Ouni

Wnj

Ouni Stary był wezyr faraona Pepi I st z VI th dynastia egipski. Oprócz tytułów i funkcji związanych z tym wysokich funkcji państwowych, on również nosili tytuły z gubernatorem Górnym Egipcie i generalnego wojsk królewskich .

Genealogia

Jeśli życie Ouni jest wyjątkowo dobrze znane z postaci, która żyła prawie cztery tysiące pięćset lat temu, niewiele wiadomo o jego pochodzeniu. Bez wątpienia urodził się w rodzinie szlacheckiej; być może podzielał wykształcenie Pepiego; nie jest też niemożliwe, że miał więzi rodzinne z Pepi. Aby poprzeć tę hipotezę, egiptolodzy porównują dwa pewne fakty: Ouni kazał wznieść mastabę niedaleko Abydos , co oznaczałoby, że pochodził z tego regionu; tymczasem Pepi I po raz pierwszy ożenił się kolejno z dwiema córkami, nomarchą Abydos. Na tej podstawie niektórzy dochodzą do wniosku, że Ouni był również powiązany z tą potężną rodziną, inni wolą myśleć, że była to głęboka przyjaźń, która łączyła faraona z jego zaufanym mężczyzną od dzieciństwa. Przyjaźń, która pozwoliła Ouni wyryć następujący napis na ścianach jego grobu: „Serce Jego Królewskiej Mości było pełne mnie”.

Menedżer

Uni każde dziecko zaczyna na dworze Teti , pierwszego króla VI XX dynastii . Początkowo zwykła kartka (posiadacz korony), wkrótce uzyskał posadę w ministerstwie rolnictwa i mało ważny tytuł kapłański. Ouni miał zaledwie dziesięć lat, kiedy został mianowany „nadzorcą pól pszenicy faraona”.

Wraz z pojawieniem się Pepi I st , Uni, który może być wspólną edukacją nowego władcy, staje się ulubieńcem młodego króla, został nazwany „zarządcą Wielkiego Rodu”. Jako taki jest odpowiedzialny za całą domenę królewską, odpowiedzialną zarówno za rekrutację, jak i szkolenie całego personelu pałacowego oraz mianowanego zarządcę ziem królewskich.

Ouni został wówczas mianowany „księdzem-czytelnikiem pałacu”, co było ważnym stanowiskiem, które doprowadziło go do nadzorowania właściwego prowadzenia kultów praktykowanych na dworze. Następnie Pepi I st nadaje mu tytuł „starszego kapłana piramidy królewskiej”; zostaje wysłany do Tourah, aby szukać w kamieniołomach bloków z białego kamienia, które zostały użyte do budowy komory sarkofagu w piramidzie Pepi. W ten sposób odpowiada za budowę pomnika grobowego faraona, wzniesionego na północ od nekropolii Sakkary . Prawdopodobnie to on zdecydował się na wyryte na ścianach domów pogrzebowych słynne Teksty Piramid . Działalność, jaką wykazywał przy tej okazji, przyniosła mu nowe łaski: został wyniesiony do godności „królewskiego przyjaciela”, mianowany „zarządcą domu królowej” i stopniowo przejmował zarządzanie wszystkimi sprawami: „robiłem”, on powiedział: „wszystkie dokumenty z pomocą jednej sekretarki”.

Na poziomie politycznym Ouni przeprowadził szereg ważnych reform, takich jak rozwój sieci irygacyjnej w Górnym Egipcie . Wciela się także w armatora nadzorując budowę wielu statków transportowych przeznaczonych do handlu z odległymi krajami.

Wreszcie, najwyższa nagroda, Ouni zostaje intronizowany jako „jedyny przyjaciel władcy”, tytuł pozwalający jego posiadaczowi zapytać króla, czego chce. W ten sposób Ouni prosi Pepiego o ofiarowanie mu sarkofagu z białego kamienia. Faraon przychylił się do jego prośby i, aby okazać mu zaufanie i przyjaźń, uzupełnił prezent o stół libacyjny, nadproże i „fałszywe drzwi”, wnękę w grobowcach, tak aby zmarli mogli nadal komunikować się z żywa i która zostanie znaleziona w jej mastabie .

Wojsko

Pokryty tytułami, które są nie tylko honorowe, ale dają mu wielką władzę, Ouni - który jest przede wszystkim wielkim urzędnikiem państwowym - przejmie dowództwo nad armią faraona, gdy dojdzie do zamieszek na granicach. Kiedy Merenre I st zastępuje Pepi I er , nadal służy nowemu władcy, który uznając oddanego „księcia i namiestnika Górnego Egiptu”, tytuł nigdy wcześniej nie nadany.

Bardzo cenny dla historii tego okresu tekst Uuni uczy nas, że on sam zorganizował i zapewnił duże wyprawy handlowe na Synaj i Nubię , a przede wszystkim wyprawę wojskową do Palestyny , której sukces był pełny:

Armia została podzielona na dwie części i w tym samym czasie poszła korytarzem palestyńskim, jedna część lądem, a druga morzem. Nie tylko uczy nas, że Egipt miał już potężną flotę, ale także, że jego armia składała się z wielu kontyngentów. na czele stoją wysokie osobistości dworu i państwa pod bezpośrednim nadzorem wezyra, podającego nam ich nazwiska i tytuły. Wśród tych kontyngentów jest wielu egipskich poborowych, a także obcokrajowcy zaciągnięci np. Do Nubii . W końcu dwa korpusy wojskowe spotykają się w pobliżu Hajfy, chwytając wojska wroga, zadając im druzgocącą klęskę. Pomimo pewnego oporu miasta regionu padały jedno po drugim po systematycznym oblężeniu głównych cytadeli, a wojska egipskie wróciły do Egiptu, zwycięskie i obładowane łupami.

Pogrzeb

	Ouni
Rodzaj	mastaba

Lokalizacja	nekropolia Abydos
Data odkrycia	1860
Odkrywca	Auguste Mariette
Wykopaliska	1995: Kelsey Museum i Pennsylvania-Yale-New York University 1999-2000: Kelsey Museum
Odkryte obiekty	fałszywa stela na drzwi

Jego grób został znaleziony na nekropolii w Abydos w 1860 roku przez Auguste Mariette podczas systematycznej kampanii wykopaliskowej , którą tam prowadził w imieniu bardzo młodej egipskiej Służby Starożytności , którą stworzył.

Przywiózł fałszywą stelę na drzwi, a także dwa małe obeliski, które otaczały wejście do kaplicy kultu, płaskorzeźby i ścianę grobowca z długim autobiograficznym napisem. Wszystko jest dziś na wystawie w Muzeum w Kairze .

Mastaba z Ouni była przedmiotem wykopaliska przez Muzeum Kelsey i Uniwersytetu Pensylwanii Yale-New York w 1995 roku przez ówczesnego Muzeum Kelsey w 1999 i 2000. Te wykopaliska ujawniły więc, oprócz nowych płaskorzeźb nagrobnych pozostawionych. Przez Mariette, nowa fałszywa stela na drzwiach wciąż na miejscu, ale tym razem fragmentaryczna.

Ujawnia nam w szczególności, że wezyr nosił również przydomek nefer nekhet mery-re, podczas gdy płaskorzeźby przedstawiają szczegóły dotyczące jego rodzinnego pochodzenia, świadczące o tym, że Ouni był częścią bardzo potężnej rodziny.

Fakt, że został pochowany w Abydos, a nie w Sakkarze niedaleko faraona, wielkość jego mastaby i jej miejsce w świętej nekropolii świadczą o jego potędze i są niewątpliwie prekursorami znaczenia, jakie nadejdzie administracja prowincji, która stopniowo prześcigała scentralizowana administracja monarchii.