Szybowiec z 1902 roku | |
Budowniczy | Bracia Wright |
---|---|
Pierwszy lot | Wrzesień 1902 |
Załoga | 1 osoba |
Wymiary | |
Zakres | 9,75 m |
Minimalna prędkość opadania | SM |
Wright szybowiec od 1902 jest zwieńczeniem prac przeprowadzonych na szybowcach przez braci Wright od roku 1899. Jest to pierwsza maszyna pilotowany latający na trzech osiach, w skoku w rolce (przekręcając skrzydła) i odchylenia, zdolne do kontrolowanej zmiany kierunku. Chociaż rzadko jest to podkreślane, „sterowność” tego szybowca w rzeczywistości stanowi główny postęp braci Wright we wczesnych latach lotnictwa, zwłaszcza w porównaniu z maszynami Clément Ader . „Problem kradzieży został rozwiązany sam w sobie.”, „Później nie było już odkryć o tak wielkim znaczeniu”.
Bracia Wright przeprowadzili testy różnych skrzydeł w swoim mini tunelu aerodynamicznym zimą 1901-1902. Testy te wykazały przewagę skrzydła bardziej wydłużonego niż skrzydła ich szybowca z 1901 roku. Aby zwiększyć siłę nośną i zmniejszyć indukowany opór , zwiększono rozpiętość skrzydeł, z 6,70 na 9,75 metra.
Zmieniono powierzchnie stabilizacyjne i sterowe. W celu kontrolowania odchylenia wstecznego, o czym świadczą loty szybowca z 1901 roku, szybowiec został wyposażony w stałą płetwę tylną (dwie płaszczyzny pionowe), ale kilkakrotnie pilot nie był w stanie zatrzymać skrętu (nie był w stanie zatrzymać skrętu) i szybowiec uderzył Ziemia. „Dodanie stałej tylnej powierzchni pogorszyło problem i uczyniło maszynę absolutnie niebezpieczną”. Bracia bezskutecznie usunęli jedną z dwóch sztolni. Stałe żebro zostanie ostatecznie zastąpione ruchomą powierzchnią połączoną z kontrolą przechylenia. Dzięki tej modyfikacji uzyskali lepszą kontrolę, ale niestabilność spiralna była nadal obecna; „problem ten nie został w pełni rozwiązany do końcaWrzesień 1905 ", z" dodatkiem dwóch stałych powierzchni czołowych ". Kontrolę przechyłu nadal uzyskiwano jak w 1901 r. przez" wypaczanie "lub skręcanie płata.
Po wykonaniu od sierpnia do listopada 1902 roku około 700 lotów szybowcowych o długości od 150 do 190 metrów, stopniowo opanowują niestabilność swojej maszyny i kontrolują tor lotu swojego szybowca.
Potrafi zaprojektować maszynę z pilotem, nieco niestabilną, ale sterowalną, bracia Wright mogą następnie rozwiązać problem napędu, aby wykonać pierwszy lot z napędem: będzie to Flyer z 1903 roku.