Perski Rewolucja Konstytucyjna ( perski : Enghelab-e Mashruteh / انقلاب مشروطه) (zwany także Rewolucja Konstytucyjna Iranu ) w stosunku do despotycznego panowania Qadjar szachów rozpoczął się w 1905 roku i trwała do 1911 roku . Doprowadziło to do powstania parlamentu w Iranie ( Persja ).
Ruch ten jednak nie ustał wraz z rewolucją, a po nim nastąpił ruch konstytucjonalistyczny z Guilanu .
Postacie takie jak Sardar Assad , Sattar Khan , Yeprem Khan i Bagher Khan , potężne plemiona, takie jak Bakhtiari i miasta takie jak Tabriz, odegrały znaczącą rolę w tym ruchu.
Perska rewolucja konstytucyjna jest pierwszym takim wydarzeniem na Bliskim Wschodzie . Utorowało drogę do znaczących zmian w Persji, wprowadzając ją w epokę nowożytną. Pozwoliło to na prowadzenie bezprecedensowych debat w rozrastającej się prasie skierowanej do małych piśmiennych krańców kraju. Rewolucja stworzyła w biednym kraju i skrajnie zacofanym w porównaniu z sąsiadami nowe możliwości i nowe perspektywy dla Iranu, który pojawił się bez granic. Wiele różnych grup walczyło o zdefiniowanie ostatecznej formy tej rewolucji, a całe społeczeństwo zostało ostatecznie zmienione w taki czy inny sposób przez tę rewolucję. Stary porządek, broniony przez Nassereddine Chah i jego następców, został ostatecznie przejęty i zastąpiony przez nowe instytucje, nowe formy wyrazu i nowy porządek społeczno-polityczny.
Iran aż do drugiej połowy XIX wieku oddalił się od dyskusji o współczesnym świecie. Irańczycy żyli pod rządami monarchii. Od czasu Safavid, 16 -tego wieku, religijne obsługiwane rozkaz królewski. Dynastia Qajar przedstawiała portrety rozpustnych despotów. W tym czasie wydatki dworu królewskiego były wygórowane i służyły jedynie finansowaniu dzierżaw królów. Być może podróż królów, takich jak Nasser eddin chah, skierowała irańskie spojrzenie na kraj wschodnio-zachodni.
Intelektualiści modernistyczni postawili kwestię tożsamości narodowej w centrum politycznych debat i walk podczas konstytucjonalistycznej rewolucji 1906 roku.