Oktant jest stary przyrząd nawigacyjny , używane na morzu do podjęcia akcji. Następca dzielnicy Davis i poprzednik sekstantu , jest instrumentem odbiciowym (w), który umożliwia pomiar wysokości gwiazdy nad horyzontem . Jej nazwa pochodzi od łacińskich oktanów, co oznacza „ósma część całości; Łuk 45 ° ”. Jego kąt otwarcia rzeczywiście wynosi 45 °, ale dzięki swojej geometrii pozwala zmierzyć wysokość do 90 °.
W XVII th century przyrządy nawigacyjne, które pojawiły są obszarem Davis , obserwacja przyrząd z powrotem do pomiaru kątowego wysokość słońca przez cień i Laska Jakuba , najbardziej uniwersalnym instrumentem, który może być również używany w nocy, aby obserwować wysokość gwiazda polarna lub bardziej ogólnie odległości kątowe między obiektami astronomicznymi.
Wraz z postępem technologicznym, odblaskowe przedmioty, takie jak lustra, stają się coraz bardziej powszechne. John Hadley wynalazł rodzaj instrumentu odblaskowego, który po raz pierwszy przedstawił Royal Society of London w 1731 roku. Chociaż nie był pierwszym, który wynalazł tego typu instrument, to jego nazwisko zostanie zachowane.
Pierwszy francuski, że stosuje się oktant uważany jest za wielkiego nawigatora i kartografa Havre the XVIII th century Jean-Baptiste Po Mannevillette (1707-1780).
Instrument Hadleya jest w rzeczywistości oktantem, którego rąbek (45 °) umożliwia pomiar wysokości do 90 °. Zasada działania polega na tym, że dzięki ruchomym lustrom , obserwowany obiekt i horyzont jeden nad drugim skierowany jest do oczu obserwatora, pomijając ruchy statku. Przyrząd ten jest podawany z dokładnością rzędu jednej minuty kąta. Tym samym instrument ten bardzo przypomina sekstans , jego słynnego następcę.
: dokument używany jako źródło tego artykułu.