Krajobraz glebowy

SLC (lub SLC ) to wirtualne reprezentacje i map w „  krajobraz  ” utworzonej przez mozaikowych posadzek .

Ten  szczególny „  krajobraz ” jest dla nas niewidoczny, ponieważ leży u podstaw szaty roślinnej, ale odgrywa podstawową rolę wyjaśniającą dla potencjalnej roślinności i pewnych błędów w uprawie lub praktykach hodowlanych. Ma trójwymiarowy wygląd. Ta kartografia jest dziś tworzona za pomocą systemu informacji geograficznej .

Bardziej precyzyjne elementy definicji

Dla niektórych autorów jest to rodzaj „ mapy gleby ”, mniej lub bardziej uproszczonej.
Ale szerzej, dla innych jest to kwestia odwzorowania wszystkich elementów umożliwiających „scharakteryzowanie całości (lub części a) pokrywy glebowej” . .

Krajobraz glebowy jest częściowo nałożony na organizację przestrzenną, umożliwiając zdefiniowanie części pokrywy glebowej jako całości.

Tak jak mówimy o jednostkach krajobrazowych, możemy mówić o jednostkach pedo-krajobrazowych. Te ostatnie są traktowane w pewnych podejściach do badania gleb jako „jednostki mapowania gleby” (UCS)  ; Te podmioty kartograficzne były na przykład w Bretanii reprezentowane w skali 1: 250 000 na podstawie bardzo precyzyjnych źródeł dostępnych w skali regionu. Na przykład mapa pedo-krajobrazy Loiret jest dostępna w cenie 1: 250 000

metoda

Od końca lat osiemdziesiątych XX wieku stopniowo opracowywano nową kartografię gleby, opracowując i analizując różnymi metodami, w tym komputerowymi („  wspomagana delimitacja  ”, na podstawie algorytmów klasyfikacji gleby oraz, w stosownych przypadkach, modelowania ):

GIS i niektóre specjalistyczne oprogramowanie mogą pomóc analitykom kartografom („Digital Soil Mappers”), którzy tworzą mapy krajobrazu gleby (np .: CLAPAs, stworzone przez Jean-Marc Robbez-Masson, CLAPAS oznacza „  CLAssement de PAysages et Segmentation  ”), ponieważ to oprogramowanie jest przeznaczony do segmentacji obrazów cyfrowych na krajobrazy w oparciu o porównania pikseli z sąsiednimi pikselami i „ uczącymi się jednostkami kartograficznymi ” lub UcA (Robbez-Masson, 1994).

Użyteczność

Na skrzyżowaniu pedologii i geomorfologii mapy krajobrazu glebowego przekładają lub odzwierciedlają skutki wielu czynników eko-krajobrazu: roślinności, mikrofauny glebowej, meteorologii, hydrologii, geomorfologii, rodzaju podłoża czy podłoża skalnego . Lokalnie integrują również skutki działalności człowieka ( sztuczność gleb; hydroizolacja, degradacja, wylesianie, drenaż, erozja, która została silnie zaakcentowana i uogólniona w ostatnim okresie znanym jako antropocen ).

Mapy krajobrazu glebowego, lokalne lub w skali małych regionów przyrodniczych, są zatem przydatne dla agronomów, naukowców zajmujących się glebą, hodowców lasu, ekologów czy architektów krajobrazu.

Pokazują i wyjaśniają regionalną zmienność warunków glebowych determinujących typy gleb, ich ograniczenia i funkcjonowanie. Umożliwiają one lepszy wybór rodzaju rolnictwa, kultury, leśnictwa czy planowania przestrzennego.

Mogą również dostarczać informacji o „  ekopotencjalności  ” naturalnego, półnaturalnego lub sztucznego środowiska lub o stanie lub ewolucji różnych usług ekosystemowych, w tym związanych z magazynowaniem wody i węgla w środowisku.

Zobacz też

Powiązane artykuły

Bibliografia

Link zewnętrzny

Uwagi i odniesienia

  1. Bernard Jabiol, Michel-Claude Girard, Christian Schvartz, Badanie gleb - opis, kartografia, zastosowanie  ; Dunod, Kolekcja: Sciences Sup, Dunod; 2011-432 strony - 170 × 240  mm ( ISBN  9782100540211 )
  2. , Definicja jednostek mapowania gleby (SCU)
  3. Anne Richer de Forges Z Bernardem Renaux, Bernardem Verbèque, Laure Soucémarianadin, Micheline Eimberck, Regionalne repozytorium pedologiczne regionu Centrum Nota wyjaśniająca mapy krajobrazów glebowych Loiret w skali 1: 250 000
  4. King D., Daroussin J., Arrouays D. (1989) Analiza kartograficzna i system informacji geograficznej w pedologii . Soil Science, tom. 27 N O  1 s. 89-92
  5. Robbez-Masson, JM, Doledec, AF i Billy, F. (1991). Związek między czynnikami środowiska naturalnego i krajobrazami glebowymi: wybór odpowiednich zmiennych do wspomaganej delimitacji . Porównanie trzech małych regionów (Hérault, Francja). Seminarium INRA „Zarządzanie przestrzenią wiejską a GIS, 5-15.
  6. Girard MC, King D. (1988), Interaktywny algorytm klasyfikacji warstw pokrycia glebowego . Soil Science, 26, s. 81-101
  7. King D. Girard MC (1988), Refleksja na temat klasyfikacji profili pokrywy glebowej. propozycja algorytmu: VLADIMIR . Soil Science, 26, s. 239-254
  8. Girard MC (1983), Poszukiwanie modelu przestrzennej reprezentacji pokrywy glebowej (Zastosowanie w regionie płaskowyżu jurajskiego Burgundii).  ; Gleby, 12, 430 p
  9. E BORNAND M., LEGROS JP, ROUZET C. (1994) Regionalne bazy danych gleb. Przykład Langwedocji-Roussillon . Badanie i zarządzanie glebą, nr 1, 67–82
  10. Moran JM, Bui EN (2002), Eksploracja danych przestrzennych do ulepszonego modelowania mapy gleby . Int. J. Geographical Information Science 16 (6), s. 533-549.
  11. Robbez-Masson, JM (1994). Rozpoznawanie i delimitacja wzorców organizacji przestrzennej: zastosowanie do mapowania krajobrazów glebowych (rozprawa doktorska) ( podsumowanie Inist-CNRS )
  12. Michel, K. i Le Du-Blayo, L. (2006). Mapowanie terenów glebowych Bretanii przy użyciu teledetekcji . Zakończenie pracy magisterskiej na UMR Littoral-Environment-Remote sensing-Geomatics of COSTEL.
  13. Hamdi-Aïssa, B. i Girard, MC (2000). Wykorzystanie teledetekcji w regionach Sahary do analizy i ekstrapolacji przestrzennej krajobrazów glebowych . Science and planetary changes / Sécheresse, 11 (3), 179-88 (( http://www.jle.com/fr/revues/agro_biotech/sec/e-docs/00/03/82/B5/resume.phtml abstrakcyjny]).
  14. King, D. i Daroussin, J. (1991). Opracowanie geograficznej bazy danych o krajobrazach glebowych Wspólnot Europejskich. Raport końcowy dla Komisji Wspólnot Europejskich, Wspólne Centrum Badawcze, zakład w Isprze. Narodowy Instytut Badań Agronomicznych, Zakład Gleboznawstwa. Orleans (Francja), 63  str.
  15. Berger, JF (2006). Niedawny wkład paleopedologii w definiowanie faz stabilności północno-śródziemnomorskich holoceńskich krajobrazów glebowych. Hołd dla R. Néboita-Guilhota, człowieka i erozji.
  16. Lehmann, S., Bégon, JC, Eimberck, M., Daroussin, J., Wynns, R., & Arrouays, D. (2007). Wykorzystanie oprogramowania CLAPA do pomocy w wyznaczaniu krajobrazów glebowych . Soil Study and Management, 14, 135–151.
  17. Baize D. (1993), Małe regiony naturalne i „krajobrazy pedologiczne” Yonne . INRA / Rada Generalna Yonne. 191 pkt.
  18. Arrouays D., (1995), Analiza przestrzenna i modelowanie ewolucji zasobów węgla organicznego w glebach w skali krajobrazu pedologicznego. Zastosowanie do badań gleb „touyas” w podgórzu pirenejskim. Teza ENSA Montpellier. 169 stron