Czynność | Geograf |
---|
Philippe Forêt jest geografem i sinologiem .
Po studiach pod kierunkiem Hou Renzhi na Uniwersytecie w Pekinie, Philippe Forêt pod kierunkiem Paula Wheatleya napisał pracę o kształtowaniu krajobrazu w Chengde, letniej stolicy dynastii Qing. Uniwersytet w Chicago przyznał mu w 1992 r. Tytuł doktora za pracę, która przyczyniła się do powstania szkoły „ New Qing History (in) ” Marka Elliotta i Jamesa Millwarda. Studia podoktoranckie kontynuował najpierw w Collège de France pod kierunkiem Pierre-Etienne Will , a następnie na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley pod kierunkiem Allana Preda . Philippe Forêt został następnie mianowany asystentem profesora geografii Chin na University of Texas w Austin i University of Oklahoma .
Po powrocie do Europy w latach 2002-2007 pracował z Lorenzem Hurni jako pracownik naukowy Swiss National Science Foundation w Instytucie Kartografii Szwajcarskiego Federalnego Instytutu Technologii w Zurychu (ETH Zurich). Mieszkający w College of Sweden w 2007 r. Philippe Forêt awansował w 2008 r. Na profesora nadzwyczajnego w Szkole Współczesnych Studiów Chińskich (SCCS) kierowanej przez Shujie Yao na Uniwersytecie w Nottingham . W latach 2009-2012 był wizytującym pracownikiem naukowym, a następnie profesorem stowarzyszonym na Wydziale Języków Orientalnych na Uniwersytecie w Sztokholmie . Po roku (2011-2012) jako rezydent Instytutu Studiów Zaawansowanych (IEA) w Nantes został mianowany pracownikiem naukowym na Uniwersytecie w St. Gallen , następnie profesorem historii środowiska na Uniwersytecie Nazarbayev (2015-2018). W 2017 r. Został wybrany stypendystą Carson Przez Centrum Środowiska im. Rachel Carson i Towarzystwo Uniwersytetu Ludwig-Maximilians w Monachium.
Publikacje Philippe'a Forêta koncentrują się z jednej strony na historii środowiska i geografii historycznej współczesnych Chin, z drugiej na historii europejskiej geografii i kartografii w Azji. Jego obecne badania dotyczą roli chińskiej Azji Środkowej w debatach na temat zmian klimatycznych. Inne jego projekty koncentrują się na miejscu współczesnych Chin w powstawaniu nowych rynków. Od 2013 roku jest także współdyrektorem wraz z Markiem Hallem i Christophem Kuefferem programu „Humanistyka środowiska w Szwajcarii”, programu z zakresu humanistyki środowiskowej Szwajcarskiej Akademii Badań nad Środowiskiem i Ekologią (SAGUF, Szwajcarska Akademia Nauk).