Reguła Ingelfingera

W wydaniu naukowym , Reguła Ingelfingera z 1969 r. Pierwotnie stwierdzała, że New England Journal of Medicine ( NEJM ) nie będzie publikować wyników, które zostały opublikowane gdzie indziej, w innych mediach lub w innych czasopismach. Reguła została później przyjęta przez kilka innych czasopism naukowych i od tego czasu ukształtowała publikacje naukowe. W przeszłości pomogło to również w zapewnieniu, że zawartość czasopisma jest aktualna i nie powiela treści wcześniej opublikowanych gdzie indziej, a także ma na celu ochronę systemu embargo naukowego.

Uważano, że zasada Ingelfingera ma na celu uniemożliwienie autorom publikowania zduplikowanych artykułów, co nadmiernie zwiększyłoby ich historię publikowania. Z drugiej strony wspomniano również, że prawdziwym powodem rządów Ingelfingera jest ochrona strumienia dochodu z gazet; Wraz ze wzrostem popularności serwerów wstępnie publikowanych , takich jak arXiv , bioRxiv i PeerJPrePrints , wiele gazet złagodziło wymagania dotyczące reguły Ingelfingera. Aby bronić złagodzenia reguły, NEJM powiedział w artykule redakcyjnym, że praktyka ta zniechęca naukowców do mówienia do mediów, zanim ich praca zostanie poddana wzajemnej ocenie.

Pochodzenie

Reguła została nazwana na cześć redaktora NEJM , Franza J. Ingelfingera, który ogłosił ją w 1969 r. Wcześniejszą wersję tej polityki sformułował w 1960 r. Samuel Goudsmit , redaktor Physical Review Letters , ale nie stała się ona tak dobrze znana .

Zobacz też

Powiązane artykuły

Bibliografia

Bibliografia

  1. (w) E Marshall , „  Franz Ingelfinger Publishing's Legacy Shaped Biology  ” , Science , vol.  282 n O  5390, 1998, s.  861–3, 865–7 ( PMID  9841429 , DOI  10.1126 / science.282.5390.861 )
  2. (in) „  Definicja reguły Ingelfingera  ” , Medicine.net, 13 czerwca 2000(dostęp 20 sierpnia 2011 )
  3. (w) Nathan A. Schachtman , „  Selective Leaking - Breaking Ingelfinger's Rule  ” na blogu Shachtman Law Blog , 20 czerwca 2014(dostęp 23 maja 2015 )
  4. (w) CL Borgman , Scholarship in the Digital Age: Information, Infrastructure, and the Internet , Cambridge (Mass.), MIT Press , 2007, 336  str. ( ISBN  978-0-262-02619-2 , czytaj online ) , str.  99
  5. (w) M Angell i J Kassirer , „  The Ingelfinger Rule Revisited  ” , The New England Journal of Medicine , vol.  325 n O  19,1991, s.  1371–1373 ( PMID  1669838 , DOI  10.1056 / NEJM199111073251910 )
  6. (w) BV Lewenstein , „  To naprawdę nie jest reguła Relmana  ” , ScienceWriters , t.  36 N O  2 1988, s.  17–18

Kredyt autora