Gdzieś w Europie
Gdzieś w Europie
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja
Gdzieś w Europie ( węgierski tytuł oryginalny : Valahol Európában ) to węgierski film wyreżyserowany w 1948 roku przez Géza von Radványi . Film jest jedną z pierwszych produkcji filmowych Węgier z okresu powojennego . W tym czasie wywarł wielki wpływ, bo zajął się bolesnym problemem dzieci pozostawionych same sobie w kontekście drugiej wojny światowej .
Streszczenie
1944. Gdzieś nad Dunajem . Wszędzie pojawiają się dzieci, ofiary strasznych tragedii. Gromadzą się o życie i prowadzą półdziką egzystencję, bojąc się zarówno swoich współbraci, jak i dorosłych ... Tworzą stopniowo bandę „szabrowników” rządzonych prawem najsilniejszych. Chłopi polują na nich z karabinami, policja próbuje ich kontrolować. Aby przed nimi uciec, banda dzieciaków schroni się w zamku, w którym przebywa odcięty od świata dyrygent ... Na pierwszy rzut oka muzyk zdoła zdobyć ich zaufanie ...
Karta techniczna
- Oryginalny tytuł: Valahol Európában
- Tytuł francuski: Gdzieś w Europie
- Dyrektor: Géza von Radványi
- Scenariusz: Béla Balázs , Félix Máriássy , Judit Fejér (Máriássy) i G. von Radványi
- Zdjęcia: Barnabás Hegyi
- Zestawy: József Pán, Miklós Benda
- Muzyka: Dénes Buday
- Czas trwania: 104 minuty
- Kraj pochodzenia: Węgry
- Rok realizacji: 1948
- Gatunek: film dramatyczny
Dystrybucja
-
Artúr Somlay (hu) : Peter Simon
-
Miklós GáborMiklós Gábor : „długi”
-
Zsuzsa Bánki (hu) : Eva, młoda dziewczyna
-
György Bárdi (hu) : kierownik
-
László Horváth : Kuksi
- Szczere i autentyczne świadectwo o ludzkich konsekwencjach ostatniego światowego konfliktu Gdzieś w Europie , z niezwykle skromnego budżetu, zdobyło ogromną międzynarodową publiczność. „Specyficzna siła filmu polega na tym, że opowiada o dzieciach i bajce o dzieciach w trakcie wojny” - wyjaśnia Jacques Lourcelles . Jednak biorąc pod uwagę ideę filmu Le Chemin de la vie (1931) Nikołaja Ekka , Somewhere in Europe z trudem udaje się, zdaniem Claude B. Levensona , osiągnąć potęgę swojego radzieckiego modelu . Ten ocenia, że „jeśli pierwsza część, usiłując pokazać cierpienie dzieci i ich zawziętą wolę życia, udaje się czasem wznieść na bardzo wysoki poziom emocji, to druga część wydaje się znacznie bardziej sztuczna ( taki, który Georges Sadoul nazywa ze swojej strony częścią rehabilitacyjną). » (Claude B. Levenson, plan Premier ,Grudzień 1966)
- Ponownie oglądany przy okazji wznowienia na paryskich ekranach w 1979 roku, według Jean-Pierre'a Jeancolasa, autora pracy o kinie węgierskim 1963-1988 (Editions du CNRS), „stracił wiele ze swojego blasku. Jego rzekomy realizm, bardziej sfabrykowany niż ten z Vittorio De Sica w Sciuscià, do którego często był porównywany, jest osłabiony, zdradza sztuczność, następstwa ekspresjonizmu, które często przechylają dyskurs w górnolotność. "
- Przypomnijmy tu, w trzeźwej i poruszającego stylu, również bardzo blisko do rzeczywistości historycznej, filmie Fred Zinnemann , oznakowanych aniołów , a także wywołujące uraz poniesionej przez dzieci podczas ostatniego konfliktu światowego.
Uwagi i odniesienia
Linki zewnętrzne