Kwadrafoniczny

Kwadrofonii , zwany także tétraphonie jest techniką inżynierii dźwięku, który umożliwia powrót muzycznych i efektów dźwiękowych z uwydatnione przewiewność dzięki zastosowaniu czterech niezależnych kanałów: przedni prawy, przedni lewy, tylny prawy i tylny-lewy.

Definicja

Kwadraphonic to technika nagrywania i / lub miksowania i nadawania dźwięku, która umożliwia odtwarzanie dźwięku na czterech niezależnych kanałach w celu poprawy wrażenia przestrzeni i głębi w porównaniu ze stereofonią . Do dwóch tradycyjnych kanałów stereofonicznych przedni-lewy i przedni-prawy dodano dwa tylne kanały stereofoniczne, oparte na tej samej zasadzie rozróżnienia lewy-prawy ( przedni lewy , tylny lewy ).

Kwadraphonic jest później nazywany stereo 4.0. Jest to jeden z pierwszych tak zwanych formatów „Surround”. Była to porażka komercyjna ze względu na liczne problemy techniczne, w szczególności istnienie konkurencyjnych formatów i dodatkowe koszty dla konsumenta. Techniki zastosowane w kwadrofonicznym były inspiracją dla pierwszego formatu Dolby Surround , 4-2-4 LtRt.

Aby skorzystać z efektu przestrzennego, użytkownik musi mieć sprzęt zdolny do prawidłowego odtwarzania czterech kanałów, a także cztery prawidłowo ustawione głośniki .

Formaty

Istnieją różne metody renderowania kwadrofonicznego. Aby je rozróżnić, uzgodniono użycie adnotacji numerycznej. Liczba kanałów wykorzystywanych na każdym etapie procesu jest wprowadzana w kolejności: „Source-Support-Restitution”.

Tak zwane formaty dyskretne „4-4-4”; używając czterech oddzielnych ścieżek

CD-4 (Compatible Discrete 4) / Quadradisc (1972), wprowadzony przez JVC , wykorzystuje nośnik ultradźwiękowy między 30 a 40 kHz . Do odczytania tego nośnika potrzebujesz specjalnego oszlifowanego diamentu o nazwie shibata . (na podkładzie winylowym)
UD-4 / UMX / BMX (1973), wprowadzony przez Nippon / Columbia ( Denon ) (na podkładzie winylowym)
Quad-8 (Q8) / Quadraphonic 8-Track (1970), wprowadzony przez Ampex i RCA (na wsporniku magnetycznym)
Q4 / Quadraphonic Reel to Reel (1969), wprowadzony przez Vanguard Records (na nośnikach magnetycznych)

Tak zwane formaty macierzy „4-2-4”; niektóre są źródłem LtRt firmy Dolby

SQ / Stereo Quadraphonic (1971), wprowadzony przez CBS (na podkładzie winylowym)
QS Regular Matrix (1970), wprowadzony przez Sansui (na podkładzie winylowym)
EV / Stereo-4 (1970), wprowadzony przez L.Feldmana, J. Fixlera i Electro-Voice (na podkładzie winylowym)

Tak zwane formaty pochodne „2-2-4”; symulacja czterech kanałów poprzez przetwarzanie elektroniczne

DY / Dynaquad (1969), wprowadzony przez Dynaco
Hafler Circuit (1969), wprowadzony przez Davida Haflera

Formaty transmisji radiowych

Matrix H (1977), wprowadzony przez BBC
Universal SQ (1976), wprowadzony przez Bena Bauera

Pierwsza kwadrofoniczna audycja radiowa została przeprowadzona w 1969 r. Z retransmisją Boston Symphony Ochestra przez dwie lokalne stacje FM. Każda stacja nadaje w stereo, jedna z przodu, a druga z tyłu. Aby poprawnie odtworzyć efekt kwadrofoniczny, słuchacz musiał mieć dwa odbiorniki radiowe.

Rockowa grupa Pink Floyd jako pierwsza wystąpiła w 1967 roku na koncercie zatytułowanym „Games for May” w Queen Elizabeth Hall w Londynie z domowym systemem kwadrofonicznym. Urządzenie używane do sterowania różnymi głośnikami, koordynator azymutu, jest obecnie wystawiane w Muzeum Wiktorii i Alberta w Londynie.

Wada wszystkich systemów dysków microgroove podczas odtwarzania jest znaczny przenik w średnicy pomiędzy kanałami.

Uwagi i odniesienia

oryginalnie i po angielsku: (en) en: Quadraphonic
(en) en: Dźwięk przestrzenny , to surround = to circle
(w) Ray Barry, The Michigan Technic, Four Channel Sound , UM Libraries, vol. 93 nr 4 - luty 1975, s. 7 ( czytaj online )
„ When Pink Floyd wynalazł koncert kwadrofoniczny ” , w: Sciences et Avenir (dostęp 13 listopada 2015 )
„ Koordynator azymutu | Bernard Speight | V&A Search the Collections ” , na collections.vam.ac.uk (dostęp 13 listopada 2015 )

Powiązane artykuły

Bibliografia

Linki zewnętrzne

(en) Quadraphonic Sound by Bang & Olufsen .