Pakistan Zachodni ( urdu : مغربی پاکستان, Maghribi Pakistanie ) była prowincją Pakistanu w latach 1955 i 1970. Od secesji wschodnim Pakistanie , który stał się w Bangladeszu w 1971 roku Pakistan Zachodni reprezentuje większość kraju.
Prowincja jest tworzona przez One Unit Scheme , przedstawiony przez premiera Muhammada Ali Bogra on22 listopada 1954. Jego następca, Chaudhry Muhammad Ali, przegłosował ustawę przez Zgromadzenie Ustawodawcze w dniu30 września 1955 i zaczyna obowiązywać w dniu 14 października.
Reforma doprowadziła do połączenia większości pododdziałów zachodniego Pakistanu w jeden podmiot, podczas gdy prowincja Wschodni Bengal została przemianowana na Wschodni Pakistan . W ten sposób prowadzi do zniknięcia czterech prowincji Sind , Beludżystanu , Pendżabu i północno-zachodniego . Od czasu do czasu na stałe znika sześć stanów książęcych: Kalat , Khairpur , Bahawalpur , Makran , Kharan i Las Bela . Sporny region Kaszmiru i trzy stany książęce pozostały odrębne, podczas gdy Gwadar i Karaczi zintegrowały prowincję w 1958 i 1959 roku.
Reforma ma na celu stworzenie symetrii między dwiema częściami Pakistanu, oddzielonymi 1600 km terytorium Indii. 1956 Konstytucja przydziela taką samą liczbę mandatów w Zgromadzeniu Narodowym dla dwóch województw, natomiast Pakistan Wschodni jest wtedy znacznie bardziej zaludnione, który jest postrzegany jako sposób na zachodnie elity zawierać pojawienie się jest aż do wyborów.
Pakistan Zachodni jest krytykowany przez ruchy polityczne zbliżone do mniejszości etnicznych w prowincji, takie jak narodowa partia Awami , której reforma daje przewagę Pendżabczykom, którzy stanowią większość na zachodzie, pozbawiając mniejszości własnej prowincji. Jego rozwiązanie jest jednym z postulatów ruchu z 1968 r. i ostatecznie zostaje stłumione1 st lipca 1970przez rozporządzenie ramowe . Ustępuje czterem prowincjom.