A guzki zębate (lub wszedł ) lub wszedł , niszy lub kroku wróble , jest koło zębate wystające indeksowania którego tnie się piłę lub wszedł .
W niektórych częściach Francji stanowi użytkowy element architektury wiejskich domów krytych strzechą, w których ściany nośne pokrywają płaskie kamienie. W innych regionach, na przykład na północy Francji (zwłaszcza w Soissonnais ) lub w Szkocji , jest to element czysto dekoracyjny z ciosanego kamienia. Inna wersja szczytu schodkowego lub schodkowego o roli czysto dekoracyjnej występuje w tzw. Architekturze szlachetnej lub miejskiej, głównie w Europie Północnej i Środkowej, jak we Flandrii .
W wiejskiej architektury różnych regionach Francji, wyszedł szczyty widoczne na domach mieszkalnych lub stodołach są na ogół związane z starożytnego istnienia na tych budynkach strzechą, zastąpiony podczas 19. wieku. Th wieku przez pokrycia płytkami lub mieszkanie płytki.
Pionowe występowanie czołgów szczytowych miało główne zalety polegające na zapobieganiu „zrywaniu” strzechy przy silnym wietrze, ułatwieniu dostępu do kalenicy oraz pełnieniu funkcji przegrody przeciwpożarowej .
W architekturze wiejskiej odprawy na ogół przykrywa się płaskimi kamieniami, które chronią je przed deszczem , zapobiegają przedostawaniu się wody do ściany nośnej i pozwalają dekarzowi lub robotnikowi drogowemu umieścić tam swoje narzędzia. Kamienie te są często (ale nie zawsze) nachylone w dół, aby umożliwić odpływ wody deszczowej.
Strzechy towarzyszy przepełnione schodkowe szczyty widać w dolinie Campan (Comminges) na tymczasowych oborach, stajniach przekształcona XIX th wieku w stałych gospodarstw przez młodszych synów, albo dodając bieg przeciw, d „” jednym pomieszczeniu ( caouhadé lub grzejnik ) lub urządzając salon w samej stodole.
W regionie Rodan-Alpy, są typowe dla architektury wschodniej Nord-Isère (kantony Morestel i Cremieu ), jak również w sąsiednim południowej Bugey (wsie Izieu , Prémeyzel , Lhuis , Brégnier -Cordon , D ' Arbignieu , itp.). Są również szeroko rozpowszechnione w tradycyjnym środowisku północnych Vercors (Quatre Montagnes).
Brégnier-Cordon (Ain).
Izieu (Ain).
Murs-et-Gélignieux (Ain).
Prémeyzel (Ain).
W Haute-Savoie, we Frangy , niedaleko Bugey, znajdujemy rzadkie dowody na istnienie tych zębatych szczytów w małej farmie Bel-Air , wpisanej na listę zabytków.
Małe gospodarstwo rolne Bel-Air we Frangy ( Haute-Savoie ).
Osada w miejscowości Loisieux (Sabaudia), na tle Mont du Chat.
W środkowych Pirenejach, od Bigorre po Couserans , schodkowe szczyty są powszechne w architekturze stodół i owczarni .
Stodoły Cominac w mieście Ercé (Ariège).
W Couserans (Ariège) nie ma wróbli .
Odnowiona stodoła niedaleko Ercé (Ariège).
Stodoła w kierunku Cominac (Ariège).
W wioskach winnic Jura i Franche-Comté niektóre tradycyjne domy Jury zbudowane są ze schodkowymi szczytami.
Voiteur , winnica Jura .
Szczyty schodkowe, zwane również szczytami wróblowymi, można zaobserwować we wsiach położonych wzdłuż doliny Aisne , głównie w regionie Soissonnais, gdzie są one szczególnie liczne lub nawet rozpowszechnione i charakteryzują lokalną architekturę wiejską od średniowiecza. Można je spotkać na wszystkich typach budynków, głównie w domach wiejskich, ale także na dworach, stodołach, kamienicach czy wieżach kościelnych. Jest to termin „krenelaż”, który był dawniej używany do nazywania tych stopni. Są to tutaj małe stopnie, często składające się z pojedynczego siedziska z kamienia ciosanego, które nie jest pokryte płaskim kamieniem. Nie pełnią żadnej wiarygodnej roli użytkowej. Ich zastosowanie ma jedynie charakter dekoracyjny lub identyfikacyjny. Takie szczyty rzadziej pojawiają się w innych częściach północnej Francji. Chociaż Flandria nie jest daleko, szczyty Soissonnais bardzo różnią się kształtem i budową od szczytów Flandrii, a wielka epoka tej tradycji we Francji sprawia, że hipoteza o pokrewieństwie między nimi jest nieprawdopodobna.
Gears of Pierrefonds Zamek upadku na nich od gotyckiej architektury XIX th wieku przez Viollet-le-Duc i wspólnego projektu pomiędzy tymi Soissons i Flandrii.
Istnieje również bardziej monumentalna i urbanistyczna wersja szczytów schodkowych, występująca głównie w północnej Europie, pełniąca wyłącznie funkcję dekoracyjną lub symboliczną.
We Flandrii belgijskiej i francuskiej szczyty schodkowe stały się powszechne od średniowiecza. Są to prawdopodobnie wynikiem dostosowania blanki murów obronnych na pochyłym szczytami. Jest to symbol okazałego domu, który został przejęty przez potężną burżuazję wolnych miast kupieckich, aby zademonstrować zdobyte przez siebie moce. Guzki szybko stały się wtedy powszechne i stały się prostym motywem dekoracyjnym, zdobiącym nawet skromne budynki. Guzki są również czasami wyposażone w merlony .
Ten typ szczytu, zwany także „szczytem schodkowym” lub „szczytem schodkowym”, jest charakterystyczny dla wielu części północnej Europy. Występuje, z różnymi wariantami lokalnymi, we Flandrii (w szerokim rozumieniu) i Holandii , ale także w całych północnych Niemczech , Polsce , krajach bałtyckich , a także w Skandynawii , zwłaszcza w byłych niemieckich miastach hanzeatyckich , dla których ten typ szczyt jest uderzającym symbolem architektonicznym, który rozprzestrzenił się wraz z stylem backsteingotik („gotyk ceglany”). Rozprzestrzeniły się również w bardziej południowych regionach germańskich, spotyka się je więc w Bawarii , Alzacji czy Szwajcarii .
We Flandrii i Holandii ich styl jest nieco zróżnicowany (stopnie są mniejsze i zwykle są liczniejsze po każdej stronie w porównaniu do często dużych szczebli w północnych Niemczech). Stanowiły charakterystyczny element budownictwa miejskiego, gdzie z tytułu podatków od szerokości domów zaczęto budować wysokość i uprzywilejować ten aspekt elewacji. Poziome podziały odpowiadające wysokości podłóg często mają tendencję do zmniejszania wysokości, powodując efekt optyczny „fałszywą perspektywę”, która uwydatnia efekt wysokości. Począwszy od renesansu pojawiają się krzywe i woluty, które stopniowo spowodują zniknięcie „warstwowego” aspektu, chociaż wiele z nich zostało zachowanych.
Od początku XIX th wieku do czasów współczesnych, architektura néorégionaliste przedstawiony na cześć Gables, zarówno w Flandrii belgijskich jak francuski : Grand Place w Tournai , rekonstrukcji Ypres i Bailleul po pierwszej wojnie światowej, budynki w Lille , etc.
Dom proboszcza w Valenciennes .
Stare domy w Brugii (Belgia).
Dom gotycki w Brugii.
Dom gotycki w Brugii.
Grote Sikkel w Gandawie (Belgia).
Domy gildii w Antwerpii (Belgia).