Octavie Thomas z Saint-Laurent

Octavie Thomas z Saint-Laurent Biografia
Narodziny 1845
Śmierć 1940
Narodowość Francuski
Czynność Aktywista polityczny

Octavie Thomas , hrabina Saint-Laurent (1845-1940), jest francuską działaczką polityczną . Pod koniec 1901 założyła Ligę Francuzek z Jeanne Lestrą i Antoninem Eymieu i objęła przewodnictwo generalne. Liga ta, działająca do 1933 r., kiedy połączyła się z francuską Ligą Akcji Katolickich Kobiet , jest ruchem katolickim i rojalistycznym skierowanym do kobiet.

Biografia

Rodzina

Octavie Bolot d'Ancier urodził się w 1845 roku niedaleko Vienne w Isère . W Bolots z Ancier tworzą starą rodziny szlachty z regionu Franche-Comté , która przede wszystkim jest właścicielem Château de Montlys w Saint-Cyr-sur-le- Rhône i ma udziały w warsztatach szkła Givors . Henri Bolot d'Ancier , ojciec Oktawii, prowadzi nowoczesną działalność przemysłową, nie porzucając jednak stylu życia dziedzica.

W 1868 roku, w wieku 23 lat, poślubia Octavię Henryka Tomasza z St. Lawrence, spadkobiercę rodziny papieskiej szlachty z Awinionu, która posiada domeny La Bastide-d'Engras , na północ od Uzes . Hrabia Saint-Laurent, w przeciwieństwie do swoich przodków, zdecydował się na karierę przemysłową, a nie wojskową. Po studiach w École polytechnique wstąpił do corps des Ponts-et-Chaussées . Najpierw pracował jako menedżer w Les Houillères de Rochebelle , niedaleko Ales - ale z siedzibą w Lyonie  - a następnie został jej dyrektorem. Jest także członkiem La Congrégation , stowarzyszenia świeckich, którego celem jest obrona bezkompromisowego katolicyzmu .

Małżonkowie mają siedmioro dzieci: trzech synów, którzy nie zachowali linii rodowej – co będzie bolesnym dla ich matki – oraz cztery córki, które poślubią potomków francuskich rodzin szlacheckich pierwszej rangi.

Zaangażowanie polityczne

Powstanie Francuskiej Ligi Kobiet następuje wkrótce po fiasku petycji wystosowanej w środowiskach katolickich w Lyonie: ta ostatnia, wzywająca do porzucenia ustawy o stowarzyszeniach z 1901 r. , zebrała od kobiet 600 000 podpisów i została w czerwcu wniesiona do Senatu . 14, 1901 przez posła Antonina Gourju . Ale senatorowie nie biorą tego pod uwagę i głosują nad ustawą 23 czerwca 1901 r. W tym kontekście katolicki z Lyonu będą stanowić ligę: ich celem jest wpłynięcie na wybory parlamentarne w kwietniu 1902 r . katolikom wypędzić niereligijność rządu. Trzej założyciele ligi to Jeanne Lestra , jezuita Antonin Eymieu i Octavie Thomas de Saint-Laurent. Inicjatywa fundacji trafia do Jeanne Lestra i Ojca Eymieu; to oprócz tego ostatniego proponuje nazwę „Ligi Francuzek” . 29 września 1901 roku liga opublikowała manifest założycielski, w którym potwierdzono jej cele: „Za bezdomnymi i sekciarzami! Kobiety we Francji są za ojczyzną, własnością, wolnością. I łączą siły, by ich bronić” . 3 października 1901 r. Jeanne Lestra i o. Eymieu udało się przekonać hrabinę Saint-Laurent do objęcia przewodnictwa generalnego stowarzyszenia; Ojciec Eymieu stopniowo odejdzie od kierownictwa ligi.

W 1902 roku hrabina Saint-Laurent opublikowała następującą deklarację:

„Pójdźmy więc dzielnie drogą, którą wytyczyła nam Boża Opatrzność i jednocząc nasze wysiłki w tym samym wylaniu miłości i patriotyzmu, nie formujmy już, jak pierwsi chrześcijanie, jednego serca i jednej duszy. Zawsze do przodu do modlitwy, działania i walki, pokażmy wszystkim, co potrafią Francuzki walczą pod sztandarem Najświętszego Serca i pragną przede wszystkim nadejścia Jej panowania ”

W czasie francuskich wyborów parlamentarnych w 1906 r. hrabina Saint-Laurent zaprasza - w biuletynie ligi - kobiety do oglądania „złych głosów” mężczyzn z ich rodziny.

Uwagi i referencje

  1. Dumony 2012 , § 19.
  2. Dumons 2012 , § 20.
  3. Dumons 2002 , § 19.
  4. Dumons 2012 , § 21.
  5. Dumons 2002 , § 15.
  6. Dumons 2002 , § 20.
  7. Yves Déloye , Szkoła i obywatelstwo, republikański indywidualizm Julesa Ferry'ego w Vichy: kontrowersje , Paryż, Prasy Narodowej Fundacji Nauk Politycznych ,1994, 431  s. ( ISBN  2-7246-0655-8 i 978-2-7246-0655-3 , OCLC  32818865 ) , rozdz.  5 ( „Wojny szkolne”)
  8. Dumons 2007 , s.  95.

Bibliografia

Dokument użyty do napisania artykułu : dokument używany jako źródło tego artykułu.

Linki zewnętrzne