Te znaki drogowe z kulturalnej i turystycznej sygnalizacji procentowej (oficjalna nazwa 2008) to rodzaj znaków drogowych występujących na sieci drogowej we Francji , które są przeznaczone do informowania użytkowników dróg o miejscu lub szlaku turystycznym. Ich kodyfikacja zaczyna się od H.
Ich dominujący kolor, brązowy , bardzo specyficzny, jest źródłem nazwy brązowych paneli, którą często przypisuje się im w języku potocznym.
Są dostępne w trzech rodzajach oznakowania: panele animacyjne, markery i znaki dziedzictwa.
Znaki drogowe do celów turystycznych pojawiły się oficjalnie w instrukcji ogólnej dotyczącej znaków drogowych dla1 st August +1.946, który wprowadza możliwość umieszczania znaków umożliwiających „zapewnienie turystom niezbędnych wskazówek umożliwiających im dostęp do miejsc historycznych i zabytków”. Instrukcja międzyresortowa22 października 1963 wprowadza nowe znaki kierunkowe, które mogą zawierać dane turystyczne, bez wyraźnego podkreślenia tego obszaru w tekście.
Dekret z 24 listopada 1967związane z oznakowaniem drogowym i autostradowym, które ustala zasady stosowania sygnałów i formalizuje ich klasyfikację na typy określone literami (A, B, C itp.), z drugiej strony tworzy dużą liczbę nowych sygnałów. Typ H dotyczy różnych tablic informacyjnych, przedstawionych w dekrecie jako „tablice ze wskazówkami turystycznymi lub miejscowymi”, w liczbie osiem:
Panele te wykorzystują odcienie bieli, błękitu i kremu.
Kolor brązowy po raz pierwszy wprowadził okólnik z 21 sierpnia 1972 r., W którym zaproponowano nowe tablice w tym kolorze w celu ogłoszenia obecności regionalnego parku przyrodniczego (powstanie płyt typu H10). Stała Komisja Sygnalizacyjna z sierpnia 1973 r. Rozszerzyła następnie tę nową opcję na wszystkie znaki typu H, jednak bez żadnego tekstu prawnego potwierdzającego ten wybór. Dlatego współistnieją panele białe, niebieskie i kremowe (typ H1) oraz panele brązowe. Również podczas tego zlecenia narodziła się koncepcja „oznakowania animacji”.
Oznakowanie animacji powstało w 1972 roku z inicjatywy przewodniczącego rady dyrektorów i dyrektora Société de l'Autoroute de la Vallée du Rhône, które w 1973 roku stało się Autoroutes du Sud de la France . nowy rodzaj oznakowania mający na celu „przełamanie monotonii i nudy” użytkowników sieci autostradowej, następnie w fazie pełnego rozwoju, ale także informujący kierowcę o przejeżdżanych terenach i sugerujący mu odkrycie otaczającego dziedzictwa opuszczającego oś autostradową . Zasada badania został zaakceptowany przez Ministra Planowania Regionalnego Olivier Guichard , a dwa eksperymenty zostały przeprowadzone w 1974 roku w Montpellier - Nîmes odcinku od autostrady A9 i Vienne - Montélimar odcinku od autostrady A7 .
To tylko na mocy dekretu 22 grudnia 1989 zmieniająca dekret z dnia 24 listopada 1967 r. w sprawie oznakowania drogowego i autostradowego, zgodnie z którym oznakowanie animacyjne zostaje po raz pierwszy wprowadzone do przepisów, poprzez następujące trzy typy:
Rozporządzenie zmieniające określa również ich kształt (prostokątny lub kwadratowy) oraz kolor (brązowe tło, białe napisy i grafika).
Okólnik z 11 kwietnia 1974 r. O znakach turystycznych, a następnie międzyresortowa instrukcja o znakach drogowych im 7 czerwca 1977lub dekret z 6 grudnia 2011 modyfikacja dekretu z dnia 24 listopada 1967 r. w sprawie oznakowania dróg i autostrad wzbogaca i wyjaśnia instrukcje dotyczące oznakowania turystycznego, bez skupiania się na znakach brązowych.
Dekret z dnia 30 marca 1992 r. W sprawie oznakowania dróg i autostrad, a następnie opublikowanie od 31 marca praktycznego przewodnika poświęconego oznakowaniu turystycznemu, uzupełnia listę znaków typu H, dodając do H11, H12 i H13 dwie serie tablic. Z jednej strony znaki na szlak turystyczny (typ H20):
Z kolei panele informacji kulturalno-turystycznej (typ H30):
Wszystkie te znaki, które już od lat siedemdziesiątych zaczynały znajdować się przy głównych drogach, są teraz objęte kodeksem postępowania. Panel H24 został dodany w 2001 roku.
Umieszczone są przy autostradach i drogach ekspresowych z wydzielonymi jezdniami i nierównymi skrzyżowaniami, aby zapewnić ogólnodostępną i stałą informację kulturalną i turystyczną. Nie można ich instalować na drogach nieposiadających cech autostradowych. Istnieją 3 takie panele:
Panele typu H10 mają kształt prostokątny lub kwadratowy. Mają brązowe tło, białą listwę i napis; grafika jest biało-brązowa. Wprowadzone w latach siedemdziesiątych XX wieku są regulowane zgodnie z art. 7 dekretu z dnia 24 listopada 1967 r. W sprawie oznakowania dróg i autostrad, zmienionego dekretem z dnia22 grudnia 1989.
Międzyresortowa instrukcja dotycząca znaków drogowych określa (art. 88) warunki montażu tablic animacyjnych, w szczególności ich maksymalną liczbę 10 na 50 km ciągu lub ich maksymalną powierzchnię (20 m² dla paneli H12 i H13).
Panel H11.
Panel H13.
Umieszczane są na sieci drogowej w celu sygnalizacji i lokalizacji trasy turystycznej. Istnieją 4 takie panele:
Panele typu H20 mają kształt prostokąta. Mają brązowe tło, białą listwę i napis. Znak H24 ma czerwoną kreskę.
Znaki typu H20 mogą być instalowane na trasach rowerowych. Na trasie rowerowej pokonuje ich znak Dv11.
Wspomniane w Stałej Komisji Sygnalizacyjnej z sierpnia 1973 r. Znaki wskazujące na szlak turystyczny nie są
Panel H21.
Panel H22.
Panel H23.
Umieszczane są w sieci dróg w celu dostarczania informacji kulturalnych i turystycznych o ogólnym i trwałym znaczeniu. Istnieją 3 takie panele:
Panele typu H30 mają kształt prostokąta. Rejestry z napisami są na białym tle i brązowej listwie; napisy są czarne. Rejestr zawierający komunikat graficzny ma brązowe tło i białą listę; grafika jest biało-brązowa.
Międzyresortowa instrukcja dotycząca znaków drogowych określa (art. 88) warunki umieszczania znaków drogowych, w szczególności ich umiejscowienie w odległości koniecznie mniejszej niż 15 km od zgłaszanego obiektu turystycznego. Ponadto znak H32 musi znajdować się od 5 do 10 sekund przed skrzyżowaniem.
Panel H31.
Panel H32.
Panel H33.