Pierre Harmel

Pierre Harmel
Rysunek.
Pierre'a Harmela w 1965 roku.
Funkcje
Przewodniczący Senatu Belgii
19 października 1973 - 7 czerwca 1977
( 3 lata, 7 miesięcy i 19 dni )
Poprzednik Paweł Struje
Następca Robert Vandekerckhove
Premier Belgii
28 lipca 1965 - 19 marca 1966
( 7 miesięcy i 19 dni )
Monarcha Baudouin
Rząd Harmel
Koalicja PSC-CVP - PSB
Poprzednik Theo Lefèvre
Następca Paul Vanden Boeynants
Biografia
Data urodzenia 16 marca 1911
Miejsce urodzenia Uccle ( Belgia )
Data śmierci 15 listopada 2009
Miejsce śmierci Bruksela ( Belgia )
Narodowość belgijski
Partia polityczna PSC-CVP
PSC
Zawód profesor Uniwersytetu
Pierre Harmel
Premierzy Belgii

Hrabia Pierre Harmel , urodzony dnia16 marca 1911w Uccle (Bruksela) i zmarł dnia15 listopada 2009w Brukseli jest belgijskim mężem stanu o tendencji społeczno-chrześcijańskiej .

Biografia

Doktor nauk prawnych, dyplom nauk społecznych i notariusz. Jest również Agrégé wyższego wykształcenia w zakresie prawa podatkowego. Przed wojną był krajowym prezesem Katolickiej Akcji Młodzieży w Belgii (ACJB). Zmobilizowany w 1939 r. brał udział wmaj 1940w 18-dniowej kampanii, gdzie po kapitulacji dostał się do niewoli niemieckiej.

Po wojnie został profesorem na Państwowym Uniwersytecie w Liège . Został członkiem i wiceprzewodniczącym „La Relève”, think tanku i dyskusji politycznej w PSC, która odegrała ważną rolę w tworzeniu CVP .

Pierre Harmel został wybrany do Izby Reprezentantów z ramienia socjal-chrześcijan w 1946 roku . Jego projekt ustawy o powołaniu ośrodka badawczego zajmującego się narodowym rozwiązywaniem problemów społeczno-prawnych w regionach Walonii i Flamandii został przyjęty w 1947 roku . Harmel Centrum opublikowany w 1958 roku raport z jego refleksji.

Reprezentował Belgię na 4 th  sesji Zgromadzenia Organizacji Narodów Zjednoczonych w 1949 roku . Minister Instrukcji publicznej między 1950 a 1954 r . Z tej okazji przyjmie nowe przepisy szkolne, sprzyjające bezpłatnej edukacji wyznaniowej, które będą początkiem nowej wojny szkolnej w Belgii. Minister Sprawiedliwości od czerwca 1958 do listopada 1958 , do spraw kultury od 1958 do 1960 i służby cywilnej od 1960 do 1961 . Został mianowany premierem dnia28 lipca 1965 a reszta do 19 marca 1966gdzie stoi na czele rządu między społecznymi chrześcijanami a socjalistami. W latach 1966 i 1973 , był ministrem spraw zagranicznych . Opowiadał się wówczas o silnej obronie, sprzymierzonej ze stabilnymi stosunkami z krajami Wschodu (doktryna Harmela, która była inspiracją dla NATO ).

W 1973 r. został mianowany ministrem stanu i w tym samym roku został wybrany na przewodniczącego Senatu , które to stanowisko piastował do wyborów parlamentarnychKwiecień 1977. W 1991 roku król Baudouin nadał mu tytuł hrabiowski dla siebie i wszystkich jego potomków.

Nagrody

Źródła

Bibliografia

Uwagi i referencje

  1. Philippe de Bounam de Ryckolt i Georges de Hemptinne , Listy szlacheckie nadawane przez Jego Królewską Mość Baudouina Króla Belgów (1991-1993) , Bruksela, Collection Heraldica Belgica,1993, 67  s. , s.  25
  2. "  Pierre Harmel nie żyje  " , na BelRTL
  3. Pascal Delwit , Życie polityczne w Belgii od 1830 do dnia dzisiejszego , Bruksela, Éditions de l'Université de Bruxelles, 2010, s.  137

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne