Plan Pinay-Rueff to raport sporządzony przez komisję ekspertów, której przewodniczącym jest Jacques Rueff , na polecenie Georgesa Pompidou , ówczesnego współpracownika generała de Gaulle'a i ministra finansów Antoine'a Pinaya , przyjęty dnia23 grudnia 1958.
Plan Pinaya-Rueffa daje początek nowemu frankowi, który odpowiada 100 starym frankom, któremu towarzyszy dewaluacja 17%.
Według Michel-Pierre Chélini, nowy frank „pozostanie w zbiorowej pamięci jako najbardziej uderzająca cecha „planu” Pinay-Rueffa” .
Plan Pinay-Rueff przewiduje i pociąga za sobą eliminację, 30 grudnia 1958, o odwrocie kombatanta , mimo zastrzeżeń Antoine Pinay , sam weterana I wojny światowej , co prowokuje demonstracje stowarzyszeń weteranów na 21-22 stycznia 1959. W przeddzień11 listopada 1959Generał de Gaulle deklaruje: „Weterani są stworzeni, aby jako pierwsi byli honorowani, a nie oni są zmuszani do tego, aby jako pierwsi zgłaszali roszczenia” . Emerytura została w końcu przywrócona jakiś czas później.
Dziennikarz Laurent de Boissieu podkreśla, że „kiedy mówi się o prawdziwym lub rzekomym liberalizmie de Gaulle'a” , plan Pinaya-Rueffa jest zawsze „tym samym dowodem, który jest dany” . Jeśli zauważa, że „Charles de Gaulle chciał walczyć z deficytem budżetowym” , to uważa, że „nie przez liberalną ideologię: chodziło o prowadzenie polityki przemysłowej, czyli interwencję państwa ” .