Pies Pif to postać z kreskówki stworzona w 1948 roku przez José Cabrero Arnal dla dziennika L'Humanité . Miał jako swojego poprzednika postać Topa tego samego autora, którego następnie zidentyfikowano jako ojca Pif). Jest to antropomorficznie wyglądający pies, który tworzy związek antagonisty / bohatera z kotem Herkulesem . Po L'Humanité , Pif stała się gwiazdą serii gazety dziecięcej Vaillant . W 1969 roku Vaillant został zastąpiony przez Pif Gadget . L'Humanité i tygodnik L'Humanité Dimanche również opublikowały krótkie historie po trzy lub cztery pudełka w każdym numerze.
Pif pojawił się po raz pierwszy 26 marca 1948, czarno-białą, w dzienniku L'Humanité , a następnie w cotygodniowym dodatku L'Humanité Dimanche . Pif na początku był przede wszystkim pretekstem do potępienia niesprawiedliwości swoich czasów: głodu czy braku mieszkania. Pif miał swoje pierwsze przygody w kolorze w Vaillant, najbardziej urzekającej gazecie w 1952 roku: jeśli Vaillant został opublikowany przez wydawnictwo bliskie PCF , przygody Pif były tym razem komiksami przeznaczonymi dla młodych ludzi, bez oczywistej treści politycznej. Szybko odniósł taki sukces, że gazeta zmieniła nazwę na Vaillant, dziennik Pif w 1965 r., A następnie Pif Gadget w 1969 r. Od lat 60. Arnal , chory i zmęczony (nigdy tak naprawdę nie wyzdrowiał). ), stopniowo porzuca serię na rzecz Rogera Masa , który wzbogaca uniwersum Pif i tworzy postać Pifou , która będzie miała wtedy swój własny serial. Inni autorzy będą podążać za sobą przygodami Pifa i Herkulesa, w tym wśród najbardziej znanych: Louis Cance , Carmen Levi (jedyna kobieta, która narysowała Pif), Yannick Hodbert , François Dimberton , Michel Motti , Claudio Onesti (Clod), François Corteggiani i Giorgio Cavazzano .
Postać jest animowana w kinematograficznym filmie reklamowym dla gazety L'Humanité w reżyserii Juliena Pappé .
Drawn w czystej i precyzyjnej linii Pif pies czasem pojawiły się w skrzynkach, które były trochę pusta i nieco jeszcze sposób, ale zaokrąglony styl i stałe kolorowe tła dał serii atmosferę wesołości. Blisko Walt Disney . Ukazywał się także w kwartalniku od 1950 do 1967 roku oraz w „ małym formacie ” zatytułowanym Pif Poche z 1962 roku.
Plik 1 st lipca 2004po wydaniu nowego gadżetu Pif powrócił pod projektem Bernarda Ciccoliniego i według scenariusza Richarda Médioniego. WWrzesień 2005, Olivier Fiquet i François Corteggiani przejąć.
Pies Pif mieszka w rodzinie robotniczej, którą tworzą robotnik Tonton (César), jego żona Tata (Agathe) i dziecko domu, Doudou. Pif i Doudou zadają czterysta ciosów w wielkim niebezpieczeństwie, że zostaną kopnięci przez brutalnego wuja, który nie boi się niczego na świecie poza poborcą podatkowym i jego tyrańską żoną. Hercules , brutalny i łobuzerski kot, działa jako następstwo schwytania steku ukradzionego przez Pif, ale wujek i Tata również stanowią dla niego ciągłe zagrożenie. Czasami Hercules ma przewagę, czasami to Pif. Doudou może sprzymierzyć się z dwoma zwierzętami, rozegrać je przeciwko sobie lub zdradzić oba. Wujek i Tata, którzy sami mają własne wewnętrzne konflikty, które mogą zachęcić do innych sojuszy, mogą schwytać Pif lub Herkulesa, stracić ich, wpaść w ich pułapkę, wachlować ich planem lub zagrać jeden przeciwko innym. Kombinacje są nieograniczone.
Bohater związany z Pifem, Herkules, pojawił się w 1950 roku, dwa lata po jego „przyjacielu” psie. Hercules to czarno-biały kot, drażniący się, walczący, mający na pysku krzyżowy bandaż i głodny uśmiech na ustach. Ma wszystkie cechy pozbawionego skrupułów bandyty. Większość jego roli w komiksach, w których się pojawia, polega na próbach złapania Pifa i wygranej lub przegranej, w zależności od losu broni. Rozszerza tradycję udaremniania antagonistów. Z biegiem czasu i liczb, Hercules nieco stracił status „złego faceta” i najczęściej zachowuje się jak bliski przyjaciel Pifa, od czasu do czasu robiąc z nim czterysta trafień. W końcu zostali kumplami w związku nienawiści / przyjaźni. W 1976 roku Yannick Hodbert uzyskuje prawa do Herkulesa , daje mu własne przygody bez Pif le Chien; Hercules miał również swój własny magazyn zatytułowany Super Hercule , który ma formułę wydawniczą podobną do Pif Gadget : Super Hercules również pokazuje komiksy, ale ma bardziej komiczny ton niż jego kuzyn z wieloma gagami i sarkastycznym humorem. Oferuje również gadżet, ale ten ostatni jest bardziej zorientowany na „ żarty i sztuczki ” .
W numerze 685 z Vaillant , następnie narysowanym przez Rogera Masa, pojawia się Pifou, który jest synem Pif (i nieznanej matki). Jej język ogranicza się do tych samych onomatopei: „glop glop” (aby wyrazić satysfakcję lub aprobatę) i „not glop” (by wspomnieć o niezadowoleniu, dezaprobacie lub irytacji).
Był tematem animowanego serialu telewizyjnego Pif and Hercules w 1989 roku oraz filmu fabularnego New Adventures of Pif and Hercules w 1993 roku.