W Westminster Przepisy przyjęte przez Parlament Anglii na24 października 1259, uzupełniają postanowienia Oksfordu z 1258 r., nadane przez Henryka III Anglii po buncie angielskich baronów.
Są częścią serii reform konstytucyjnych i legislacyjnych po walkach o władzę między Henrykiem III Anglii a jego baronami. Niepowodzenie wypraw króla we Francji w 1230 i 1242 r. , Wybór jego doradców, koszt nieudanej próby osadzenia jednego z jego synów na tronie sycylijskim i pomoc papieżowi w walce z cesarzem prowadzą go do nowe spory z baronami, których niechęć potęguje styl życia króla i ciągły wzrost podatków. Księgi królewskie pokazują liczne darowizny na cele charytatywne i rozliczanie prac budowlanych, w szczególności odbudowy Opactwa Westminsterskiego , która rozpoczęła się w 1245 roku .
Postanowienia to szeroki program reform rządowych i legislacyjnych ustanowiony przez komisję złożoną z 24 baronów, początkowo powołanych na mocy Przepisów Oksfordzkich i przedłożonych parlamentowi na posiedzeniu w Wesminster w październiku. Nowy dokument zawiera wiele postanowień tekstu oksfordzkiego, ale przyjmuje także inne reformy dotyczące opodatkowania i dziedziczenia (zawiera pierwszy przepis prawny dotyczący hipoteki ).
Nowe przepisy zawierają środki prawne i administracyjne oparte na żądaniach baronów reformatorów i ich sojuszników w czasie kryzysu lat 1258 - 1265 . Zwiększają uprawnienia polityczne XVIII Soboru i Komisji XII, wzmacniając oligarchię. Dają dzierżawcom pewne gwarancje przeciwko uciskowi ich panów. Po raz pierwszy angielskie prawo celowo modyfikuje procedury obowiązujące w sądach królewskich: przepisy ustanawiają komisarzy odpowiedzialnych za nadzorowanie postępowania sędziów i kierowanie ich orzecznictwem albo na sądzie szachownicowym, albo na innych. ławki królewskiej lub podczas corocznych wycieczek. Wreszcie upoważniają wielkich dzierżawców z każdego hrabstwa do spotkania w Saint-Michel i do nominowania czterech kandydatów, spośród których baronowie szachownicy są zobowiązani wybrać szeryfów .
Henri III wykorzystał podziały między baronami, aby odrzucić przepisy w 1261 r. , Przy wsparciu bulli papieskiej. Konflikt zbrojny wznowiono w 1263 roku . Jest to druga wojna baronów : król, pokonany po raz pierwszy w Lewes w 1264 r., W następnym roku zwycięża w Evesham. Postanowienia zostały po raz pierwszy anulowane przez powiedzenie Kenilwortha w 1266 roku . W 1267 r. Statut Marlborough przywrócił przywileje królewskie, ale potwierdził klauzule prawne postanowień Westminsteru.