Wśród archaicznych Greków , Péan , peon (w starożytnych greckich Παιάν / Paián , Παιήων / Paiếôn lub Παιών / Paiốn ) jest przede wszystkim bogiem uzdrowienie wiąże się z piosenką. Słowo staje się epiklezę z Apollina i Asklepiosa , zanim oznaczający pieśń pochwalną na cześć Boga .
Homer wspomina Péana w pieśni V Iliady , jako uzdrowiciela bogów. Dione , matka Afrodyty , opowiada tej ostatniej zranionej przez Diomedesa, jak Pean leczył Hadesa , zranionego przez Heraklesa :
„Paean posypał go uspokajającymi proszkami i mógł go uleczyć, ponieważ nie urodził się śmiertelnikiem. "
- (400-401)
Podobnie Péan traktuje Aresa zranionego przez Diomedesa:
„Jak sok z drzewa figowego sprawia, że gdy jest poruszony, ścina białe i płynne mleko, które szybko i szybko zabiera przed oczami tego, kto je obraca, Péan leczy żarliwego Aresa. "
- (899–904)
Już w pieśni I Achajowie są zmuszeni uśmierzyć gniew Apollina, śpiewając pean (lub śpiewając Paean: tekst grecki nie pozwala na podjęcie decyzji), aby zaraza, która pustoszy ich obóz, ustała.
Wyrażenie „syn Péana” jest następnie używane do określenia lekarzy. Tak więc w Odysei (IV, 231-232), kiedy Helena Trojańska przywołuje Egipt :
- Są tam wszyscy mężczyźni, bardziej niż gdziekolwiek indziej na świecie,
Zdolni lekarze, ponieważ mają krew Péan. "
Zauważamy również, że Péan przestaje być kojarzony konkretnie z polem bitwy, jak ma to miejsce w Iliadzie i przy pierwszych wystąpieniach nazwy na tabliczkach w liniowym B w Cnossos (gdzie jest to związane zarówno z wojowniczym leczeniem, jak i ze zwycięstwem pieśń mężczyzn).
Imię staje się wtedy epiklezą boga Apolla, pełniącego rolę uzdrowiciela.