Termin muzyczny w małej formie nabiera innego znaczenia w zależności od kontekstu, w jakim jest używany.
Powszechnie wyróżniamy:
W bardziej ukierunkowany sposób termin mała forma jest używany w kontekście badań kompozytorów drugiej szkoły wiedeńskiej .
W tym przypadku oznacza utwory, które są nie tylko krótkie, ale także odkrywają nowe sposoby ekspresji, które odchodzą od systemu tonalnego itp.
Ruchy twórcze kompozytorów tej szkoły są kilku typów:
Fakt pracy nad małą formą jest zarówno pierwszym wyborem, jak i konsekwencją nowego sposobu komponowania: „forma tak skoncentrowana, że nie może wytrzymać długiego rozwoju w czasie ze względu na bogactwo środków wykorzystywane i rządzącej nimi poetyki »Pierre Boulez
Porzucenie melodii prowadzi kompozytora do szukania innych sposobów na trzymanie słuchacza - nie do zgubienia go.
Użycie pierwotnej nuty, powracającej w całym utworze, pełni tę funkcję jako wspólny wątek.
Szereg dysonansowych akordów, jeśli jest powtarzany w całym utworze muzycznym, również pełni tę funkcję, dając słuchaczowi punkt odniesienia.
Kilka przykładów małej formy pozwala zobaczyć drogi eksplorowane przez pierwszy krąg kompozytorów drugiej szkoły wiedeńskiej: