Pio Piacentini
Pio Piacentini
Od lewej do prawej: Gaetano Koch , Pio Piacentini i Manfredo Manfredi
| Narodziny |
5 września 1846 Rzym |
|---|---|
| Śmierć |
4 kwietnia 1928(w wieku 81 lat) Rzym |
| Pogrzeb | Monumentalny cmentarz komunalny Campo Verano |
| Narodowość | Włoski (17 marca 1861 -4 kwietnia 1928) |
| Czynność | Architekt |
| Dziecko | Marcello Piacentini |
Pio Piacentini (urodzony w 1846 roku w Rzymie , zmarł w tym samym mieście w 1928 roku ) jest architekt włoski z XIX TH i XX th stulecia , ojciec Marcello Piacentini . Uczył się w Accademia di San Luca w Rzymie. Prawie wszystkie jego prace będą poświęcone jego rodzinnemu miastu.
Pracuje
W 1878 roku wygrał konkurs na Palazzo delle Esposizioni przy Via Nazionale, który miał powstać w latach 1882-1883.
Wraz z architektem Giulio De Angelisem rozpoczął w 1885 roku budowę budynku La Rinascente na Largo Chigi , który został ukończony dopiero w 1920 roku.
W 1888 roku, po otwarciu Corso Vittorio Emanuele II, która przecinała stare dzielnice, został wezwany do przebudowy Palazzo Cesarini Sforza i dodania do niego nowej fasady z widokiem na tę arterię.
Współpracował ze swoim kolegą Giulio Podestim przy budowie tunelu Umberto I (1902-1909), który przechodzi pod wzgórzem Kwirynal i łączy via Nazionale z Via del Tritone.
W 1905 roku, po śmierci Giuseppe Sacconiego , autora powstającego wówczas Pomnika Wiktora-Emmanuela II (zwanego również Vittoriano lub Altare della patria ), połączył siły z Gaetano Kochem i Manfredo Manfredim, aby kierować miejscem, wykonanym w 1911 roku. .
Jednym z ostatnich dużych projektów Pio Piacentiniego jest budowa Ministerstwa Sprawiedliwości przez Arenulę, która zostanie ukończona dopiero w 1932 roku, po jego śmierci. Pozostając w tradycji neorenesansu z neoklasycystycznymi tendencjami charakterystycznymi dla stylu humbertowskiego , budynek zapowiada wyrafinowany neoklasycyzm epoki Mussoliniego, w którym zabłyśnie jego syn Marcello Piacentini .
Źródło
- (it) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w języku włoskim zatytułowanego „ Pio Piacentini ” ( zobacz listę autorów ) .
Uwagi i odniesienia
- (It) " PIACENTINI, Pio in" Enciclopedia Italiana " " , na treccani.it (dostęp 16 stycznia 2018 ) .