Port w Aleksandrii

Port w Aleksandrii znajduje się na zachodnim krańcu delty Nilu , między Morzem Śródziemnym i buhajrat marjut w Aleksandrii , Egipt . Uważane za drugie najważniejsze miasto i główny port Egiptu, obsługuje ponad trzy czwarte handlu zagranicznego Egiptu. Port w Aleksandrii składa się z dwóch portów (wschodniego i zachodniego), oddzielonych półwyspem w kształcie litery T. Port wschodni jest płytki i nie można nim żeglować dużymi statkami. Port Zachodni służy do transportu komercyjnego. Port tworzą dwa falochrony .

Historia

antyk

Port w Aleksandrii jest jednym z najstarszych na świecie. Pierwsze obiekty portowe zostały zbudowane w 1900 roku pne, w wiosce Rhakotis , w celu żeglugi przybrzeżnej i zaopatrzenia wyspy Pharos (która jest obecnie częścią dystryktu „Ras el-Tin” ).

Przez stulecia osady piasku i osadów uniemożliwiły żeglugę na tym porcie. Został oczyszczony przez wojska Aleksandra Wielkiego w 331 roku pne, kiedy miasto Aleksandria zostało zbudowane jako baza morska dla jego floty. Architekt Aleksandra Dinokrates z Rodos połączył port Aleksandrii i wyspę Pharos mostem o długości 1200 metrów i szerokości 200 metrów, tworząc w ten sposób dwa baseny portowe do żeglugi handlowej i wojskowej: Basen Północno-Wschodni (obecnie Port Wschodni) został zaprojektowany dla okrętów wojskowych i południowo-zachodniego basenu (obecnie główny port Aleksandrii) do celów komercyjnych. W czasach ptolemejskich zbudowano drugi most w kierunku Pharos, który dalej dzielił wschodni port na dwie zatoczki.

Według Strabona , oprócz portów na Morzu Śródziemnym , Aleksandria miała port rzeczny na jeziorze Maréotis . Jezioro nie ma ujścia łączącego je z morzem, ale było połączone z Nilem kanałami. Strabo opisuje port na jeziorze jako bardziej żywy niż porty morskie. W okresie rzymskim zboże eksportowano w dużych ilościach z zachodniego portu miasta, dzięki czemu zyskało miano „Portus Magnus”. Zboże było przewożone łodzią po Nilu i przed wysyłką przechowywane w dużych spichrzach nad brzegiem jeziora Maréotis. U szczytu Cesarstwa Rzymskiego Aleksandria wysyłała do Rzymu 83 000 ton zboża rocznie. W późnej starożytności miasto wysyłało do Konstantynopola 220 000 ton zboża rocznie .

Era nowożytna

Mehemet Ali wydał rozkaz przywrócenia i częściowego odtworzenia Kanału Słodkowodnego Nilu podczas dojścia do władzy. Po ukończeniu w 1820 roku został nazwany Kanałem Mahmoudiyah. Za panowania Mehemeta Alego powstała stocznia Aleksandria.

Podczas I wojny światowej Brytyjskie Śródziemnomorskie Siły Ekspedycyjne, które brały udział w kampanii Gallipoli , wykorzystywały port w Aleksandrii jako główną bazę żołnierzy i zaopatrzenia do desantu na Przylądku Helles .

Prezydent Hosni Mubarak podjął poważne prace związane z rozbudową portu, mające na celu wyeliminowanie wąskich gardeł na różnych wejściach do portu. Port Dekheila został zbudowany jako naturalne przedłużenie portu w Aleksandrii w 1986 roku, aby dotrzymać kroku ewolucji ruchu statków, środków dostawy i rozładunku oraz konteneryzacji .

Układ

Bibliografia

1. (w) John Cooper , Średniowieczny Nil: nawigacja drogowa i krajobraz w islamskim Egipcie , Kair, The American University in Cairo Press,2014( ISBN  978-977-416-614-3 , czytaj online ) , str.  69
3. Rhys Crawley , Climax at Gallipoli: The Failure of the August Offensive , vol.  Tom 42, University of Oklahoma Press,2014, 384  pkt. ( ISBN  978-0-8061-4528-0 , czytaj online ) , str.  128

Linki zewnętrzne