Raditladi (krater)

Raditladi
Lokalizacja
Gwiazda	Planeta Merkury)
Informacje kontaktowe	27 ° 17 ′ N, 240 ° 56 ′ W
Geologia
Rodzaj krateru	Meteorytowy
Wymiary
Średnica	263  km na południowy
Odkrycie
Eponim	Leetile Disang Raditladi
Geolokalizacja na mapie: Merkury

Raditladi Basin jest duża pierścieniowy krater uderzeniowy wskazał na Merkurym o średnicy 263 km. W jego pierścień jest system koncentrycznych rowu rozszerzenie koryta , który jest rzadko powierzchni na rtęć. Ziemia Raditladi jest częściowo pokryta stosunkowo gładkimi równinami, które są uważane za produkt wysięku z powodu wulkanizmu. Zagłębienia mogą również pochodzić z procesów wulkanicznych pod dnem Raditladi. Basen jest stosunkowo młody - prawdopodobnie ma mniej niż miliard lat, z zaledwie kilkoma małymi kraterami uderzeniowymi na dnie i dobrze zachowanymi ścianami basenu i strukturą pierścieniową.

Kontekst

Podczas pierwszego lotu nad Merkurym w Styczeń 2008Sonda kosmiczna MESSENGER odkryła ten duży krater uderzeniowy około 2000 km na zachód od basenu Caloris na części powierzchni Merkurego, której Mariner 10 nie zaobserwował . Ten krater (lub basen ze względu na jego szerokość) został nazwany wkwiecień 2008Raditladi, według Leetile Disang Raditladi  (w) (1910-1971), dramatopisarza i poety Botswany. Raditladi to jeden z najmłodszych kraterów Merkurego.

Geologia

Centralną część Raditladi zajmuje duży pierścień szczytowy o średnicy 125 km. Pierścień jest lekko odsunięty od geometrycznego środka basenu w kierunku północno-zachodnim. Ziemia Raditladi pokryta jest dwoma rodzajami terenu: jasnymi gładkimi równinami i ciemnymi wyboistymi równinami . Te pierwsze częściowo oplatają wyboiste równiny i prawdopodobnie mają pochodzenie wulkaniczne. Te ostatnie występują głównie na części gruntu między pierścieniem kalenicy a krawędzią krateru. Równiny wyboiste są nieco bardziej niebieskie niż równiny gładkie. Obszary poza Raditladi są pokryte stosunkowo ciemnoniebieskim wyrzutem uderzeniowym. Kępy pierścieni grzbietowych w niektórych miejscach odsłaniają jasnoniebieski materiał, identyczny z glebami niektórych genialnych kraterów uderzeniowych rtęci, zwanych jasnymi osadami podłogowymi kraterów (BCFD). BCFD do Raditladi są bardziej ogólnie uznawane za podzbiór reliefu zwanego teraz pustym ( pustym ).

Na gruncie Raditladiego w obrębie pierścienia szczytowego widoczne są wąskie koncentryczne niecki, utworzone przez przedłużenie (rozstaw) powierzchni. Koryta ułożone są w okrąg o średnicy około 70 km. Myślimy, że są zachwyceni . Geometryczny środek systemu graben pokrywa się ze środkiem Raditladi i jest odsunięty od środka kompleksu pierścieni kalenicowych.

Przedłużenia na Merkurym są dość rzadkie, widziano je tylko w kilku innych miejscach:

• Rachmaninow Basin , który jest podobny pod wieloma względami do innych Raditladi;
• jako część Panteonu Fossae i innych koryt w basenie Caloris  ;
• na ziemi Rembrandta , dużego basenu odkrytego podczas drugiego lotu nad Merkurym przez MESSENGERA .

Zrozumienie, w jaki sposób te koryta uformowały się w młodym basenie Raditladi, może dostarczyć ważnego wskaźnika procesów, które zaszły stosunkowo niedawno w historii geologicznej Merkurego. Istnieją dwie główne teorie powstawania grabenów. Po pierwsze, reprezentują one powierzchniową manifestację wałów pierścieniowych ( wałów pierścieniowych ) lub stożków ( arkusze stożkowe ). Oba typy struktur powstają, gdy magma z głębokiego zbiornika wnika w skały wzdłuż pęknięć stożkowych lub cylindrycznych. Druga hipoteza głosi, że zagłębienie powstałe w wyniku wypiętrzenia gruntu spowodowanego ciężarem gładkich równin poza kraterem. Takie równiny rzeczywiście występują na północ i wschód od Raditladi, chociaż ich grubość i wiek nie są znane.

Wiek

Względny wiek każdej cechy powierzchni można określić na podstawie gęstości kraterów uderzeniowych na niej. Gęstość kraterów na dnie Raditladi wynosi około 10% gęstości równin na zachód od Caloris. Gęstość kraterów jest taka sama na pokrytych wyrzutami równinach poza basenem. Gładkie równiny i wyboiste równiny również mają tę samą gęstość krateru, a zatem ten sam pozorny wiek. Niska gęstość kraterów wskazuje, że Raditladi jest znacznie młodszy niż Caloris. Może powstać w ciągu ostatniego miliarda lat, kiedy wiek Calorisa wynosi od 3,5 do 3,9 miliarda lat.

Młody wiek Raditladiego pokazuje, że wylewna aktywność wulkaniczna na Merkurym trwała znacznie dłużej niż wcześniej sądzono, prawdopodobnie obejmując ostatni miliard lat.

Powiązane artykuły

• Geologia Merkurego

Bibliografia

1. „  Merkury: Raditladi  ” , USGS (dostęp 29 listopada 2009 )
2. David MH Baker , James W. Head , Samuel C. Schon , Carolyn M. Ernst , Louise M. Prockter , Scott L. Murchie , Brett W. Denevi , Sean C. Solomon i Robert G. Strom , „  Przejście od kompleksu od krateru do basenu szczytowego pierścienia na Merkurym: Nowe obserwacje z danych przelotów MESSENGERa i ograniczenia dotyczące modeli formowania się basenów  ”, Planetary and Space Science , tom.  59 N O  15,2011, s.  1932-1948 ( DOI  10.1016 / j.pss.2011.05.010 , Bibcode  2011P & SS ... 59.1932B )
3. Louise M. Prockter Thomas R. Wattersa Clark R. Chapman , BW Denevi JW szefa , SC Solomon , SL Murchie , OS Barnouin-Jha , MS Robinson , dt Blewett J. Gillis-Davis , „  Ciekawy przypadek basenu Raditladi  ”, Lunar and Planetary Science , tom.  XL,2009, s.  1758 ( kod bib  2009LPI.... 40.1758 P )
4. G. Strom , Clark R. Chapman , William J. Merline , Karolina Salomon i 3. Głowa Jw „  Merkury cratering Record oglądane od posłańca Pierwszy przelot  ”, Science , vol.  321 n O  5885,2008, s.  79-81 ( PMID  18599774 , DOI  10.1126/ nauka.1159317 , Bibcode  2008Sci...321...79S )
5. Mark S. Robinson , Scott L. Murchie , David T. Blewett , DL Domingue , 3. Hawkins Se , JW Head , GM Holsclaw , WE McClintock , TJ McCoy , RL McNutt , LM Prockter , SC Solomon i TR Watters oraz " Reflectance "  Wariacje kolorystyczne na rtęci: procesy regolitowe i niejednorodność kompozycyjna  ”, Nauka , tom.  321 n O  5885,2008, s.  66-69 ( PMID  18599770 , DOI  10.1126 / nauka.1160080 , Bibcode  2008Sci ... 321 ... 66R )
6. James W. Head , Scott L. Murchie , Louise M. Prockter , Sean C. Solomon , Robert G. Strom , Clark R. Chapman , Thomas R. Watters , David T. Blewett , JJ Gillis- Davis , Caleb I. Fassett , James L. Dickson , Debra M. Hurwitz i Lillian R. Ostrach , "  Dowody na intruzyjną aktywność na Merkurym z pierwszego przelotu MESSENGER  " , Earth and Planetary Science Letters , tom .  285,2009, s.  251–262 ( DOI  10.1016 / j.epsl.2009.03.008 , Bibcode  2009E i PSL.285..251H )
7. „  Ciekawy przypadek dorzecza Raditladi  ” [ archiwum z3 marca 2016] , Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory ,31 marca 2009(dostęp 7 października 2009 )
8. G. Neukum , J. Oberst , H. Hoffmann , R. Wagner i BA Ivanov , „  Ewolucja geologiczna i historia kraterowania Merkurego  ”, Planetary and Space Science , tom.  49, nr .  14-15,2001, s.  1507-21 ( DOI  10.1016 / S0032-0633 (01) 00089-7 , Bibcode  2001P i SS... 49.1507N )

Dalsza lektura

• Watters, Solomon, Robinson i Head, „  Tektonika Merkurego: Widok po pierwszym przelocie MESSENGERA  ”, Earth and Planetary Science Letters , tom.  285 n kości  3-4,2009, s.  283-286 ( DOI  10.1016 / j.epsl.2009.01.025 , Bibcode  2009E i PSL.285..283W )
• NASA Astronomy Picture of the Day: Niezwykłe zagłębienia odkryte na planecie Merkury (27 marca 2012)

Powiązane artykuły

Lista kraterów Merkurego