Papier węglowy jest środkiem podwojenia transkrybować w arkusza umieszczonego poniżej, która jest zapisana na arkusz umieszczony na górze. Wynaleziona w XIX th century (pierwsze udokumentowane pojawienie się terminu, kiedy inżynier angielski Ralph Wedgwood złożone w 1806 roku patent na jego „ stylographic Writer ”), jego wygoda uległa poprawie, kiedy została ona wykonana z folii z tworzywa sztucznego i dwa kąty przeciwieństw cięcia do ułatwiają jego oddzielenie od innych dokumentów. Od tego czasu został w dużej mierze zastąpiony przez użycie kserokopiarek .
Trzy elementy tworzą kalkę:
Atramenty do powielania mają dwa cele:
To nie tylko dobór kolorów, tusze użyte do reprodukcji dokumentów maszynowych reagują na pisanie tego pisma, podczas gdy przy użyciu „dłoni” węglowej to właśnie wywierany nacisk jest odpowiedzialny za przenoszenie tuszu.
Ponadto, jeśli historycznie tusze były na bazie wosku , to pod koniec lat sześćdziesiątych XX wieku pojawiły się węgle „regeneracyjne”, w których tusz był oparty na żywicach . Nazwa „regeneracja” była uzasadniona o tyle, że obszar już użyty został „ponownie naniesiony” poprzez migrację tuszu przez żywicę, trochę tak, jakby to była gąbka. Zjawisko niemożliwe do uzyskania za pomocą tuszów woskowych, które w istocie miały krótszą żywotność. Ponadto zastosowanie folii z tworzyw sztucznych w połączeniu z atramentami żywicznymi umożliwiło wykonanie większej liczby kopii - do dziesięciu za jedyne cztery lub pięć z woskiem - biorąc pod uwagę grubość arkuszy i lepszą precyzję niż w przypadku bardziej „sztywnego ”Nośnik, taki jak papier (który generował efekt dyspersji).
Arkusze kalki często mają odcięte dwa przeciwległe kąty (patrz zdjęcie, lewy górny róg i prawy dolny róg). Te wycięcia ułatwiają oddzielanie arkuszy kalki od pakietu oryginalnego dokumentu i kopii - wystarczy przytrzymać dokumenty w lewym górnym rogu, aby łatwo uwolnić kalki, które nie są ściśnięte.