R.c. Lifchus

Rc. Lifchus , to przełomowe orzeczenie Sądu Najwyższego Kanady, oparte na podstawie prawnej „  ponad wszelką wątpliwość  ” standardu prawa karnego . Cory J. opisał kilka podstawowych zasad standardu uzasadnionej wątpliwości i przedstawił listę punktów, które należy wyjaśnić ławie przysięgłych podczas rozpatrywania standardu.

kontekst

William Lifchus był maklerem giełdowym, który zniekształcił wartość obligacji na swoim osobistym rachunku zabezpieczającym u swojego pracodawcy, wyrywając mu znaczną sumę pieniędzy. Został oskarżony o oszustwo i kradzież ponad 1000 dolarów.

Lifchus został skazany przed ławą przysięgłych za oszustwo . Odwołał się na tej podstawie, że ława przysięgłych została błędnie poinformowana o standardzie dowodu ponad wszelką wątpliwość ”.

Przed Trybunałem pojawiły się cztery pytania: 1) Czy sędzia procesowy powinien przedstawić ławie przysięgłych wyjaśnienie wyrażenia „uzasadnione wątpliwości”? 2) Jeśli tak, jak wyjaśnisz tę koncepcję jury? (3) Czy oskarżenie w sprawie w Bar błądziło co do znaczenia „uzasadnionej wątpliwości”? 4) Jeżeli zarzut w tej sprawie był niewystarczający, czy sąd powinien nadać mocy prawnej przepisowi leczniczemu określonemu w art. 686 (1) (b) (iii) Kodeksu karnego ?

Opinia Trybunału

Sąd orzekł na korzyść Lifchusa i zarządził nowy proces. Opinia Trybunału została sporządzona przez sędziego Cory'ego, z zastrzeżeniem zdania odrębnego przez sędziego L'Heureux-Dubé.

Cory wykorzystał przypadek, aby opisać znaczenie normy ponad wszelką wątpliwość ”. Opisał ją jako podstawową zasadę wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych i wiązała się z domniemaniem niewinności . W związku z tym opis usługi dla jury musi być wykonany z dużą starannością.

Wytyczne

Cory przedstawia szereg zasad, na podstawie których sędzia procesowy musi sformułować swoją definicję „uzasadnionej wątpliwości” dla ławy przysięgłych.

Należy wyjaśnić, że:

• standard dowodu ponad wszelką wątpliwość jest nierozerwalnie związany z tą podstawową zasadą każdego procesu karnego, domniemaniem niewinności;
• ciężar dowodu spoczywa na oskarżeniu podczas całego procesu i nigdy nie przechodzi na oskarżonego;
• rozsądna wątpliwość nie jest wątpliwością opartą na współczuciu lub uprzedzeniu;
• raczej opiera się na rozumie i zdrowym rozsądku;
• jest logicznie powiązany z dowodem lub brakiem dowodu;
• nie oznacza dowodu absolutnej pewności; nie jest to dowód ponad wszelką wątpliwość, ani wyimaginowana lub frywolna wątpliwość; oraz
• więcej niż dowód, że oskarżony jest prawdopodobnie winny – ława przysięgłych, która tylko stwierdza, że ​​oskarżony jest prawdopodobnie winny, musi uniewinnić.

Z drugiej strony należy unikać pewnych odniesień do wymaganego poziomu dowodu. Na przykład:

• opisanie terminu „uzasadnione wątpliwości” jako zwykłego wyrażenia, które nie ma szczególnego znaczenia w kontekście prawa karnego;
• zachęcać jurorów do zastosowania do powierzonego im zadania tego samego standardu dowodowego, jaki stosują do ważnych, jeśli nie najważniejszych, decyzji w ich własnym życiu;
• zrównać dowód „poza uzasadnioną wątpliwością” z dowodem „z moralną pewnością”;
• zakwalifikowanie słowa „wątpliwość” przymiotnikami innymi niż „rozsądny”, takimi jak „poważny”, „istotny” lub „obsesyjny”, co może wprowadzać w błąd ławę przysięgłych; oraz
• wskazać przysięgłym, że mogą skazać, jeśli są „pewni”, że oskarżony jest winny, przed przekazaniem im odpowiedniej definicji znaczenia słów „ponad uzasadnioną wątpliwość”.

Konsekwencje

Kolejne wyroki w sprawie R v. Bisson , [1998] 1 SCR 306 i Rcé Starr , [2000] 2 SCR 144 omawiają zasady ustanowione w Lifchus .

Uwagi i referencje

1. [1997] 3 RCS 320
2. Kodeks karny, RSC 1985, c C-46, art. 686, < https://canlii.ca/t/ckjd#art686 >, konsultacja 2021-07-22

Link zewnętrzny

• Tekst decyzji