W pokuty Psalmówów lub Psalmówów spowiedzi jest nazwą nadaną Psalmów 6 , 32 , 38 , 51 (zwany także Miserere ), 102, 130 (zwany także De PROFUNDIS ) oraz 143 , ponieważ wyrażają smutek sin .
Nazwany tak od VI th wieku przez Cassiodorus , były już częściowo zidentyfikowane przez Augustyna na początku V -tego wieku . W tradycji Kościoła Miserere jest psalmem pokutnym par excellence.
Byli w szczególności nastawieni na muzykę wielu kompozytorów, w tym Orlando de Lassus w jego Psalmi Davidis poenitentiales w 1584 roku . Gregorio Allegri i Josquin des Prez są również znani ze swoich sztuk na tych psalmach. Do De Profundis grało wielu kompozytorów i śpiewaków.
Tłumaczenia psalmów pokutnych na angielski podjęli się niektórzy z największych angielskich poetów renesansu , w tym Thomas Wyatt , Henry Howard i Philip Sidney . We Włoszech tłumaczenie Laury Battiferri było bardzo popularne.
W tym samym okresie we Francji istnieje kilka tłumaczeń psalmów pokutnych na werset francuski:
Ogólnie rzecz biorąc, w tym okresie obserwujemy ogromny ruch tłumaczeń psalmów na wersety francuskie ( Louis Des Masures przetłumaczył dwadzieścia w 1557 roku; Philippe Desportes opublikował sto w 1600 roku; zwłaszcza Clément Marot i Théodore de Bèze połączyli siły, aby przetłumaczyć sto i pięćdziesiąt psalmów od 1541 do 1563), a psalmy pokutne są wyraźnie, w tych rozległych przedsięwzięciach, wśród priorytetów poetów.
Przed zniesieniem tonsury przez Pawła VI w 1972 roku, siedem psalmów pokutnych zostało przekazanych nowym duchownym do przeczytania.