Paglia Orba | |||
Szczyt, po prawej stronie Capu Tafunatu (zdjęcie lotnicze) | |||
Geografia | |||
---|---|---|---|
Wysokość | 2,525 m | ||
Masywny |
Masyw Monte Cinto ( Masyw Korsyki ) |
||
Informacje kontaktowe | 42 ° 20 ′ 33 ″ na północ, 8 ° 52 ′ 43 ″ na wschód | ||
Administracja | |||
Kraj | Francja | ||
Region | Korsyka | ||
Departament | Górna Korsyka | ||
Wniebowstąpienie | |||
Najprostszy sposób | Zachodnia strona, a następnie południowo-zachodni grzbiet od schroniska Ciottulu ai Mori | ||
Geologia | |||
Wiek | Perm (skały), miocen | ||
Skały | pudding | ||
Geolokalizacja na mapie: Korsyka
| |||
Paglia Orba (wyraźny [ ˌpa.ʎa ɔːr.ba ]), to szczyt szczyt w Cinto masyw w Korsyce . Wznosi się na wysokość 2525 metrów nad poziomem morza, u zbiegu dolin Golo (w Niolo ) i Cavicchia (w Filosorma ). Stosunkowo odizolowany, ten niezwykły szczyt o charakterystycznej sylwetce w kształcie zębów dominuje nad doliną Fango i zachodnim wybrzeżem wyspy.
Paglia Orba, położona między gminami Albertacce i Manso , stanowi drugi szczyt łańcucha centralnego i Filosorma , za Punta Minuta ( 2556 m ).
Paglia Orba, znajdująca się na wysokości 2525 metrów nad poziomem morza, znajduje się w gminach Albertacce i Manso . Jest zdominowany przez prawie 200 metrów Monte Cinto . U jej stóp wypływa Golo , najdłuższa rzeka na Korsyce.
Na jego zboczach na wysokości 1384 m n.p.m. w gminnym lesie Albertacce zaczyna się potok Orba. Ten jest obsadzony wyłącznie sosnami laricio.
W przeciwieństwie do innych szczytów masywu Cinto utworzonych głównie ze skał wulkanicznych , ta góra jest zbudowana z piaskowca i zlepieńców ( budyń ), których niektóre kamyki przekraczają jeden metr sześcienny .
Te skały osadowe gromadziły się w okresie permo - triasu na rozległym obszarze zawalenia się wulkanu (jezioro zajmujące kalderę ), zanim zostały przeniesione na wysokość, a następnie w dużej mierze zniszczone przez erozję w erze trzeciorzędu . Do dziś zachowało się tylko kilka rzadkich śladów tego wypełnienia osadowego , w tym Paglia Orba zachowana na południowo-zachodnim krańcu tej kaldery.
Zwykła trasa dojścia na szczyt przebiega na granicy między wędrówkami a wspinaczką górską . Ze schroniska Ciottulu ai Mori ścieżka prowadzi w kierunku Col des Maures, a następnie wspina się po bardzo stromym korytarzu na zachodnim zboczu Paglia Orba. Trasa oznaczone kopców następnie nawisy urwiska do osiągnięcia pierwszego antecime oddzielone od rzeczywistego szczycie przez cieśninie znany jako „combe des Chevres”. Inne strome trasy istnieją na południowej ścianie (pionowe szczeliny lub kominy ), ale wymagają pewnych pojęć wspinaczki.
Doświadczeni wędrowcy i alpiniści mogą również odbyć wycieczkę po Paglia Orba, przechodząc przez „Brèche des Géologues” (nazwany na cześć zmarłego tam geologa ) i „Brèche du Sphinx”, w pobliżu kamiennego głazu o charakterystycznym wyglądzie.
Przyprawiające o zawrót głowy twarze i grzbiety tej „królowej korsykańskich gór” oferują wspinaczom wiele tras ocenianych od „AD” do „ED” .