Regionalny rezerwat przyrody Cratère du Mont-Bar

Regionalny rezerwat przyrody krateru Mont-Bar Obraz w Infobox. Geografia
Adres Allègre , Haute-Loire Francja
 
Informacje kontaktowe 45 ° 11 ′ 47 ″ N, 3 ° 43 ′ 33 ″ E
Zamknij miasto Allegre
Powierzchnia 4,3 ha
Administracja
Rodzaj Regionalny rezerwat przyrody, dobrowolny rezerwat przyrody ( d )
Kategoria IUCN IV (obszar zarządzania siedliskami lub gatunkami)
Nazwa Użytkownika 147247
kreacja 1990
Administracja Rada Generalna Haute-Loire
Lokalizacja na mapie Francji
zobacz na mapie Francji Zielony pog.svg

Mont-Bar Crater Regionalnego Nature Reserve (RNR 82) jest byłym francuskim rezerwat regionalny w Auvergne regionie , teraz Auvergne-Rhône-Alpes . Powstał w 1990 roku , na terenie gminy allegre , w dziale z Haute-Loire . Zajmował obszar 4,3  ha i chronił obszar o dużej bioróżnorodności pod względem bioróżnorodności.

Historia miejsca i rezerwatu

Zainteresowanie miejscem doprowadziło do klasyfikacji w NVR w 1990 r. Na okres sześciu lat. Ustawa o „demokracji lokalnej”27 lutego 2002 przekształca RNV w regionalne rezerwaty przyrody (RNR), co ma miejsce w przypadku Mont-Bar.

Dekret n O  2005-491 z18 maja 2005określa w artykule 6, że „klasyfikacja w RNR obowiązuje do wygaśnięcia zatwierdzenia, które zostało pierwotnie przyznane rezerwie dobrowolnej”. Dlatego klasyfikacja w RNR zakończyła się po sześciu latach od ostatniego zatwierdzenia, prawdopodobnie na początku 2000 roku.

Na potrzeby nowej ochrony pozyskano 5,6 ha (kod krajowy FR1500919, kod międzynarodowy 555546693): Volcan du Mont-Bar .

Ekologia (bioróżnorodność, zainteresowanie eko-krajobrazem itp.)

Geologia

Krater z góry Bar jest krater ponad 790.000 lat stary z Strombolian- typu wulkanu zakończonego na 1,172 metrów. Jego krater o szerokości 500 metrów i głębokości 40 metrów ma około 4  hektarów. Jest domem dla flory i fauny charakterystycznej dla terenów podmokłych (torfowiska). A priori wulkany Strombolian nie mają powodu, aby chronić torfowiska. Ich szyszki składają się z nagromadzenia fragmentów zestalonej lawy w postaci żużla , lapilli lub bomb wulkanicznych . Ta cecha geologiczna zwykle zapewnia środowisko infiltracji i drenażu . Ale tutaj te występy zostały zmienione i przekształcone w produkty gliniane, które zatykały dno krateru. To zagłębienie umożliwiło najpierw schronienie jeziora, które ostatecznie zyskała roślinność, i przejście w kierunku torfowiska. Ewolucja tego torfowiska powinna prowadzić do wysychania i rozwoju lasu. Jednak „kanał”, który został wykopany w 1940 roku przez okolicznych chłopów w celu wysuszenia prymitywnego jeziora kraterowego, nie jest już konserwowany. Ten rów (a nie kanał) powoli się zatyka, powodując lekkie podniesienie się wody w bagnie. Dlatego powoli ewoluuje i jest bardzo prawdopodobne, że za kilka dziesięcioleci, jeśli rów nadal nie będzie utrzymywany, torfowisko powróci do swojego pierwotnego wyglądu jeziora kraterowego.

Flora

Roślinność torfowiska składa się z gatunków hydrofilnych, takich jak mchy torfowe , które utrzymują kwaśne środowisko oraz rosiczki , które są roślinami mięsożernymi. Obecne są także turzyce i komarety . Torfowisko zasiedlane jest również miejscami porośniętymi drzewami takimi jak wierzby , sosny czy brzozy . Na zboczach wulkanu roślinność składa się głównie z pokrywy leśnej. Tworzą go plantacje świerka i jodły, ale także jeden z rzadkich w regionie pierwotnych lasów bukowych .

Dzikiej przyrody

Liczne przebite i gołe pnie i pnie wykazują obecność dzięcioł czarny , który jest w poszukiwaniu drzewnych nudnych owadów . Zidentyfikowano 11 gatunków ważek.

Gatunki inwazyjne

Na suchych częściach torfowiska rosną sosny i brzozy, skazując je na całkowite wyschnięcie i przekształcenie w las.
Prowadzone są działania imitujące ewolucję tych gatunków inwazyjnych.

Narzędzia i stan prawny

Dekret o utworzeniu: 20.07.1990. Teren jest sklasyfikowany jako natura 2000

Legenda o torfowisku

Bagno wszechczasów pomogło podsycić lokalne legendy.

  • Po pierwsze, w czasach rzymskich w tym miejscu odbywały się żeglarskie potyczki. Ponadto historia ta została podjęta przez George Sand w powieści Jeana de la Roche . Pisarz był przyzwyczajony do zbierania gatunków na zielnik.
  • Inny mit mówi, że w czasach galijskich druidzi przybywali, aby składać ofiary w tym świętym miejscu. W 1821 roku badania archeologiczne odkryły starożytne przedmioty, takie jak bransoletki i złote medale. Te odkrycia są przechowywane w muzeum Crozatier w Puy-en-Velay .

Zobacz też

Bibliografia

Powiązane artykuły

Uwagi i odniesienia

  1. „  Dekret nr 2005-491 z dnia 18 maja 2005 r. Dotyczący rezerwatów przyrody, w szczególności zmieniający kodeks ochrony środowiska  ” , w sprawie Legifrance