Narodziny |
1858 Ouffet |
---|---|
Śmierć |
25 października 1893 Kassongo |
Narodowość | belgijski |
Czynność | Wojskowy |
Pierre-Joseph Ponthier ( Ouffet , 1858 - Kassongo ,25 października 1893) to belgijski oficer armii Niezależnego Państwa Konga , w randze dowódcy, zginął w akcji podczas kampanii Niepodległego Państwa Konga przeciwko Arabo-Suahili . W belgijskiej historiografii upamiętnia go jego wkład w „walkę z niewolnictwem” w Kongu.
Ponthier dotarł do Afryki w 1887 roku jako podporucznik piechoty, przydzielony do służby topograficznej i wyznaczony do Bangalas . W następnym roku był dyrektorem stacji Basoko , która stanowiła przeszkodę dla najazdów arabsko-suahili. Tam został nazwany Loponge przez wodza Likatu ludu Bango - imię, które wciąż stawiało opór na początku XXI wieku w ustnej pamięci pierwszych kolonialnych spotkań naznaczonych konfliktem i lokalnym oporem.
W 1890 r. Kapitan Guillaume Van Kerckhoven wybrał go na dowódcę awangardy swojej wyprawy do Haut-Uélé ; Ponthier zajął Djabbir, a następnie zaatakował i zdemontował27 października 1891obóz szaleńców założony między Bomokandi i Uele, miażdżąc dziesiątki i uwalniając ponad 250 niewolników, zgodnie z ówczesną propagandą. Następnie wrócił do Europy, aby wyleczyć kontuzję stopy.
W 1893 Ponthier wrócił do Konga, gdzie dowodził Stanley Falls i brał udział w operacjach Francisa Dhanisa przeciwko handlarzom afroarabskiego przywódcy Rumaliza , niedaleko Kassongo . Tam zginął ranny w kontrataku.
Jego nazwę nadano na miejscu stacji Wabundu na rzece Kongo (Ponthierville, dziś Ubundu ).
Fontanna została również wzniesiona ku jego pamięci w Marche-en-Famenne w 1897 roku, dzieło Alphonse de Tombay .
Nazwę tę otrzymała również kolejka motorowa zbudowana w fabrykach Cockerill , oddana do użytku17 listopada 1916, to znaczy kilka tygodni po zwycięstwie Belgii pod Taborą nad jeziorem Tanganika , w celu zaopatrzenia wojsk generała Tombeura, którzy walczyli w tym regionie.
Rue komendant Ponthier w Etterbeek ( Bruksela ) nosi jego imię.