Pierre Harmel | |
Pierre'a Harmela w 1965 roku. | |
Funkcje | |
---|---|
Przewodniczący Senatu Belgii | |
19 października 1973 - 7 czerwca 1977 ( 3 lata, 7 miesięcy i 19 dni ) |
|
Poprzednik | Paweł Struje |
Następca | Robert Vandekerckhove |
Premier Belgii | |
28 lipca 1965 - 19 marca 1966 ( 7 miesięcy i 19 dni ) |
|
Monarcha | Baudouin |
Rząd | Harmel |
Koalicja | PSC-CVP - PSB |
Poprzednik | Theo Lefèvre |
Następca | Paul Vanden Boeynants |
Biografia | |
Data urodzenia | 16 marca 1911 |
Miejsce urodzenia | Uccle ( Belgia ) |
Data śmierci | 15 listopada 2009 |
Miejsce śmierci | Bruksela ( Belgia ) |
Narodowość | belgijski |
Partia polityczna |
PSC-CVP PSC |
Zawód | profesor Uniwersytetu |
Premierzy Belgii | |
Hrabia Pierre Harmel , urodzony dnia16 marca 1911w Uccle (Bruksela) i zmarł dnia15 listopada 2009w Brukseli jest belgijskim mężem stanu o tendencji społeczno-chrześcijańskiej .
Doktor nauk prawnych, dyplom nauk społecznych i notariusz. Jest również Agrégé wyższego wykształcenia w zakresie prawa podatkowego. Przed wojną był krajowym prezesem Katolickiej Akcji Młodzieży w Belgii (ACJB). Zmobilizowany w 1939 r. brał udział wmaj 1940w 18-dniowej kampanii, gdzie po kapitulacji dostał się do niewoli niemieckiej.
Po wojnie został profesorem na Państwowym Uniwersytecie w Liège . Został członkiem i wiceprzewodniczącym „La Relève”, think tanku i dyskusji politycznej w PSC, która odegrała ważną rolę w tworzeniu CVP .
Pierre Harmel został wybrany do Izby Reprezentantów z ramienia socjal-chrześcijan w 1946 roku . Jego projekt ustawy o powołaniu ośrodka badawczego zajmującego się narodowym rozwiązywaniem problemów społeczno-prawnych w regionach Walonii i Flamandii został przyjęty w 1947 roku . Harmel Centrum opublikowany w 1958 roku raport z jego refleksji.
Reprezentował Belgię na 4 th sesji Zgromadzenia Organizacji Narodów Zjednoczonych w 1949 roku . Minister Instrukcji publicznej między 1950 a 1954 r . Z tej okazji przyjmie nowe przepisy szkolne, sprzyjające bezpłatnej edukacji wyznaniowej, które będą początkiem nowej wojny szkolnej w Belgii. Minister Sprawiedliwości od czerwca 1958 do listopada 1958 , do spraw kultury od 1958 do 1960 i służby cywilnej od 1960 do 1961 . Został mianowany premierem dnia28 lipca 1965 a reszta do 19 marca 1966gdzie stoi na czele rządu między społecznymi chrześcijanami a socjalistami. W latach 1966 i 1973 , był ministrem spraw zagranicznych . Opowiadał się wówczas o silnej obronie, sprzymierzonej ze stabilnymi stosunkami z krajami Wschodu (doktryna Harmela, która była inspiracją dla NATO ).
W 1973 r. został mianowany ministrem stanu i w tym samym roku został wybrany na przewodniczącego Senatu , które to stanowisko piastował do wyborów parlamentarnychKwiecień 1977. W 1991 roku król Baudouin nadał mu tytuł hrabiowski dla siebie i wszystkich jego potomków.