PZL.37 Łoś

PZL P.37 Łoś
Widok z samolotu.
Widok z samolotu.
Budowniczy PZL
Rola Bombowiec
Pierwszy lot 16 grudnia 1936
Numer zbudowany 120
Załoga
4
Motoryzacja
Silnik PZL - Bristol Pegasus
Numer 2
Rodzaj 9 cylindrów gwiazdowych
Moc jednostkowa 900-940 KM
Wymiary
Zakres 17,93  m
Długość 12,92  m
Wysokość 4,5  m
Szerokie rzesze
Maksymalny 9 105  kg
Występ
Maksymalna prędkość 412  km / h
Sufit 7300  m
Zakres działania 1500  km
Uzbrojenie
Wewnętrzny 3 karabiny maszynowe 7,92  mm
Zewnętrzny 2580  kg bomb

PZL.37 Łoś ( łosia w języku polskim ) jest polskiego bombowca z II wojny światowej .

Projekt

Budowniczowie Jerzy Dąbrowski, Piotr Kubicki i Franciszek Misztal przekazują projekt do Ministerstwa Spraw Wojskowych w Lipiec 1934. Prototyp został zamówiony w październiku, model samolotu została przyjęta w kwietniu 1935 r . Lot próbny odbywa się w dniu16 grudnia 1936. PZL.37 jest nisko-wing, całkowicie metalowy samolot dwusilnikowy z chowanym lądowania biegu. Pionowa tylna jest dostępny w dwóch wersjach, mono- i dwu- ogon . Samolot jest wyposażony w dwa silniki Bristol Pegasus .

Historia operacyjna

W chwili wybuchu II wojny światowej lotnictwo wojskowe dysponowało 36 Łosami w czterech eskadrach 211, 212, 216 i 217. Pierwsze bombardowanie miało miejsce2 września 1939 rna stacji Vossowska koło Opola . Między 4 a10 wrześniaPZL.37 atakują korpus armii XVI i XXII . Plik11 wrześniaLos bombardują pułk pancerny „Germania SS”, a następnego dnia 18 th  Dywizji Piechoty. Plik14 wrześniaDywizjony 216 i 217 zrzucają bomby na 1 st  Dywizji Górskiej i 56 th  Dywizji Piechoty . Podczas polskiej kampanii PZL. 37 wykonało 135 lotów, w tym 25 zwiadowczych, i zrzuciło 119 ton bomb. Straty to 26 samolotów, co stanowi 58%. Dziewięciu lotników zginęło, sześciu było rannych, a 42 zaginęło.

Kraje użytkowników

Polska Rumunia związek Radziecki 3 przechwycone samoloty używane do testów  Rzesza Niemiecka 2 przechwycone samoloty użyte do testów

Reprodukcja samolotu

W zakładach PZL w Mielcu wyprodukowano makietę wystawienniczą w skali 1/1. Został przedstawiony29 września 2012.

Uwagi i odniesienia

Bibliografia