| Narodziny |
12 listopada 1910 Apeldoorn |
|---|---|
| Śmierć |
28 grudnia 1932(na 22) Amsterdam |
| Narodowość | holenderski |
| Czynność | Malarz |
| Trening | Julian Academy |
Patrick Bakker , urodzony dnia12 listopada 1910w Apeldoorn i zmarł dalej28 grudnia 1932Amsterdam, jest malarz i projektant holenderski pierwszej połowie XX th wieku. Okrzyknięty swoją śmiercią jako „cudowne dziecko ”, zgodnie z wyrażeniem Słownika Bénézit (patrz Bibliografia), pozostawił, pomimo skrajnej zwięzłości swojego życia jako artysty, bogate i obfite dzieło, naznaczone ekspresyjną wolnością kolor, bardzo pewny design i kontrolowana żywiołowość. Krytyk sztuki AM Hammacher poświęcił mu świetną stronę w Stromingen en persoonlijkheden: schets van een halve eeuw schilderkunst w Nederland, 1900-1950 (s. 140, patrz bibliografia).
Patrick Bakker urodził się w zamożnym, międzynarodowym i kulturalnym środowisku, które utrzymywało liczne kontakty w świecie sztuki na skalę europejską i wspierało jego przedwczesne powołanie. W okresie dorastania wielokrotnie podróżował po Holandii i za granicą ( Francja , Anglia , Niemcy , później Wiedeń i Wenecja ), podziwiając architekturę, uprawiając swoją sztukę i odwiedzając muzea. W 1928 r. Opuścił szkołę i udał się do Amsterdamu, najpierw w pracowni Graussa, a następnie w 1929 r. - po długiej chorobie - w Monnikendam. WWrzesień 1931mimo słabego zdrowia osiadł w Paryżu , studiując najpierw w Académie Julian i Académie Colarossi , a następnie od wiosny 1932 roku w Beaux-Arts w pracowni Luciena Simona . Poznał wielu francuskich i zagranicznych artystów, którzy mieszkali w stolicy, m.in. André Lhote , Fernand Léger , Conrad Kikkert czy Piet Mondrian . Przez jakiś czas co niedzielę jeździł do Jacques-Emile Blanche , który namalował swój portret. Zaprzyjaźnił się także z młodym Davidem Ogilvym i bywał w rosyjskich kręgach emigracyjnych. To zresztą w towarzystwie rodziny Troubetskoy, która mieszkała w oficynie zamku Etoile w Turenii, spędził ostatnie aktywne tygodnie życia artystycznego, latem 1932 roku, przywożąc z tego pobytu serię atramentów. wielkiej finezji. Jesienią tego samego roku ponownie chory udał się na odpoczynek do domu rodzinnego w Hilversum. Ledwo zdążył zorganizować swoją pierwszą wystawę w Amsterdamie, zanim trafił do szpitala, gdzie zmarł miesiąc później w wieku dwudziestu dwóch lat.
Z bogatym i ujmującym temperamentem, pełnym fantazji i determinacji, Patrick Bakker, który był dobrym lingwistą, wydaje się, że podczas swoich podróży zgromadził wiele przyjaźni z ludźmi w każdym wieku i ze wszystkich środowisk, z którymi często korespondował. Żądny wrażeń przeplatał intensywne okresy samotnej pracy i świątecznego i urozmaiconego życia towarzyskiego. Jest także autorem kilku wierszy w języku francuskim, angielskim, holenderskim, a nawet niemieckim, które niepokojąco łączą smutne akcenty Apollinaire'a z dziwactwem angielskich bzdur.
Chociaż rozwinęła się w ciągu zaledwie trzech lat, prace malarskie Patricka Bakkera są świadectwem odważnego mistrzostwa i doskonałości wizji, które zostały rozpoznane przez wielu współczesnych mu ludzi. Niemniej jednak prezentuje wyraźną różnorodność stylistyczną, w zależności od zastosowanego medium.
Malarstwo : Jego obrazy olejne i pastele są niezwykłe, szczególnie ze względu na ich kolor. W tych samych latach, kiedy wielu holenderskich artystów, takich jak Dick Ket , Raoul Hynckes czy Pyke Koch , rzucało obrazy o brutalnej, onirycznej lub tajemniczej treści w nienagannej i lodowatej formie tego pięknego zawodu, obraz Patricka Bakkera pozostaje przywiązany do wielkiej sztuki , zmysłowy i wyrazisty, wręcz ekspresjonistyczny. Jego tematy są tradycyjne - akty, pejzaże, portrety, martwe natury - ale ich realizacja jest przedmiotem ciągłych badań skupiających się głównie na ich chromatyzmie, co jest chyba najbardziej osobistym wkładem malarza: unikaniu tropizmu kolorów podstawowych, obecnego wśród niemieckich ekspresjonistów. lub holenderskich malarzy z grupy De Ploeg (z możliwym wyjątkiem George'a Martensa ), jego kolorystyka również nie jest impresjonistyczna, ale kultywuje słodko-kwaśne i dysonansowe odcienie, czasem celowo brudne, z kontrolowaną przemocą w wyrazie.
Rysunek : Wręcz przeciwnie, jego atramenty, zwłaszcza te na końcu, są często bardzo delikatne i pokazują wrodzoną jakość jego rysunku: widoki Paryża, gaje, doliny, są wykonane cienkim, eleganckim i skrupulatnym piórem., Który na przemian z dużymi białymi przestrzeniami pozostawionymi na arkuszu i przejściami o wyjątkowo rozwiniętej teksturze.
Należy również zauważyć, że od najmłodszych lat Patrick Bakker zawsze intensywnie uprawiał równolegle sztukę karykatury i ilustracji. Nawet jego teksty i wiersze, które były oczywiście przeznaczone do użytku prywatnego, zostały przez niego starannie zebrane i zilustrowane małymi, bardzo swobodnymi rysunkami, często pełnymi postaci i postaci, które pozwalają płodnej i udręczonej wyobraźni przebić się przez kpinę.
Patrick Bakker był wystawiany tylko raz za życia, w 1932 roku, w Henri Cohen Atelier voor Binnenhuiskunst. Po jego śmierci były inne wystawy: w galerii J.Goudstikkera (1934), w Muzeum Boijmans Van Beuningen ( 1936 ), w Kunstzaal voor de Kunst d'Utrecht ( 1938 ) i wreszcie po wojnie w Muzeum Van Abbe w Eindhoven (1958/1959). Oprócz portretu, który znalazł się w zbiorach muzeum Boijmans Van Beuningen po wystawie w 1936 roku, jego prace znajdują się głównie w kolekcjach prywatnych, głównie z potomkami rodziny Bakker. Uwaga: wystawiono tylko jego obrazy i atramenty; jeśli chodzi o jego wiersze i liczne fantazyjne rysunki, pozostały one do dziś nieznane publiczności.