cromwellem. Został uwięziony, zanim został przedstawiony sędziom w Irlandii. W 1663 r. Pomimo sprzeciwu Ormonde'a udało mu się uzyskać niewinny wyrok komisji reparacyjnej. Wywołało to oburzenie intrygantów, którzy przejęli jego ziemię i rozpoczęli nowy proces. Ale Antrim odwołał się do króla i dzięki wpływowi Królowej Matki został wybaczony, a jego ziemie zwrócone mu przez Irlandczyków na mocy Aktu osiedlenia z 1622 roku.

Antrim jest opisywany przez Edwarda Hyde'a z Clarendon jako „człowiek o dobrym wyglądzie, ale niezwykle dumny i zarozumiały oraz o zaskakująco ubogiej i wąskiej inteligencji”. Ożenił się w drugim małżeństwie z Rose, najmłodszą córką Henry O'Neill, ale nie miał dzieci. Kiedy więc zmarł w Ballymagarry w hrabstwie Antrim , stan3 lutego 1683w wieku 73 lat markiz wygasł wraz z nim, a tytuł hrabiego przeszedł na jego brata Aleksandra z Antrim . Został pochowany w klasztorze Bonamargy .

Bibliografia


Uwagi i odniesienia

  1. * Życie Ormonde , iii. 509; patrz także Cal. of State Papers, Irlandia, 1660-1662 , s.  294 , 217; * Cal. Clarendon St. Pap. , ii. 69 oraz Gardinerer's Commonwealth , t. 153
  2. The Earl of Antrim Estate Papers , D / 2977/5/1/2/45
  3. Hallam, Konst. Hist. , iii. 396 (wyd. 1855)

Linki zewnętrzne