Pneumatisation jest tworzenie komórek lub puste przestrzenie wypełnione powietrzem w tkance, zwłaszcza w kości .
Rozjaśnienie szkieletu ptaków przez kości pneumatyczne wypełnione powietrzem (kieszenie powietrzne zastępujące masę kostną lub szpik w połączeniu z płucami) ma bezpośredni związek z mniejszą lub większą wydajnością lotu , przy czym pneumatyzacja jest bardzo rozległa u ciężkich ptaków. Tak więc pelikan, który ma średnią całkowitą wagę 12 kilogramów, ma szkielet o masie zaledwie 700 gramów. Jednak niektóre ptaki, które nie latają , zachowały tę anatomiczną cechę kości pneumatyzowanych, a niektóre gatunki nurkujące (pingwiny, perkozy, nury, kaczki nurkujące, mewy ) ją utraciły. Znaczna pneumatyzacja szkieletu jest bowiem niekorzystna dla tych gatunków, które posiadają struktury kostne przystosowane do techniki łowienia.
Wysunięto kilka teorii na temat roli zatok odpowiadającej pneumatyzacji masy twarzoczaszki u mężczyzn: rozjaśnienie czaszki i ponowne ustawienie ścian czaszki między „ czaszką mózgową ” a „ czaszką twarzy ”; związek między rozwojem zatok a fizjologiczną adaptacją do zimna, większe zatoki są w stanie, dzięki wyściełającym je błonom śluzowym, ogrzewać lub nawilżać zimne i suche powietrze. Pneumatyzacja kościstej głowy neandertalczyków , większej i rozciągniętej niż Homo sapiens , sprzyja jej rozjaśnieniu i przystosowaniu do dwunożności tego Homo , co idzie w parze ze wzmocnieniem wspierających struktur kostnych (takich jak górna szczęka i nadoczodołowa). stopka ) w celu zapewnienia nacisków żucia z maksymalną skutecznością mechaniczną przy minimalnej masie.