Operacja Robson

Operacja Robson,
epizod bombardowania Azji Południowo-Wschodniej (1944-45)

Grumman Avenger na HMS Illustrious Ogólne informacje

Przestarzały	17 do 20 grudnia 1944
Lokalizacja	Sumatra ( Ocean Indyjski )
Wynik	Zwycięstwo aliantów

Wojujący

Sojusznicy : Wielka Brytania

Oś : Cesarstwo Japonii

Dowódcy

Philip Vian

Zaangażowane siły

Brytyjska Flota Pacyfiku
27 bombowców
28 myśliwców

Straty

1 bombowiec

Uszkodzone obiekty
1 bombowiec

Teatr Azji Południowo-Wschodniej wojny na Pacyfiku

Bitwy

Bombardowanie Azji Południowo-Wschodniej (1944-45)

Współrzędne 3 ° 46 ′ 59 ″ północ, 98 ° 41 ′ 24 ″ wschód Geolokalizacja na mapie: Indonezja

Operacja Robson (17 do 20 grudnia 1944) był pierwszym z serii wojennych nalotów z outflank pracy , podejmowanych przez brytyjskiego Floty Pacyfiku (BPF) przed rafinerii ropy Sumatra zajmowanych przez Imperium japońskiej podczas II wojny światowej ( japońska okupacja Holenderskie Indie Wschodnie ). Admirał Chester Nimitz , głównodowodzący obszarów Oceanu Spokojnego , na spotkaniu na początku grudnia 1944 r. Zaproponował admirałowi Bruceowi Fraserowi , dowódcy BPF, strajk na rafinerie .

Głównym celem operacji była rafineria Robson Pangkalan Brandan (in) ( Północna Sumatra ). Został uszkodzony przez uciekających amerykańskich i holenderskich pracowników podczas inwazji na holenderskie Indie Wschodnie w 1942 roku, ale Japończycy naprawili go do końca roku. Rafinowany produkt został stamtąd przetransportowany do oddalonego o osiem mil portu Pangkalan Susu i do bardziej odległego głębokowodnego portu Belawan w Medan , będącego celem drugorzędnym. Pangkalan Soesoe miał zbiorniki zdolne pomieścić trzydzieści milionów galonów.

Kolejność bitwy

Marynarki porządek bitwy dla operacji składał się z dwóch sił: siły 67 , siły uderzeniowej i Mocy 69 , z RFA Wave króla grupy zasilania olejem eskortą niszczycieli Wager i szczenię . Kapitan, admirał Philip Vian , miał swoją flagę na pokładzie lotniskowca HMS Indomitable . Również w Mocy 67 były lotniskowiec HMS Illustrious (niosący 854 th , 1830 th i 1833 th Naval Air Squadron ), przy czym Argonaut, Black Prince i Newcastle krążowniki i niszczyciele Kempenfelt, czuwający, Wessex, Whirlwind i Wrangler. .

Siły uderzeniowe opuściły Trincomalee 17 grudnia i następnego dnia spotkały się z grupą zaopatrzeniową. Niezauważona flota dotarła do miejsca startu, na północ od Diamond Point, wczesnym rankiem 20 grudnia. Rozkaz bitwy powietrznej składał się z siły uderzeniowej i siły eskortowej. Dla pierwszej siły Indomitable dostarczyło 12 bombowców Grumman TBF Avenger i Illustrious 16, a także 4 Chance Vought F4U Corsair . Po drugie, główną okładkę dostarczyło 8 Grumman F6F Hellcat z Indomitable , środkową okładkę 12 Vought Corsair z Illustrious , a wąską 8 Grumman Hellcat z Indomitable .

Operacja

Operacja rozpoczęła się o 6:36 rano. Jeden z Grumman Avengers z Indomitable rozbił się po starcie, ale jego załoga uciekła bez szwanku. Pozostali Avengersi i eskorta opuścili flotę o godzinie 7.15, a Vaught Corsairs wystartowali wkrótce potem. Siła uderzeniowa uderzyła w barierę chmur, gdy zbliżyła się do wybrzeża Sumatry i nie była w stanie zlokalizować celu. Siły uderzeniowe zostały skierowane do drugiego celu, portu Belawan w Medan , gdzie pogoda nie była dużo lepsza. Avengersi zbombardowali doki, podczas gdy Korsarze ostrzelali miejskie zbiorniki paliwa i magazyny. Artyleria przeciwlotnicza była nieskuteczna i żaden japoński myśliwiec nie wystartował z wyjątkiem bombowca Mitsubishi Ki-21 , który został zestrzelony przez Hellcat. Nalot zakończył się chaosem i całkowitą utratą dyscypliny radiowej. Siła uderzeniowa i eskorta znalazły się tuż pod chmurami. 55 samolotów wróciło nietknięte o godzinie 10:50 i eskadra wycofała się.

Konsekwencje

Po południu do ataku, na sugestię kapitana CE Lambe na Illustrious , 8 Corsair i 8 Hellcat z niepokornych zostały wysłane na misję niskim poziomie z lotnisk w Sabang i Oleelhoe, port Kota. Raja (w ) . Nie zauważono żadnego japońskiego samolotu, ani na ziemi, ani w powietrzu.

Siła 67 wraca do Trikunamalaja w dniu 22 grudnia. Pomimo braku napotkanego sprzeciwu, operacja Robson została uznana za porażkę z powodu złej pogody i braku dyscypliny radiowej. Kolejne operacje Outflank - Operacja Soczewica i Operacja Meridian - wywołały znacznie większą reakcję ze strony Japończyków i towarzyszących im strat brytyjskich.

Zobacz też

Bibliografia

(fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu w angielskiej Wikipedii zatytułowanego „ Operation Robson ” ( zobacz listę autorów ) .

Linki zewnętrzne

Bibliografia

Szczegółowy opis operacji Królewskiej Marynarki Wojennej na Pacyfiku w latach 1944–1945 został opublikowany w 1969 r. Jako Task Force 57 przez Petera C. Smitha. ( ISBN 0 947554 85 8 )
John Winton, Zapomniana Flota: Brytyjska marynarka wojenna na Pacyfiku 1944–1945 , Coward McCann, 1970
Jurgen Rohwer, Chronology of the War at Sea 1939–1945 , Naval Institute press, 2005, ( ISBN 1-59114-119-2 )
Gray, Edwyn (1990). Operacja Pacific: Wojna Królewskiej Marynarki Wojennej przeciwko Japonii 1941-1945 . Londyn: pióro i miecz. ( ISBN 9780850522648 ) .
Ray Sturtivant, „British Naval Aviation: The Fleet Air Arm, 1917–1990”, Annapolis, Maryland: Naval Institute Press, 1990, ( ISBN 0-87021-026-2 ) , s. 124-125 .
Neil McCart, „HMS Victorious, 1937–1969”, str. 66 , 1998.
MJ Whitley, Battleships of World War Two: An International Encyclopedia , strona 149, 1999.
Hobbs, David (2012). Brytyjskiej Floty Pacyfiku Royal Navy najpotężniejszych Strike Force ( 2 th ed.). Wydawnictwo Seaforth. p. 52–54 . ( ISBN 9781783469222 ) .
HP Willmott, Grave of a Dozen Schemes: British Naval Planning and the War Against Japan, 1943–1945 , s. 150 , 1996.