Nagroda Nicolasa-Missarela

Nagroda Nicolasa-Missarela to dawna doroczna nagroda literacka w dziedzinie filozofii, ustanowiona w 1935 r. przez Akademię Francuską i „mająca na celu nagradzanie autorów dzieł za odkrycia naukowe we wszystkich dziedzinach i powołanych do zwiększenia dobrodziejstw ludzkości” .

W 1976 r. nagroda ta zniknęła na rzecz nagrody Montyon w dziedzinie literatury i filozofii, na którą złożyły się nagrody i fundacje Montyon , Boudenoot , Capuran , Constant Dauguet , Dodo , Juteau-Duvigneaux , Fabien , Auguste Furtado , Marcelin Guérin , Halphen , de Jouy , Lafontaine , Louis-Paul-Miller , Nicolas Missarel , Hélène Porges , Saint-Cricq , Sobrier-Arnould , Paul Teissoniere i Maurice Trubert .

Nagroda Montyona przeznaczona jest „dla francuskich autorów dzieł najbardziej przydatnych obyczajowo, a także godnych pochwały ze względu na ich wzniosłość i użyteczność moralną” .

Laureaci

• 1938: Dr Louis Chauvois (1881-1972) dla D'Arsonval . Sześćdziesiąt pięć lat przez naukę
• 1939: Léon Binet za Na brzegu stawu
• 1944: André Binet (1883-1966) za Miłość i emocje u kobiet
• 1945: Amédée Fayol dla Philippe'a Lebona, wynalazcy gazu oświetleniowego
• 1947: André Binet (1883-1966) za Souvenirs et propos d'un ginekolog
• 1948: Francisque Liandrat dla Hudsona przyrodnika
• 1949: Jean-Albert Weil (1899-1980) za Od cierpienia do myślenia
• 1950:
  • Maurice Terrillon dla L'Asepsie
  • Maurice Vernet (1887-1974) za Hérédité-Clartés sur une enigma
• 1956: Albert-André Nast dla pacjenta, śmierci i lekarza
• 1957: Robert Broca (1888-1964) za pięćdziesiąt lat podbojów medycznych
• 1960: Yves Bouvrain dla Serca, jego chorób, jego leczenia
• 1962: Georges Bénézé za Le Nombre w naukach eksperymentalnych
• 1963: Michel Rousseau dla L'Animal, cywilizatora człowieka
• 1964:
  • Marie-Henriette Alimen dla The Origins of Man
  • Georges Gusdorf za Dlaczego profesorowie? O pedagogikę pedagogiki
• 1965: Jacques Lecomte do administracji zwierząt
• 1967: Pierre Jaccard (1901-1979) za psychosocjologię pracy
• 1974: Mireille Marc-Lipiansky za strukturalizm Lévi-Straussa
• 1975: Louis Nicol dla L'Épopée pastorienne i weterynarii
• 1976:
  • Claudine Brelet-Rueff dla tradycyjnych świętych leków
  • Jean de Goldfiem za Handbook of Hippology
• 1978: Jean-Marie Dolle od De Freuda do Piageta
• 1979: Michel Audisio for Psychism and biosystems (esej o podstawach funkcjonowania psychicznego)
• 1980: Jeanne Duron i Paul Sivadon dla zdrowia psychicznego
• 1981: Paule Fougère (1916-2003) za Agresje i obronę ciała
• 1982:
  • Jacques Barbizet dla Patologii pamięci
  • Jean-Alexis Néret dla przewodnika dla dzieci i młodzieży w trudnej sytuacji
  • Mireille Oblin Brière za Białą laskę
  • Jean-Marie Pelt w medycynie ziołowej
• 1984:
  • Henri Amoroso (1925-2016) za Mechanizmy inżynierii
  • Émile Henocq (1919-1993) za Dziwna choroba: alergia
• 1985:
  • Philippe Meyer za Rewolucję narkotykową, mity i rzeczywistość
  • Claudine Herzlich i Janine Pierret dla Chorych wczoraj, chorych dzisiaj – Od zbiorowej śmierci do obowiązku uzdrowienia
• 1987: Marie Balmary za Zakazana Ofiara. Freud i Biblia
• 1988: Dominique Laplane dla La Mouche dans le bocal - Esej o wolności, Neural Man

Uwagi i referencje

1. „  Nicolas-Missarel Prize of the French Academy  ” o Akademii Francuskiej (dostęp 14 listopada 2020 r. )
2. „  Prix ​​Montyon de l'Académie française  ” , na Académie française (dostęp 14 listopada 2020 r. )

Linki zewnętrzne

• Wcześniejsze nagrody przyznane przez Académie française na stronie internetowej Académie française.
• Lista nagród Akademii Francuskiej w 1942 r., „nagrody przyznawane jeńcom wojennym” w Archiwum Akademii Francuskiej.
• Lista nagród Akademii Francuskiej w 1943 r. „nagrody przyznawane jeńcom wojennym” w Archiwum Akademii Francuskiej.
• Lista nagród Akademii Francuskiej w 1944 r. „nagrody przyznawane jeńcom wojennym” w Archiwum Akademii Francuskiej.
• Lista nagród Akademii Francuskiej w 1945 r., „nagrody przyznawane jeńcom wojennym” w Archiwum Akademii Francuskiej.
• Lista nagród Akademii Francuskiej w 1946 r. „Literackie nagrody niewoli” w Archiwum Akademii Francuskiej.